de mezelf
 

een weinig uit mijn rol gevallen
zo laag, maar deed geen zeer
woorden leren, mij te vatten
want vallen doe ik meer

het oude blad, eerst volgeschreven
ja als het nieuwe is gekocht
geen inkt als metafoor voor tranen
maar goed ook, want ik zocht...

de rede, de
nuances, geen zee
van woorden

zo eindelijk kalm, zo rustig
dan zal ik nu mijn val vermoorden
ende werpen in het stof




__________________________________________________
Sita is lief, toch? :) ;)

ik snap er werkelijk weer niets van...

ik kan dus ook weinig over je gedicht zeggen...

en nee, sita is niet lief :eek:

Ik vind de eerste strofe niet zo meesterlijk geschreven als de rest. Ik zie de functie ervan wel, maar misschien is het anders te verwoorden. De rest van het gedicht is zoals ik eerder zei echt meesterlijk.

Zou je dan even willen vertellen waar het over gaat?

Ik vind het een erg mooi gedicht, maar vind alleen de laatste strofe een beetje grof, if you snap wat I meen :p
("vermoorden")


(y)

Bite.

Dat snap ik dus niet. Wat is er nu grof aan?

Want, jij kan dat zelf niet? :)

Goed, ik geef toe, ik kan er nu echt geen touw meer aan vastknopen. Ik dacht dat het ging over liefde en veranderen, maar na de andere reacties te lezen en het gedicht nog een paar keer te lezen begrijp ik er niets meer van(vermoorden letterlijk?). Ik schaam me diep en hoop dat je me dit wilt vergeven. Het spijt me.

Aansteller.

Ik begrijp de reacties eerlijk gezegd niet goed.
Ik vind juist die 1e strofe hartstikke ok.(erg duidelijk te plaatsen) en hoort er helemaal bij. En wanneer het woord vermoorden wordt gezien als grof, interpreteer je 't te letterlijk.

Ik vind het mooi, de stijl/woorden die je gebruikt. Dit, omdat het anders is, mij tot nadenken zet, leuk. Maakt het bijzonder, niet voorspelbaar. 'k Lees een kwetsbare kant....

Zou het erg onbehoorlijk zijn iedereen die iets te zeggen had over mijn gedicht te vragen wat ze er uihaalden? Ik heb het idee dat sommigen het niet snappen, wat leidde tot warrige toestanden...

mjah ach, vraag ik me nu ook af, zal wel moe geweest zijn ofzo :o

sowwy

Bite.

Maar natuurlijk niet,

Ik vind namelijk dat als je kritiek geeft terwijl je niet eens weet waar het gedicht over gaat je geen enkele grond hebt om op te staan.


Bite.

lieve schat, tuurlijk weet hij waar zijn eigen gedicht over gaat, hij wil alleen van anderen horen waar het over gaat, omdat hij vermoedt dat anderen het niet snappen, ookal zeggen ze van wel

Dat weet ik, lees mijn reactie nog eens na, was bedoeld juist niet tegen auteur bedoeld, ben t gwoon met hem eens ;)

maarjah ok ik geef toe dat t dubbel opgevat kon worden :rolleyes:


*hug*

Bite.

Wanneer je, je veilig achter een masker verbergt van woordenvloed en gemaakte zekerheid, laat je, je kwetsbaarheid niet zien.("kan je niets worden aan gedaan") Doordat een persoon dit doorziet, hier over spreekt, komen er steeds meer scheuren in je masker. Je hebt het gevoel steeds te vallen, je laat je weggestopte kant zien, wat heel wat vallen kost.

Je wilt duidelijkheid verkrijgen, door alles met woorden weer te geven, maar wilt ook een nieuw start beginnen, als een onbeschreven blad?. Geen verberging door woorden.

Je val vermoorden. Dat je een einde maakt aan je val, dat je de rust volledig vindt en de verleden tijd, vergeten wordt?

Of dat met het moorden van je val, je, je "oude" masker weer hebt opgezet, een einde maakt aan het geschrevene.


Ik hebt geprobeerd, nu de rest.

Of iedereen is lekker aan't kerstvieren, wat ik ze niet kwalijk kan nemen, of heeft geen zin dit spelletje te eindigen. Dan doe ik het maar.

Dit gedicht was persoonlijk, gericht aan iemand, die ik onaardig behandeld had. Daarom het 'uit mijn rol gevallen'. Het twee vallen (vallen doe ik meer), sloeg op mijn verdorvenheid in het algemeen, functie was mezelf te relativeren.

De tweede stroof is inleidend op de derde, die probeert de vaagheden weg te nemen door de eerdere woorden te verwerpen, maar niet de boodschap.

De laatste stroof, lijkt me eenvoudig, 'me in het stof werpen', om vergeving vragen. De vermoordde val, waar iedereen zo over viel, is eigenlijk een poging tot moord, die pas slaagt bij de vergeving.


iamre18: Dapper dat je het geprobeerd hebt, de anderen (of ze waren aan't kerstvieren ja) probeerden geloof ik te doen geloven dat ze het snapten door vage reacties te geven, die op honderden manieren uitgelegd kunnen worden. Dit gedicht is dus een boodschap, geen uitlokkerij van reacties, daarom verbaasde me het ook zo dat iedereen scheen te weten waar het over ging, de persoon aan wie het gericht was begreep het zelfs niet helemaal. Het is geen schande iets niet te weten, "de enige domme vraag is een niet gestelde vraag"

Conclusie: ik moet minder vaag zijn, da.

als mensen jouw metaforen denken te kunnen hebben doorgronden betekend dat nog geen aanzet tot onaardigheid jegens hen lijkt mij. in iedergeval, mijn interpetatie week ook af van jouw uiteindelijke uitleg, maar ach.. wat is de lezers interpetatie?...

De interpretatie zal me een worst zijn, zolang mensen maar niet menen de juiste te geven terwijl ze het eigenlijk niet weten en dat niet toe durven geven. Voorts, ik heb niet de intentie gekoesterd, nog steeds niet, onaardig te zijn tegen mensen.

ik vind er niets grofs aan, vind het prachtig poetisch vertaald...Tacdvs wat ik niet begrijp is waarom je vraagt waar het dan over gaat, ieders intepretatie zal anders zijn dan jij het in de eerste plaats bedoelde, zolang het gevoel maar overkomt...

mijn intepretatie is dat je een hoop metamoforen gebruikt om aan te geven hoe leeg de leegte in de persoon in kwestie (jij?) is, het straalt eenzaamheid uit. Je zoekt een vraag waarvan je het antwoord niet vinden kunt of het antwoord niet van wilt accepteren. Ik denk dat je einde iets betekent van sterven (in jezelf of in het echt) zonder er vrede mee te hebben.

Kzal eht vast in je ogen wel helemaal fout hebben maar alsnog, de manier waarop ik het nu lees vind ik het een van je poetische hoogstandjes..