Hoe bouw ik dit verhaal verder uit?
 

"Geluk is het hebben van een goed gevoel over jezelf.".
Dit is mij heel vaak verteld als klein jongetje, het kwam van een bordje. Misschien ken je ze wel. Prachtig is dat.
Je gaat erover nadenken, het is een boodschap die je eigenlijk overal mee naartoe moet nemen. Je leert ervan denk ik dan...
Sommige dingen kunnen dus heel kort en duidelijk beschreven worden, dus dan begrijpt de luisteraar gelijk wat er mee bedoeld wordt. Het is een teken van elkaar lang kennen...
Ook wel een teken van goeie vriendschap toch?
Zo kun je het volgens mij alleen herkennen.
Als je dit niet hebt ben je toch nog bezig met het opbouwen?
Opbouwen, kun je ook beschrijven als beter en sterker maken.
Maar als je elkaar al zo snel begrijpt ben je al een heel eind onderweg. Dan weet je dat je de ander graag mag.
Dan wil je het toch beter opbouwen. Of vinden jullie, lezers, dat het hierbij moet blijven?

Eigenlijk is dit mijn 1e gedachte. Ik wil dit verhaal graag verder uitbouwen. Maar misschien zien jullie dat ik overnieuw moet beginnen of kan het beter lopen door de aanwijzingen van de lezers...

Tja ik zelf hou hier niet zo van, ik vind het meer een inleiding voor een soort EO verhaaltje...
Maar los daarvan zal ik proberen een paar tips te geven. Zie maar of je er wat aan hebt.
Misschien ken je ze wel. Prachtig is dat.
Ik denk dat je na 'Misschien ken je ze wel.' beter nog even een paar voorbeelden kan noemen.
Je gaat erover nadenken, het is een boodschap die je eigenlijk overal mee naartoe moet nemen. Je leert ervan denk ik dan...
Het 'denk ik dan' vond ik niet zo geslaagd. Eerst lijkt het een overtuigingsverhaaltje te worden, maar dan komt er opeens een terugtrekkende 'denk ik dan'.
Sommige dingen kunnen dus heel kort en duidelijk beschreven worden, dus dan begrijpt de luisteraar gelijk wat er mee bedoeld wordt.
De tweede 'dus' kan je denk ik beter vervangen door 'want'. (Het is trouwens niet 'gelijk', maar 'meteen'.)
Verder vind ik die vragen ophet eind niet echt geweldig. Ik weet het niet, maar het verhaaltje ligt me niet zo. Ik heb het nu twee keer gelezen, maar ik snap eigenlijk nog niet wat je nou bedoelt en wat je ermee wil zeggen...

Nadat je je onderwerp hebt bepaald, lijkt het alsof je niet echt iets nieuws meer weet te zeggen en dan gaat proberen om er een zo lang mogelijk verhaal van te maken. Dat leest niet zo lekker. Je lijkt de lezer ook te onderwijzen, maar dan in dingen die heel erg voor de hand liggen; dus net alsof ik nu een verhaal tegen jou op zou gaan hangen over hoe je moet tellen, terwijl je dat al lang weet.

Misschien kun je eens een verhaallijn proberen op te zetten en er dan een zo mooi mogelijk verhaal van maken? (bedenk dan ook wat je zelf leuk zou vinden om te lezen)

Succes!

Johan

Ik ben het met Just Johan eens. dat het eerder een 'les' is.

je vraagt aan de lezers wat je verder moet schijven maar ik vind eerder dat je dat zelf moet weten. het is jouw verhaal! de reacties hoor je later wel en kun je wel wat veranderen toch?
gebruik je creativiteit en bedenk het zelf verder!
het hoeft ook niet direct altijd in 1x af toch? als je het niet meer weet moet je stoppen en later als je mischien een inspiratie golf krijgt verder gaan.
vind ik hoor.
maarrrr mucho succes ermee! :D

Johan spreekt klare taal en ik volg hem, door bossen en heiden. Je hebt een gedachte en je wilt die kwijt. "Weet je wat?" denk jij bij jezelf, "ik maak er een verhaal van!"

Ik heb vanmorgen een aantal verhalen van je op deze site doorgebladerd en half gelezen en kan er het volgende over zeggen.

Je begint en binnen drie minuten heb je je gedachte op papier en weet je niet meer wat je nu verder nog kan schrijven. Je kijkt er nog eens naar, leest het na en beseft uiteindelijk dat het wel een heel erg klein stukje tekst is.

Althans, zo zie ik dit probleem, omdat ik er zelf ook vaak mee zit. Vaak zie ik één bepaalde scene of situatie voor me, loop ik daar drie dagen mee rond en weet ik er pas na zo'n tijd een verhaal omheen te bakken.
Ik zou je dus al tip geven om wat afstand van het onderwerp te nemen. Zeg niet dat jij het bent die dit vind, maar roep een personage Harry in het leven die jouw mening vertolkt. Laat hem dan niet droogjes vertellen wat hij vindt en daarmee basta, maar giet het in een boeiend verhaal en laat die gedachte de conclusie, moraal of rode draad zijn.
Kleed het meer aan, smuk het op, maak het fictiever, met andere woorden: schrijf! Nu is het alsof je op een verjaardag zit, de persoon naast je aanstoot en dit begint te vertellen.

Goed. Ik hoop dat je er zo wat aan hebt. Let wel; dit is alleen maar mijn mening en ik ga aan het einde van mijn leven ook gewoon dood.

LUH-3417

Komt een beetje neerbuigend over, misschien moet je er een monoloog van maken (weet niet of dat mogelijk is) of een personage toevoegen.

ik ben het zelfs met oeski, Just Johan e'n LUH-3417 eens :p

en heb daar dan ook niets aan toe te voegen :)