Weet iemand, wanneer een 'e' achter het adjectief geschreven wordt.
 

.

de 'e' achter een adjectief is eigenlijk een beetje raar, ik heb vroeger op de basisschool het volgende geleerd:

'een heel hoge boom' -> dat is 'een boom die heel hoog is'
'een hele, hoge boom' -> dat is 'een boom die heel en hoog is'

In de meeste gevallen bedoel je natuurlijk de eerste, een boom die heel hoog is. Veel mensen zeggen echter gewoon 'hele', en er is eigenlijk niemand die dat verkeerd opvat...
Maar goed, als je het echt goed wil doen: het adjectief (bijvoegelijk naamwoord) krijgt een e wanneer het invloed heeft op het woord er achter. Begrijp je?

Dan het werkwoord 'worden':

Bij regelmatige werkwoorden geldt het volgende schema:
ik = stam
hij/zij/het = stam+t
wij = totale werkwoord

De stam is altijd het hele werkwoord zonder -en. (Uitzondering op het Duits zal ik zo uitleggen!).
Voor 'worden' is de stam dus 'word'. Het is dan dus ook 'ik word'
de stam+t is dan dus 'wordt' en tja, eigenlijk is dat heel makkelijk, alleen even opletten of het hij/zij/het of 'ik' is :)
Let wel op dat -dt álleen in de tegenwoordige tijd voorkomt, nooit in de verleden tijd.

Het schema van de verleden tijd voor werkwoorden is wat moeilijker. Dat zal ik er straks nog neer zetten wanneer je dat wilt :)

Verder zal ik nog even uitleggen wat het verschil in stam is tussen het Duits en het Nederlands. In het Duits heb je bijvoorbeeld 'kommen' de stam is dan 'komm' in het Nederlands is het werkwoord 'dokken' wel te vergelijken de stam daarvan is níét 'dokk' maar 'dok'. Dubbele letters aan het einde vervallen dus, dat is wel belangrijk om te begrijpen. Snap je dat een beetje?

En.. dan de 'er' nog... Ik begrijp niet precies wat je daarmee bedoelt, 'er staan..' ? Kan je je vraag nog iets duidelijker stellen?

En dan nog het 'dank je', 'dank u' etc... Even denken...
'dank je' en 'dank je wel' zijn eigenlijk hetzelfde, je mag zelf weten wat je zegt..
'dank u' is wat formeler, dat zou ik bijvoorbeeld tegen mijn opa en oma zeggen, of tegen iemand die ik niet ken en ouder is dan ik ben (bv. ouders van een vriend(in) etc).
'dank u wel' zou ik zeggen wanneer ik bijvoorbeeld iets krijg van mijn opa en oma. Hoewel het wel hetzelfde is als 'dank u'...

Hopelijk ben ik een beetje duidelijk geweest en snap je het :)
Vraag gerust verder :)

Er staan.

'er' kan je in deze zin vervangen door 'daar'. Daar staan....Er en daar worden eigenlijk door elkaar gebruikt. Het zijn allebei plaatsbepalingen

Dank je/u (wel)

Er zijn in het nederlands iets minder strikte regels wat betreft het gebruik van jij of U (ik meen dat in het Duits vanaf iemands 16e jaar Sie gebruikt wordt?). Over het algemeen zeg je tegen mensen die veel ouder zijn dan jijzelf en tegen hoger geplaatsten U. De rest is allemaal jij. (toch gaat dit niet altijd op, ik zeg tegen mijn Oma ook 'jij')

Dat 'wel' er achter mag je zelf kiezen. Dank je en dankjewel (1 woord!) is hetzelfde.

.

.

Heten kan hier niet. Heten wordt alleen gebruikt bij namen, dus als je je voorstelt.

Pogen is wel correct, maar wordt eigenlijk niet gebruikt. Proberen is een beter alternatief.

in het eerste voorbeeld is 'heel' een bijwoord. Het zegt namelijk iets over 'hoge'. Het ging hier om bijvoeglijke naamwoorden.

.

FF dit als eerste: je kan zeggen een grote boom of een boom die groot is. In het eerste geval is het een bijvoegelijke bepaling in het tweede geval een naamwoordelijk gezegde.

Bij: geen, elke, een, nooit, alle, etc komt geen extra 'e' erachter omdat het onbepaalde woorden zijn. Als je bijvoorbeeld zegt: de grote boom, dan zegt dat iets over die boom, dat die boom groot is. Die onbepaalde woorden zeggen meer iets over de zin. Je kan ze dan ook niet los gebruiken bij het woord boom. 'Geen boom groeit hier, het verteld dus iets over de toestand van de omgeving ten opzichte van de bomen.

.

mooie, grote zijn allemaal bijvoegelijke naamwoorden, bovendien zijn ze ook nog een bepalend. Laat ik het zo zeggen iets is bijvoegelijk op het moment dat je er een zin mee kan maken:

De grote boom
De boom is groot

.