Stelling: Filosofie is gevaarlijk
 

Ik, Stoïcus zijnde, meen toch zeker dat het bedrijven van de filosofie waarlijk leven met zich mee brengt. Nu had ik een discussie met een studiegenote. Ik probeerde haar mijn kant van het leven te laten zien, haar niet proberend over te halen tot die kant. Echter, ze kwam met een nogal verrassende stelling, een niet geheel onware stelling: `Filosofie is erg gevaarlijk.
Stoicijnen zijn hypocriet bezig en verzwijgen daarbij de waarheid.`
Dit behoeft nadere uitleg: Stoïcijnen prediken het afschaffen van lust tot wat dan ook, prediken genot door juist zo weinig mogelijk genot. Maar lust naar filosofie mag wel? Bovendien kan filosofie, zonder de juiste begeleiding, leiden tot depressiviteit en doodswensen. (Ik verwijs hierbij naar het inzien van het nutteloze, het absolute en het oneindige.)

Nadat ik had nagedacht, besefte ik dat ze de plank echter ietwat missloeg. Stoïcijnen beogen het volledig tot zijn recht komen van de geest, wat beoogd moet worden door het verwerpen van lichamelijke lust. Lust naar filosofie is echter lust naar de geesteswetenschap en heeft vrijwel niets tot niets met het lichaam te maken. Lust naar het vergroten van de geest, kan dan daarmee al een genot op zich worden genoemd.
En filosofie...gevaarlijk? Ook ik heb ondervonden dat filosofie kan leiden tot depressiviteit. Maar is dat niet altijd wenselijk boven het niet eens hebben van een geest? Ik heb genoeg mensen gezien die de filosofie hebben afgezworen - of er niet eens over hebben nagedacht om te beginnen met nadenken over het nadenken over het leven :D - en al hun zogenaamde geluk is gebaseerd op de zaken die om hen heen gebeuren, kleding, jongens/meisjes, vrienden, ouders, carriere. Is het niet altijd prefereerbaar depressief te zijn en tenminste het nadenken te hebben geprobeerd boven onwetend te zijn en je hersenloos te laten meeslepen door de massa?

idd, teveel over dat soort dingen nadenken is niet goed voor je.

ik vind (te?)veel over dat soort dingen juist wel goed
theeft bij mij ook depressiviteit veroorzaakt, maar ik was gelukkiger in die depressie dan in de gedachte dat ik weer 'blind' door het leven zou moeten gaan
filosofie heeft een wereld voor mij geopend, en ik denk dat iedereen op een gegeven moment wel stabiliteit vindt binnen zijn gefilosofeer (oid)
in ieder geval ben ik godsgruwelijk blij dat ik die depressie heb gehad

ja, het was zeker een mooie tijd :D

achteraf gezien betwijfel ik dit toch..

Ik ben dit zeker met je eens
Na de depressie waar veel mensen bij veel filosoferen in zullen komen, komt er zo'n geluk, een constante gelukzaligheid. Alleen dat laat je ook uit je depressie komen. Als je in de filosofenspiraal omhoog zit, komt het zeker goed.

Stabiliteit is een ruim begrip...

Helpt de filosofie je de stabiliteit niet gewoon in? Anders blijft de filosoof wel in gebreke.

stabiel, dat klinkt pas gevaarlijk..
net zoals plannen en orde en rust en tucht standaard

[EVILVOICE]Stabiel...[/EVILVOICE]

Ik geloof in een evenwichtige en stabiele geest. Niets ten nadele van dat.

Ik denk dat Filosofie niet voor iedereen is weggelegd, omdat het inderdaad kan leiden tot depressiviteit. Maar ik denk dat dat alleen bij de mensen is die steun en toeverlaat zoeken in 'de zin van het leven'. Zij hebben iets nodig om naar toe te leven. Sommige mensen die gaan nadenken en zich realiseren dat er geen wezenlijke zin in het leven is, kunnen dat wellicht niet aan.

Depressiviteit vind ik trouwens niet geheel negatief. Ik ben er van overtuigd dat men meer van de pieken in het leven geniet, naarmate de dalen dieper worden. Dan moeten er natuurlijk wel pieken komen.

Filosofie is in die zin dus gevaarlijk, dat men 'de zin in het leven' kan verliezen. Als men dat niet aankan... tja, in mijn opinie kan je dan ook nooit echt leven.

in principe ben ik het geheel met je eens..
sterker nog: mijn geest is volgens mij ook behoorlijk stabiel en dat voelt vreselijk goed (omdat mijn geluk stabiel is, en ik altijd vreselijk gelukkig ben) (doet er niet toe verder)

toch heb ik een diepgewortelde aversie tegen stabiliteit en al die andere dingen die ik noemde (ik ben constant lui) (wederom een zeer irrelevante opmerking) (in het geval van nutteloosheid ben ik weer niet lui) (twordt steeds zinlozer) ( en ik geniet steeds meer)

[ZEER OFFTOPIC]hey Evito, opmerkelijk; in jouw profiel staat: "Woonplaats: Animus meus" en in mijn profiel staat: "Woonplaats: Mijn Oneindige Geest" hehehee.. vetvet.. *winkwink* okay ik moet echt kappen met onzinnen[/ZEER OFFTOPIC]

Vanwege het gevaar van burgerlijkheid?
of het gevaar dat je niet verder groeit?

haha
;)
ja
het lijkt me dat we er hetzelfde over denken :D

(kwil jou in mn msn, ik vergaar interessante mensen in mn lijst)

Ik zal je zo toevoegen.

Niet iedereen kan inderdaad zwaar nadenken zonder 'schade' en niemand kan zwaar nadenken zonder voorbereiding.

Vereisten:
nuchter verstand
een zekere harteloos & gevoelloosheid = vermogen om te kunnen leven met wat je zult bedenken

voorbereiding
jezelf leren compatibiliteitscontroles met normale mensen uit te voeren... moeilijk hieraan is dat je ze uit perspectief normale mensen moet maken
jezelf leren te stoppen met een bepaald 'denkproject' als je volgens compatibliteitscontrole er gek van zou worden.


Ik denk bijzonder veel na over alles maar heb naar mijn idee geen problemen. (omgeving zegt echter: over-rationeel, gevoelloos... en nog een hoop :)).
Ik wordt er niet depressief van... alleen kennislustiger... en dan nog. Waarvan kan je duurzaam depressief worden?

het dilemma wat mij uren kan bezighouden! ik kan zo knettergek ervan worden. en dan bedoel ik ook echt knettergek, dat ik gewoon niet meer weet wat ik doe en zeg.
ik denk dat filosoferen heel gevaarlijk kan zijn als je daarbij niet juist kunt relativeren.

Filosofie maakt je sterker in de zin van oplossingen vinden en weten waar je mee bezig bent. Als je geest deze verantwoordelijkheid voor jezelf niet aankan weet je meestal al van te voren dat de filosofische stof er gewoon niet in gaat. De zogenaamde simpleminded leven een prima leven maar denken alleen aan dingen die van buiten zichzelf komen.

grappig, ik dacht dat ik de enige was die die waarneming had, blijkbaar neit dus

Je moet af en toe moeilijke filosofievraagstukken van je afzetten.
Realiseer jezelf dat je niet alle wijsheid in pacht hebt en dat je gewoon niet alle antwoorden in bezit heb. Ga dan ook niet te ver door op vragen als: waarom ben ik hier? Wie ben ik? Waarom ben ik ik? Waarom waarneem ik dingen op die manier en is het de juiste?

Daar is geen simpel antwoord op te geven en er zijn vaak meerdere antwoorden mogelijk (waarvan waarschijnlijk slechts 1 de juiste is). Maak je dus niet gek door steeds maar dezelfde (onmogelijke) vragen af te vragen. Filosoferen over metafysische zaken is leuk, maar kan erg frustrerend en deprimerend zijn (omdat je je er niet van los kunt maken en je soms bang word van mogelijke antwoorden die je eigenlijk niet aanstaan).
Doe dat dus met mate.

Bekijk ook andere filosofische vraagstukken (logica, cultuurfilosofie, ethiek, politiek, etc.. )... :)

Wat betreft mezelf:
Mensen denken vaak dat het niet goed met me gaat, maar dan ben ik gewoon aan het denken :) en eigenlijk kan ik ook niet zo goed leven zonder die vragen en antwoorden en vragen en antwoorden (en etc) en conflicten en oplossingen en conflicten en oplossingen (en etc).
Ik zou pas ECHT depressief worden als ik wist dat ik zonder dit moest leven ;)

Van veel denken wordt je hoogstens gek, cynisch en melancholisch.

REIE

teveel is nooit goed.

of juist altijd

Ja dat wou ik nou net gaan antwoorden op een van je ouwere replies Ellen :)
Als je gaat filosoferen omdat je stabiliteit wil kun je beter naar de kerk gaan. Je hebt die depressie pas echt doorstaan als je aan alles blijft twijfelen en je realiseert dat je nergens zeker van kan zijn.

Ik vind stabiliteit in filosofie en super-rationalisme. Het leven is nouja... zinloos = zinloos... zinloos suggereert dat er wel een zin mogelijk is enz... na al mijn gedenk over leven kwam ik tot de conclusie dat leven leven is, en je het zo moet behandelen. Niet naar zin zoeken, gewoon leven waarbij je je eigenbelang dient.

Het doel van je leven is doen wat je wilt.


Verder heb ik niet veel instabiliteit gevonden. Waar ik eerst nog mentale problemen kreeg omdat dingen ECHT ongeloofelijk, en vooral onvoorstelbaar waren... heb ik dat nu niet meer omdat ik me alles wel kan voorstellen. Niet direct, maar na oefening altijd. (I can think 4D)


Coolkast, donders coole signature btw.

Filosofie heeft mij een beetje egoïstisch gemaakt, omdat ik me besefte dat:

- niemand precies weet wat ik denk en mij dus ook niet ten volle kan begrijpen
- in het leven gaat het om overleven
- ik aan alles kan twijfelen, zelfs aan het bestaan van de wereld om mij heen (Descartes)
- als ik dus de enige ben die dit allemaal verzint, dat ik er maar het beste van moet maken, maar nog steeds de mogelijkheid moet openlaten dat de wereld echt bestaat (voorzichtig zijn met gevoelens van anderen e.d.)

Ik ben er niet depressief van geworden omdat, als ik echt vanuit de overtuiging zou leven dat dit allemaal in mijn hoofd gebeurt, dat ik dan geen leven meer heb. Het schrijven van dit stukje zou volkomen nutteloos zijn.

Eigenlijk ben ik van filosofie gelukkiger geworden.

Danke ! :)

Wat je zegt over zin(-loosheid) daar kan ik me heel goed in vinden trouwens, wat je zegt over wat 'zinloos' suggereert is precies wat ik denk. Als je een zinvol/zinloos-meter naast 'het leven' wil leggen, ben je gewoon al gaar bezig :D

Verder; licht eens jou 4d-denken toe: Hoe visualiseer jij een vierdimensionaal voorwerp? Als een 3-dimensionaal filmpje, of in één keer? En met stappen of geleidelijk veranderend? Ik vind het namelijk vrij moeilijk tenzij het een regelmatig voorwerp is. :)

Groet,
Coolkast

[edit] Rerisen, ook coole sig hoor ;) [/edit]

NIX is nutteloos

(je hebt iig voor jezelf weer wat dingen duidelijk op papier gezet, over dingen nagedacht enz.)

De methode is simpel.... het uitwerken moeilijker. Ik kan het ook nog niet perfect; maar het komt een beetje in de buurt.
Eigenlijk is het... het zetten van een extra dimensie op de andere.

Ik begin met de 'opdracht' die ik me gaf:
"denk 4-dimensionaal"
daarop vragen baseren.
1) hoe zie ik een dimensie?
2) waar is de 4e dimensie tov een 1d, 2d, en 3d wereld

1) bleek te zijn een verte. Kijk maar naar voren, naar links, en naar boven. Je kijkt over een afstand
2) 4e dimensie blijkt zich in de oorsprong van een 3D grafiek te bevinden. zoals een 3d in de oorsprong van een 2d zit. Elke volgende as van de grafiek moet je onder een hoek van 90 graden zetten op alle reeds bestaande assen.

Hieruit volgde dus dat ik een extra verte moest kunnen bedenken. Als je een bomenrij hebt in 4D dan zitten alle bomen op dezelfde plaats in je 3D beeld. Je moet dus objecten in andere objecten kunnen zien. En tegelijk nog steeds dat erachter. Eigenlijk moet je overal een kolom van maken. De boom die je ziet is zeg maar een kolom 3e dimensie die je tegelijk moet zien met je 3d wereld.
Het is ergens dus erg makkelijk maar het kost tegelijk gruwelijk veel geheugencapaciteit. - ik weet ook niet zeker of ik het goed weet omdat ik niet weet wat ik in de 4e dimensie kan verwachten. Nu heb ik bestaande dingen uit onze er neer gezet... maar als hij echt bestaat wat is er dan?

In onze 3d wereld zijn er geen plaatsen waar licht zomaar verdwijnt.
Ik denk dat hij of niet bestaat of slecht toegankelijk is.
Als hij wel bestaat... we weten dat we er niet in kunnen kijken. Dus de 4e dimensie zien levert geen voordeel op.
Als hij wel makkelijk toegankelijk was dan hadden we roofdieren gehad die via de 4e dimensie hun prooi aanvallen... en dan hadden de prooien zich ontwikkeld om ook in de 4e te kijken.
Maar als hij bestaat dan levert hij goede mogelijkheden...

ook kan het een verklaring zijn voor dark matter - we zien het niet maar het is gravimetrisch wel aanwezig.

Ow, en ik stel hem nog niet perfect voor. Want als ik dat kon dan kon ik ook al vage ideeën ontwikkelen over de 5e (die niet bestaat volgens alle wetenschappers; 4e zijn ze het nog niet over eens (zie o.a. darkmatter).


mijn sig cool? - ik denk niet dat het veel mensen vlijd :)
maar het is wel op iets echts gebaseerd want ik discrimineer op hoeveel mensen nadenken. (nog een verhaal erbij)

alle mensen discrimineren op minstens 1 kenmerk om orde in hun hoofd te bewaren. Naar huidskleur wordt snel geneigd... daarom wordt discriminatie ook snel met huidskleur geassocieerd.

Hoe kun je nu weten hoeveel een mens nadenkt (en of mens A meer nadenkt dan mens B?)?

Excuses.

Het is hoeveel iemand na LIJKT te denken.


Dit betekent overigens niet dat ik de halve wereld inferieur vind en zo behandel. Volgens mij discrimineert zo'n 75% van nederland op huiskleur en 75% is niet betrokken bij aanslagen op kleurlingen.

Het gaat alleen maar om de indeling.

eh volgens mij gaat de superstring theory uit van 11 dimensies.

ja, ik meende 4 ruimtelijke en 7 tijds.

maar we raken hopeloos offtopic

Mee eens, correct, doch niet helemaal wat ik vroeg...
Er zijn drie hoofdmanieren om een 4dimensionaal voorwerp te visualiseren.
1. Stapsgewijs verplaatsen over de vierde as en daarbij het 3d-beeld bedenken. Stel je bent een 2d-figuur en je probeert je een Bol voor te stellen, dan begin je met een punt, dan neem je de 2d-plak van één centimeter hoger, een klein cirkeltje, enz.
Met deze methode heb je enig besef dat er zich meer bevind in dezelfde 3d-ruimte, maar een volwaardige dimensie is het niet: geen geleidelijke verplaatsing en (dus) ook niet echt een idee van vlak/ruimte/4d-vulling.
2. Idem maar dan geleidelijk veranderend. Hierdoor zie je een 3d-voorwerp van elke relevante 4d-positie. Zeg maar een 3d-filmpje.
Komt beter in de buurt want je slaat niks over. Toch is het niet compleet, je mist nog steeds een idee van ruimte/diepte-vulling en als je een 4d-object hebt dat veranderd over de tijd, kan het niet. :-s
3. Echt. In een keer. Probeer ik. Jij ook, als ik je goed heb begrepen. Moeilijk :)


Het is een simpele doch interessante mutatie van een bekende uitspraak, extra amusant op een filosofie-forum, laat ik het dan zo zeggen :p

De eerste 2 methodes die je opnoemde zijn eigenlijk rekenmethodes hoe je ze erg exact kunt gebruiken. Maar daar gaat het me niet om; het gaat me om het visualiseren... (anders zou het te makkelijk zijn)

Ik heb al wel min of meer beelden van dingen in 4D... maar op 2 tests die ik heb bedacht faal ik nog wel min of meer (eerder meer dan minder :))
1. rond in 1d = lijn; rond in 2d = cirkel; rond in 3d = bol; rond in 4d = ?
2. maximaal aantal te plaatsen punten met gelijke onderlinge afstand: 1d = 2 punten (lijn); 2d = 3 punten (driehoek); 3d = 4 punten (piramide); 4d = 5 punten? (?)

daarbij zeg ik dat 2e beter lukt en dat bij eerste mij 3d-beeld van een bol veel meer in de weg zit.
:) - ok

Persoonlijk vind ik jouw stelling mooi verzonnen.

Naar mate mijn intresse groeide in de waarheid zoals ik hem ervaar worden dingen voor mij duidelijk. Dingen kunnen niet bestaande begrippen zijn of gewoon een simpel object dat iedereen dagelijks ziet.

Voor mij persoonlijp put ik kracht uit kennis, ik vind het prachtig om mensen te zien die voorspelbaar gedrag tonen en daarbij ontkennen dat ze zoiets doen. Sommige mensen accepteren het niet en wanneer je met feiten aankomt zetten kunnen ze boos worden. Andere mensen die te ver gaan met denken over wat ze doen en waar ze mee bezig zijn komen er voor hunzelf achter dat het leven eigenlijk niets inhoud en dat je je eigen wereld moet creeren... ze willen dat niet en kiezen voor de dood.

Maar alles kan gevaarlijk zijn als je het relatieveert. Te veel nadenken, te weinig nadenken, wat is dan nog juist?

Waar ligt de grens tussen te veel en te weinig?