De Wirstel
 

Net afgemaakt, het is een nieuw iets. Geschreven in een rare bui (gekker dan normaal). Het is een fantasy verhaal. Veel plezier.


De Wirstel

Malcha kijkt over de uitgestrekte vlakte. Hij is zojuist ontsnapt aan de vervaarlijke Dodoraten, Zij-Die-De-Vlakte-Beheersen. Langzaam maar zeker wordt hij zich bewust van de onaangename geur die hij verspreid. Hij springt wat op en neer, maar de Lucht weigert het weg te nemen. Malcha stinkt.
Terwijl hij verder drentelt, ziet hij enkele vrienden liggen. Zij zijn wel dood. Geplaagd door de zon gaat hij door. Voor de wil van zijn kinderen moet het eindpunt bereikt worden. Hij zal naar Tax gaan, de hoofdstad van Adareland.
Hij racet. Hoelang was het geleden sinds Zij hem had verteld over de Wirstel, zeven jaar? Nee, het is langer geleden. Zijn dochter is nu al twintig jaar oud, hij vertrok op haar derde. Zeventien jaar geleden.
Ze zijn trots op hem, dat zeker. Niet elk mens mag op zoek gaan naar de Wirstel. De eer, de heilige eer... Moeder de vrouw is nu weliswaar in de steun, maar zijn broers, ooms en vader helpen haar met de kinderen. Steun ontvangt ze vast en zeker van iedereen, alleen omdat hij de Wirstel zoekt.
En hij komt dichterbij. Malcha voelt de Wirstel, hij voelt Haar kloppen. Het kloppen van zijn hart merkt hij niet meer op, hij voelt alleen de Wirstel nog. Elke nacht is hij van Haar vervuld, Zij is zijn dromen, Zij is het alles. Binnen negentien dagen is hij in Tax, waar de Wirstel, volgens de verhalen die hij gehoord had, hoort te zijn. Het bloed van zijn paard is inmiddels opgedroogd, waardoor Malcha minder stinkt. Hij stopt niet met rennen, maar klopt het bloed van zich af. Stukken paardenhuid vallen op de grond uiteen. Blijkbaar was zijn last niet alleen bloed, maar ook stukken van zijn geliefde paard zelf. Dit negeert Malcha, terwijl hij wanhopig zijn pas versnelt.

Negentien dagen later, Malcha is aangekomen in Tax. Het rumoer van de stad treft hem als een zwaard dat zich door zijn Wirstel spiest. Zo ziet hij de Wirstel nu, als zijn Wirstel. “Laat me binnen, ik kom herkrijgen wat van mij is,” Roept Malcha onder het gebons op de stadsdeur door. Twee achterdochtige ogen loeren door het luikje. “Wát mot u herwinnen,” vraagt de poortwachter hem met een hese stem. Hevig geïrriteerd en gekweld door zijn gekte legt Malcha hem uit dat het van wereldbelang is dat hij naar binnen mag.
“Tax is niets voor bedelaars en verslaafden. Hier, wat revawn. Ga nu weer weg, we moeten je hier niet hebben.” De poortwachter geeft hem een klein pakje revawm en gooit het luikje dicht. Wanhopig barst Malcha in tranen uit: “Waarom nou toch? Ik heb in Luchts’ naam alle dieven, rovers en bedelaars genegeerd... Ik heb de Dodoraten, de vervloekte Dodoraten weerstaan, Hiral, mijn paard, is geslacht en zelfs toen ik onder zijn bloed zat ging ik door! Ik ging door... Zeventien jaar ben ik al op zoek naar Haar en nu is Ze dichtbij... Waarom houdt u me tegen? Ik verdien Haar... Ia shla kamuhr Da... Ia shla kamuhr Da!” Woede, verdriet en onmacht teisteren Malcha. Hij kan het gewoonweg niet meer aan. Zelfs in het Lazwa, de taal der wijzen, begrijpen ze hem niet! Hij wil, uitgeput als hij is, nog één laatste poging wagen. Inmiddels staat hij niet meer, maar ligt hij op de grond. “Fada, is shla kamuhr Da. Viaahra, viaahra, dai lan. Shira sulta va. Maitera!”
De poortwachter hoort hem aan. Hij heeft gehoord van de taal der wijzen, maar beheerst het niet. Zijn maat, die naast hem staat echter wel. Deze pakt zijn staf, richt en schiet. Malcha is dood. De Wirstel leeft voort...

Mooie tekst, vooral erg verzorgd. De enige twee fouten zijn 'Paardenhuis' en 'tcoh', geloof ik, maar verder is het geweldig soepel. Erg knap.

Jammer dat we precies na het gevecht pas binnenvallen en dan ingevuld worden over wat er gedaan moet worden, maar storend is het niet.
Ik ben echter wel boos op je dat je ons niet verteld dat in godsnaam de Wirstel is en wat hij op het laatste zegt in de taal der wijzen.
Aan de andere kant weet ik dat geweldig te waarderen, omdat ik het als een steek naar fantasy kan zien.

Erg mooi verhaal. Ik ben werkelijk verbaasd.

LUH-3417

Dank je. De Wirstel is... Tsja, de Wirstel is en blijft de Wirstel. Leef met het mysterie.
Wat overigens leuk is om te doen, is het uitspreken van de taal der wijzen. Het Lazwa bekt lekker.

Jep, ik vond het verhaal erg leuk. Ik vond die namen wel humor :D by the way. maar echt knap!!

Cool, maar idd, wat zegtie nou op het laatst? Dat Ia shla Da is vast ik verdien haar, maar de rest... :S

Oké, vertaling van het Lazwa:
Ia shla kamuhr Da! - Ze behoort mij toe!
Lazwa - de taal der wijzen
Fada, is shla kamuhr Da - poortwachter, Zij behoort mij toe!
Viaahra, viraahra dai lan - laat me alsjeblieft, aljeblieft naar binnen
Shira sulta va - geef me mijn zin, onnozele
Maitera! - Nu!

Ze kunnen het niet echt eens worden over het gebruik van komma's he?

'Fada, is shla kamuhr Da - Poortwachter, Zij behoort mij toe' heeft in beide versies een komma

'Shira sulta va - Geef me mijn zin, onnozele' niet

En is het nou viaahra of viraahra?



1. Ik doe graag moeilijk :o
2. Alvast excuses voor spelfouten, dat krijg je met talen die je niet kent ;)

Komma's maken niets uit qua betekenis, als er geen komma staat, brult Malcha het heel snel. Met komma bouwt hij een pauze in.

Viaahra. Spelfout, sorry.