|
Rust, alleen
Het is over, het is gedaan, het is voorbij,
Laat de rust weer terugkeren in mijn leven, Al het gevoel dat er was is weg uit mij, Wat ik wel voel zijn de tranen op m’n wang. Rust zou moeten kunnen, tijd heb ik genoeg, Maar de ‘wil’ is er niet, de energie is er niet, Zoveel werk, zoveel liefde voor de boeg, Ik wil het niet, ik kan er niet mee omgaan. Slapen, eindeloos slapen, liefde als deken, Vrienden als handen die mijn tranen vangen, Weg met de liefde en haar pijnlijke messteken, Laat me maar gewoon even helemaal alleen… |
'k laat je niet alleen.
'k vind het een goed gedicht...wel verdrietig. :( *knuf* |
Zielig maar niet je beste werk, wat depressief, gevoel breng je ook wel juist over maar wederom erg....afgezaagd...Schrijven kun je beter zeg maar...
|
op een of andere manier vind ik hem echt vet! de stijl is niet geweldig, maar op één of andere manier vind ik dat er een sterke connecties in de stofes zitten. bouwt zeg maar helemaal op tot een climax.Vind ik erg knap en er zit veel gevoel in. MMMM khoop dat je snapt wat ik bedoel.
vind gedichten met veel emotie altijd erg herkenbaar. kip |
Inhoudelijk, herkenbare stukjes.
Ritme vind ik behoorlijk slecht. Het leest heel ongemakkelijk en dat vind ik zonde. "Vrienden als handen, die mijn tranen vangen">> Mooie zin zeg! Wanhoop spreekt er uit... |
| Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 16:23. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.