naamloos gedicht
 

poging tot proberen,
wanhopig tot het eind,
vechtend voor een leven,
in een wezenloze strijd.

Streven naar een einde,
hopend op een slot,
geen rede om te leven,
in een wereld van verschil.

Mensen in mijn leven,
die me toch wel zien.
Denkend over dood,
hoop ik op een leven.

ik vind er niet echt woorden voor, het heeft wat...ik weet alleen niet wat(wel in positieve zin)

*traantjuh*

komt min of meer herkenningsgevoel naar boven :(

Goh, jij zit in de knoop zeg.

Of is dit gebasseerd op iemand anders.
Lijkt me niet, omdat er een hoop gevoelens in je gedicht zitten. Is dit een winterdepressie ofzoiets? Ik vind het wel een mooi gedicht. De rijm is niet verkeerd en het zijn juist de gevoelens die het'm maken.

sterkte.

p.s. Als ik het fout heb moet je het wel zeggen hoor. Ik wil niet een verkeerd beeld van iemand hebben of wat dan ook.

kvind het echt een zeer mooi gedicht, kherken het gevoel waar ik nu tegen aan het vechten ben maar het is echt heel mooi verwoord (y)

Jammer van de laatste regel van de 2e strofe, die past helemaal niet in het rijmschema en stokt zo in het geheel. Verder vind ik het mooi, wel simpel, maar dat is niet erg. :)