Vanavond, vannacht
 

De avond valt
Over de huizen
Lichtpunten
Verhelderen
De duisternis

Ik spoed me naar huis
In gedachten verzonken
Denkend aan jou
Die ik zo mis

Maar ik weet dat je op me wacht
Waar je ook bent
Vanavond, vannacht
Voor altijd

Voor altijd samen in gedachten
En toch zo alleen
Ik ben onderweg
Maar waar ga ik eigenlijk heen?

Ik vind dit niet echt mooi. Het zijn woorden, die misschien wel een beeld kunnen vormen, alleen vind ik het op deze manier niet mooi verwoord. Als je er lange zinnen van zou maken, of gewoon zinnen, dan misschien wel...


Niet mooi. Het is cliche, het is weinigzeggend, te simpel, saai...

Dit vind ik erg goed. Ondanks dat het ook cliche is, vind ik het toch goed, het loopt goed, het spreekt me erg aan...

je probeert er hier een draai aan te geven, maar ik vind ook dit saai en oppervlakkig, en ik weet dat het niet oppervlakkig is, maar zo komt het over, omdat je het zo simpel beschrijft, zonder gevoel...

Ík vindt hem eigenlijk ook nog niet echt af! Dank voor het kritiek. dit gedicht vraagt nog om een herschrijving. Ik zit er nog mee in de experimenteerfase; misschien dat ik het over een andere boeg moet gooien en een andere richting inslaan. Ik ga hier nog even mee aan de slag; het resultaat zie je tzt in deze post dan wel weer verschijnen.

vind je einde niet echt passend in je geheel idd een hele andere draai aan de sfeer gegeven, een beetje te snel als je het mij vraagt, er zit geen duidelijke overgang in, meer een plotselinge ommedraai.