Bijna aan de grond....
 

De laatste tijd heb ik weer ongelooflijk de gedachte om er een eind aan te maken. Desondanks alle hulp die ik krijg voel ik me onbegrepen en nutteloos. Mijn vriend zit ongelooflijk met de schrik me te moeten verliezen en het doet me zo'n pijn hem zo te zien. Maar ik voel dat ik geenkant meer uit kan. Wat moet ik in hemelsnaam doen! :confused:

Ik vind het heel erg moeilijk je advies te geven met de weinige informatie die ik heb.. Wat is de oorzaak dat je je zo ontzettend naar voelt dat je er zelfs een einde aan wil maken?

Ik kan je alleen nu al zeggen dat er altijd wel een andere uitweg is, ookal zal het nu ms niet zo lijken. Ik ken genoeg mensen die net zo down zijn geweest en er toch weer zijn uitgekomen, zoals mn eigen moeder.

Je moet de problemen aanpakken.. Ik snap dat je je onbegrepen voelt, maar niemand zal jou ook 100% begrijpen.. Mensen zullen stukjes van je begrijpen ej proberen te helpen. Misschien is de hulp die je nu hebt niet de juiste voor jou? Probeer eens iets anders of met iemand anders.. Het gaat hier immers om wat het beste is voor jou!

Dan dat je je nutteloos voelt. Dat gevoel ken ik heel goed. Maar jij kunt jezelf nuttig maken.. Er zijn veel mensen op de wereld die veel zouden kunnen hebben aan jou. Je zou bijvoorbeeld vrijwilligerswerk kunnen gaan doen of iets dergelijks. Het leven is wat je er zelf van maakt..

Jij kan niet bepalen wat je overkomt, maar wel hoe je ermee omgaat, en ik denk dat je zelf ook begrijpt dat jezelf van kant maken niet de juiste manier is..

In ieder geval heel veel sterkte!

bedankt voor de reactie, de reden waarom ik me down voel? bij me thuis loopt het niet zoals ik verwachte toen ik terug thuis kwam na 4 maanden opvangcentrum, mijn vriend die verschrikkelijk verscheurt wordt door bepaalde keuzes en bepaalde mensen die ik wree had mis en ga missen!

Besef je dan alsjeblieft dat de omstandigheden nu misschien echt heel erg vervelend zijn, maar ze nooit zo kunnen blijven. Het feit dat alles anders is dan je verwachtte maakt het natuurlijk heel moeilijk. Maar je zult de situatie zoals ie nu is meoten accepteren en met deze situatie omgaan, niet met hoe je hem had willen hebben.

Hoe komt het dat je bepaalde mensen moet missen? Waar gaan ze dan heen etc.?

Besef je ook dat de problemen van je vriend zijn problemen zijn, dit bedoel ik niet zo bot als het klinkt, maar dit zijn slechts dingen waarin jij hem moet steunen, maar het zijn zijn problemen, laat je alsjeblieft niet meeslepen.

Hallo, Noortje,

Als het goed is heb je inmiddels een mailtje van me terug gekregen. Hopelijk heb je er iets aan. Laat ik je verzekeren dat het niet nodig is om je onbegrepen en nutteloos te voelen. Ik kan me voorstellen dat je vriend bang is om je te moeten verliezen als je inderdaad zelfmoord zou plegen. Zelfmoord plegen is ook geen oplossing, niet voor jou en zeker niet voor al diegenen die jou zouden moeten missen als je het inderdaad zou doen. Je weet wat ik je in dat mailtje adviseerde: niet opgeven, maar doorgaan, hoe moeilijk dat misschien ook is. Ik zal mijn e-mail de komende dagen extra in de gaten houden voor het geval dat je weer dringend iemand nodig hebt om mee te praten. Hoofdzaak is dat je weet dat je wat dat betreft altijd bij me terecht kunt als je daar behoefte aan mocht hebben.

Lieve Arno,

heb ng geen mailtje van je aangekregen mss moet je eens mailen naar angelbabeke16@hotmail.com. Ik weet dat ik moet doorgaan maar k ben echt op. Ik kan niet meer!

Ik zie al wat er is gebeurd. Ik had je nog onder je oude e-mailadres in mijn adresboek staan. Ik zal hieronder even een aantal fragementen uit dat mailtje neerzetten en het daarna alsnog versturen:

Hallo, Noortje,

Darstraks heb ik je mailtje ontvangen. Ik leid uit de eerste zin daarvan af dat je me al eerder hebt proberen te bereiken en dat dat niet is gelukt. Eerlijk gezegd verbaast me dit, aangezien ik iedere dag mijn e-mail controleer, dus als je al eerder een mailtje hebt gestuurd had ik dat moeten zien.

Ik heb zojuist ook je topic op het psychologieforum gezien.
*Dit topic dus*
Je vermeldde daarin dat dingen thuis niet gaan zoals het zou moeten.
Ik kan je in ieder geval alleen maar adviseren om door te gaan, ook al is het misschien ook moeilijk. Als je het idee hebt dat je therapeute, je thuisbegeleider en je jeugdpsychiater je niet begrijpen lijkt me het in ieder geval het beste dat je daar met hen over praat. Je weet dat je altijd een beroep op mij mag doen via e-mail als je ergens over wilt praten.

verder nieuws... vriend heeft me vandaag gedumpt maakt het er ook niet makkelijker op zag/zie hem ng graag

(n) Wat ontzettend naar!!

Ik kan me voorstellen dat dat even een klap in je gezicht is, maar ik kan je ook verzekeren dat je overal weer uit kunt komen!

sterkte! :(

tnx waren ondertussen al 6 maanden samen ouders zijn dolgelukkig dat relatie is afgesprongen

Je ouders hebben daar niks mee te maken en er ook niks over te zeggen!

Voel je gerust maar even flink kut, sta dat jezelf toe.. maar vergeet niet dat de wereld doordraait en je niet eeuwig in dezelfde put kunt blijven zitten.. maar af en toe een paar daagjes rust in de duisternis mag ook hoor :)

tnx voor begrip en steun toch iemand die me begrijpt

Is er niet reden genoeg om deze gedachte te laten gaan als je ziet wat je vriend te verduuren heeft op dit moment. Waarom zou je er een einde aan willen maken? Praat erover met mensen die je vertrouwt.

Kan jij me vertellen wie er in deze maatschappij nog te vertrouwen is?

Die zijn er (gelukkig) nog genoeg. Je moet ze alleen zien te onmoeten.

Zijn er genoeg alleen je moet ze idd tegenkome