Extra celstraf voor verspreiden angst?
 

Negen jaar cel en tbs voor serieverkrachter 24-12-2002


De rechtbank in Amsterdam heeft een 40-jarige serieverkrachter uit Amstelveen veroordeeld tot negen jaar cel en tbs met dwangverpleging. De man wordt verantwoordelijk gehouden voor zes verkrachtingen, drie pogingen daartoe en twee aanrandingen.

Het vonnis van de rechter is hoger dan de eis van de officier van justitie. Deze had 8 jaar cel en tbs geëist. De man werd in juni in zijn woning in Amstelveen gearresteerd. Twee agenten hadden de man daarvoor op straat in Amsterdam aangesproken omdat hij zich verdacht gedroeg. Na hem ondervraagd te hebben lieten ze de man gaan.

Op het bureau constateerden de agenten dat het om een serieverkrachter ging en arresteerden hem alsnog. De verkrachter heeft volgens gedragsdeskundigen problemen met agressie, geweten en identiteit. Bovendien zou zijn seksuele voorkeur een sadistische inslag hebben.

De Amstelvener bekende vrijwel direct na zijn arrestatie nog meer zaken dan waarvoor hij gezocht werd. Zij slachtoffers waren bijna allen vrouwen die terugkwamen van een avondje uit.

(Nieuws.nl)

De rechter houdt bij het oordeel ook rekening mee, dat de dader de angst heeft verspreidt... Wat vinden jullie hiervan?

Mijzelf lijkt het me nogal absurd, omdat deze angst eerder wordt gecreerd door de media die erover berichtem.

Lijkt mij prima. Het gaat niet alleen om wat een persoon heeft gedaan, maar ook welke effecten dat heeft gehad op de maatschappij en/of leefomgeving.

Het is geweldig dat wij in Nederland een individuele straf 'op maat' kunnen maken voor daders. Daardoor behandelen we ze niet gelijk, maar gelijkwaardig - hetgeen in mijn ogen belangrijker is.

Ja tuurlijk. Maar ik denk niet dat je hierbij effecten die mensen noch bedoeld hebben, noch zelf in de hand hebben, meegerekend moeten worden.

NOS teletekst zei dat het was omdat de slachtoffers langdurige psychische gevolgen daaraan overgehouden hadden.

Nouja, ik weet wel dat ik blij was dat ik niet in die buurt woonde waar die verkrachter bezig hield en dat ik waarschijnlijk alleen overdag zou fietsen of lopen en 's avonds dus binnen zou zitten als ik daar wel zou wonen.

(dat met die hangjongeren is geen vergelijking, want die hangjongeren plegen geen misdaad door te hangen. Als die hangjongeren echter de hele buurt zouden terroriseren en bejaarden zouden beroven en jongeren in elkaar zouden meppen of gang-achtig op elkaar gingen schieten, dan had je die factor er net zo goed ook bij kunnen halen.)

Overigens: media bedankt, want zo zijn er waarschijnlijk minder slachtoffers gevallen door die verkrachter.

Waarom niet? Zij zijn toch psychisch ook slachtoffer geworden (in zekere zin) door die verkrachter?

Als je dat neveneffect er niet bij rekent, kun je ook net zo goed zeggen dat je het niet schuld was dat je die negende persoon van links die je niet wilde vermoorden ook op dat bankje zat, toen je je kalashnikov leegschoot op de 15 mensen op het bankje (waarvan je er 14 wilde vermoorden).

Het gaat hier niet om de psychische schade, maar om de angst die hij had verspreid, of het gevoel van onveiligheid. En dat gedoe met hangjongeren is welzeker een vergelijking, omdat gevoel van onveiligheid ten eerste moeilijk valt aan te tonen, en omdat sommige mensen daar blijkbaar ook nog bang van worden ook :s.

Beetje vreemde overweging van de rechtbank. Ik zie niet in wat het feit dat de slachtoffers extra bang zijn, te maken heeft met het nog eens extra verhogen van de straf. Volgens mij is het strafproces altijd nog een proces met twee partijen: het Openbaar Ministerie en de verdachte. Het slachtoffer heeft daar geen rol in. Dat in bepaalde zaken het rechtvaardigheidsgevoel van mensen kan meespelen, zal ik niet ontkennen. Ook moet rekening gehouden worden met de mate waarin het feit de rechtsorde heeft geschokt. Maar wat de subjectieve beleving van angst bijdraagt aan het geschokt zijn van de rechtsorde of in ieder geval de mate van schuld in de zin van verwijtbaarheid bij de verdachte, is mij onduidelijk.

Hoger beroep maar 'ns afwachten :)

`
dan ben je erg dom of heb je nooit angst ervaren. als het ongebruikelijk is om dit soort zaken te laten meespelen in de strafmaat hoop ik dat daar gauw eens een einde aan word gemaakt.

We hebben het hier over een crimineel hoor, niet één-of-ander persoon dat beschermd dient te worden!
Als je crimineel handelt, weet je dat daar risico's aanvast zitten. Het zaaien van angst is één van die risico's; en daar dienen ze zelf (wie anders?) de volledige verantwoordelijkheid voor te dragen.

En ik zie niet in wat er mis is met het aanpakken van een groepje jongeren dat andere mensen een onveilig gevoel geeft. Zij kunnen best op hun gedrag worden aangesproken, dat kennelijk zo is dat het andere mensen intimideert. Aanspreken op verantwoordelijkheden is iets heel anders dan 2 jaar de cel in gooien, laat ik dat benadrukken.

Je hebt twee soorten angst:

- angst vanwege intimidatie;
- angst vanwege het mogelijk slachtoffer worden van een misdrijf.

Een misdadiger die actief in 1 wijk opereert bezorgt deze laatste angst aan de mogelijke slachtoffers.
Het heeft voor deze mogelijke slachtoffers wel degelijk psychische gevolgen.

Ik zou graag als meisje alleen op straat als het donker is rond willen lopen, maar als ik weet dat daar een verkrachter rondloopt word ik niet alleen in mijn vrijheid beperkt, maar wordt mij ook angst ingeboezemd.

ok :)

Geen van beide. Ik vind dat de rechter gewoon alleen moet kijken naar de mate van opzet bij de verdachte zelf. Als bewezen kan worden dat de verdachte inderdaad opzet had op het intimideren van de slachtoffers, dan kan dat meewegen in de strafmaat. Dat hoor je mij ook niet ontkennen. Het enige onderdeel wat ik bestrijd is het verhogen van de strafmaar op grond van het enkele feit dat de slachtoffers bang zijn geworden zónder dat dat aan de verdachte te verwijten valt. Maar da's hier waarschijnlijk niet aan de orde.

Jou kennende is dat een grapje, maar als je het serieus bedoelt neem ik je dat zeer kwalijk.

Dat hangt er dus vanaf. Zie mijn bovenstaande redenatie: ik vind dat eventuele bijkomstigheden zoals angst en daaruit voortvloeiende trauma's alleen voor rekening van de verdachte dienen te komen als ze het gevolg zijn van een handeling waar hij opzet op had. Anders is het gewoon een toevallige omstandigheid. Ik vind wel dat er minstens voorwaardelijk opzet op het ontstaan van die angst moet zijn (voorwaardelijk opzet = willens en wetens de aanmerkelijke kans aanvaarden dat een bepaald gevolg intreedt).

Waar staat dat de rechter dat om de angst deed? Waar staat het vonnis? Zo kan ik er vrij weinig van maken...

Ja, dat weet ik dus juist ook niet. Ik heb al gezocht, maar volgens mij is er niet zoiets als een online-versie van de Nederlandse Jurisprudentie. Natuurlijk wel de verschillende wetten- en jurisprudentiebanken op internet, maar daar moet je een abonnement op nemen.

Het enige wat ik gevonden heb ik Jurisprudentie Actueel (http://www.jwb.nl/ja/default.asp/) maar dat is alleen jurisprudentie van de Hoge Raad. Wel heel interessant voor de rechtsontwikkeling, maar behalve de mensen die rechten studeren zal niemand er wat aan hebben aangezien het louter rechtsvragen zijn en geen feitelijke overwegingen.

Hmm poeh, ik heb op www.recht.nl en www.rechtspraak.nl gezocht, daar staat redelijk wat, maar ik kan er geen recente uitspraken vinden van de rechtbank in Amsterdam over een verkrachter...

ik kon het ook niet zo maar op internet of teletekst vinden, maar ze zeiden het wel op het radiojournaal :/

Dan toch maar een abonnement op de Nederlandse Jurisprudentie :)

Ik heb het even nagevraagd bij de vriendin van mn broer: rechter kan straf hoger maken dan eis officier van justitie overwegende:

*persoonlijke omstandigheden van de dader
*maatschappelijke onrust
*nog iets (staatsveiligheid ofzo)

het verspreiden van angst valt dus duidelijk onder maatschappelijke onrust. De rechter moet wel in elk geval zijn keiuzes goed motiveren.

zoals ik al zei stond op die ene dag op NOS teletekst dat de rechter besloten had om het langer te maken, omdat de slachtoffers er ernstige psychische gevolgen aan over hebben gehouden.

(angst dus, waarschijnlijk)

en da's neit vreemd. Believe me.

Hij was een idioot en een klootzak.
:P



Dat deed ie:
vrouwen en meisjes konden niet meer zonder angst over straat lopen in die buurt: hierdoor ontstond vrijheidsbeperking en veroorzaakte angst bij een groot deel van de plaatselijke bevolking.

(y) voor de rechter
(als het tenminste inderdaad om die reden was)

Hmm.. Ik heb ernstige twijfels bij het direct betrekken van de slachtoffers bij een rechtzaak. De bedoeling van een straf moet niet direct zijn om iemand van de straat te houden, maar eerde rom hem te reintegreren vind ik.

Met dat laatste heb je misschien wel gelijk (vaag begrip), maar als het om een vaag geval is, zullen de advocaten daar wel raad mee weten, denk ik.

Hoe vind jij het gesteld met de maatschappelijke onrust in deze zaak?

Sja, zoals Joostje zegt kan de rechter inderdaad de strafmaat hoger bepalen dan de eis van het OM. Dan is echter wel een uitgebreide(re) motivering nodig dan de standaardmotivering waarmee (te?) vaak wordt volstaan in het hedendaagse strafproces.

De mate van maatschappelijke onrust is in zekere zin wel te bepalen door de rechter. Hoevaak een zaak in de media is geweest, dat soort dingen lenen zich wel voor objectieve meting. Voor een hoop dwangmiddelen geldt bijvoorbeeld ook dat ze pas kunnen worden toegepast als 'de rechtsorde ernstig door het feit is geschokt'. Ook dat zal de rechter moeten bepalen. Het is subjectief, toegegeven, maar een 100% objectieve toetsing is niet mogelijk.

En @Gatara: ik vind de maatschappelijke onrust in deze zaak wel meevallen. Deze individuele zaak is nauwelijks in de media geweest en heeft ook geen betrekking op erg actuele zaken.

Genoeg in de media geweest hoor... ik weet wel van meisjes die daar in de buurt wonen dat ze erg blij zijn dat ie gepakt was (en ik ook overigens.. hoewel het niet echt in mijn buurt was)

Mwah, dat is zo, maar onder het ernstig geschokt zijn van de rechtsorde wordt toch iets anders verstaan...dan moet je meer denken aan meerdere gevallen van doodslag door één persoon. Ook kan een controversiëel karakter van de zaak bijdragen aan het geschokt zijn van de rechtsorde, zoals het geval van de supermarktmedewerkers die vervolgd werden voor 'zelfverdediging'.

Het wordt tijd dat meerdere verkrachtingen op dezelfde lijn wordt gesteld als meerdere gevallen van doodslag.

Hmm..ik meen het half-serieus. Natuurlijk klop ik het wel een beetje op om reacties uit te lokken.
Uiteraard dienen verdachten en daders op bepaalde vlakken tot bepaalde hoogte beschermd te worden. Maar ik vind het niet zielig voor deze man dat hij extra cel krijgt omdat hij zoveel vrouwen verkracht en ook nog eens angst zaait. Zoals ik al zei: dat is het risico als je je inlaat met dergelijke praktijken.

Het probleem met nu is dat men de verkeerde kant op aan het slaan is: er wordt meer rekening gehouden met de dader dan met het slachtoffer.
Dat is een verkeerde zaak: het slachtoffer en mensen om hem/haar heen zijn immers voor eeuwen gepijnigd door toedoen van een ander.
Die ander heeft iets gedaan dat niet mag. Heeft mensen gepijnigd. Heeft angst gezaaid. Heeft schade berokkend. Misschien is die ander wel een ziek persoon; en ja, dan mag ie geholpen worden.
Maar het is nog altijd het slachtoffer dat de meeste pijn heeft geleden.

Yup, daarom heb ik er ook geen enkele moeite mee, maar ik vind de overweging van de rechtbank gewoon interessant vanuit het oogpunt van een strafrechtjurist. Dat stukje over voorwaardelijk opzet op het intimideren is ook meer hardop denken van mij, voor de discussie niet relevant.

Je kunt niet zomaar zeggen dat er meer rekening gehouden wordt met het slachtoffer dan met de verdachte. Die twee partijen staan niet tegenover elkaar in het strafproces. De verdachte moet berecht worden omdat hij een bepaald feit gepleegd zou hebben, daar heeft het slachtoffer niets mee te maken. Bij bepaalde delicten kan de hoedanigheid van het slachtoffer wel meespelen in de beoordeling overigens.

De fout die je absoluut niet moet maken, maar die wel heel veel mensen helaas maken, is te denken dat het strafproces bedoeld is om de slachtoffers voldoening te geven of iets dergelijks. Dat is het dus absoluut niet. Het gaat tussen het OM en de verdachte, en niet tussen het slachtoffer en de verdachte. Want je weet zelf: of zo iemand nu tien, twintig of honderd jaar cel krijgt, het 'slachtoffer en de mensen om hem/haar heen zijn voor eeuwen gepijnigd door toedoen van die ander'. Dat kun je niet vereffenen door een hogere straf op te leggen.

Maar hoe zit het dan als het slachtoffer een aanklacht indiend (waardoor het OM de dader kan vervolgen)?

Klinkt bijhoorlijk als dader vs slachtoffer (via het OM).

Het zit zo.

Het Openbaar Ministerie heeft het vervolgingsmonopolie. Dat wil zeggen dat zij de enige zijn in Nederland die strafbare feiten mogen opsporen en vervolgen. Zij doet dat vanuit het opportuniteitsbeginsel, dat wil zeggen dat op 'gronden aan het openbaar belang ontleend' besloten kan worden een feit te vervolgen. Het OM is dus niet verplicht strafbare feiten te vervolgen.

Vroeger gaf met het opportuniteitsbeginsel een positieve invulling: 'altijd vervolgen, tenzij...'. Tegenwoordig hanteert men een negatieve invulling: 'nooit vervolgen, tenzij...'.

Het Openbaar Ministerie mag dus zelf besluiten of zij gaat vervolgen. Daar is geen klacht voor nodig, tenminste bij de meeste delicten niet. Bij bepaalde delicten (bijvoorbeeld belediging of smaadschrift) is een klacht van het slachtoffer noodzakelijk om te kunnen vervolgen, bij bv. doodslag is het natuurlijk niet nodig dat er een klacht is. Dan mag het OM altijd vervolgen.

Vaak doet het slachtoffer zelf aangifte van een strafbaar feit, maar dat hoeft niet. Dat is dan echter geen 'aanklacht' tegen de verdachte, het is gewoon een seintje aan het OM 'er is een strafbaar feit gepleegd'. Het OM kan die feiten ook zelf op het spoor komen, maar omdat het niet constant heel Nederland in de gaten kan houden wordt vaak pas overgegaan tot vervolging als het slachtoffer aangifte heeft gedaan. Maar voor de meeste delicten is een klacht niet noodzakelijk om te kunnen vervolgen.

9 jaar? wat is dat nou weer voor een straf..., achja, er zijn maar 7 mensen ofzo die er een trauma aan over gehouden hebben he?das natuurlijk heel weinig, dus geef maar 9 jaar....kijk dan is amerika tenminste goed, daar krijgen ze meteen levenslang in een gevangenis waar je elke dag in je k*nt genaaid wordt en hier zitten ze maar een beetje in een hotel en maar zeiken als er geen tv is....TRIEST

Het gaat hier om de reden die de rechter heeft aangevoerd om de celstraf te verhogen, niet om het eventueel verhogen van de strafmaat, waar ik trouwens tegen ben.

Hij heeft naast 9 jaar ook TBS met dwangverpleging gekregen.

Het klinkt wel weinig inderdaad. Want een trauma aan iets dergelijks gaat als slachtoffer niet na 9 jaar voorbij.

:(

Maar ik weet ook niet of wraak nu zo'n juist gevoel is.
Ik had het liefste nog gezien dat die betreffende man door 10 grootschapen mannen in de kont geneukt werd,...
weet ie ook eens hoe dat voelt.

Maarja,. om jezelf dan tot een primitief wezen (als hijzelf is) te gaan verlagen.... :confused:

Moeilijk. Ik weet wel dat een trauma niet snel overgaat en daar zou ie dus sowieso voor meoten boeten.
Maar hoe lang?

Ik ben niet lpf achtig maar de doodstraf is niet erg genoeg voor deze man. :mad: :mad: :mad:

klopt. niet alle domme mensen stemmen op de lpf.

idd. Anders had de sgp ook geen zetel meer :D

Zoals nare man al aan gaf is berechting van iemand een zaak van rechter en OvJ. Maatschappelijke onrust moet geen invloed krijgen op het rechtspreken omdat dat de onafhankelijkheid en objectiviteit van de rechtstaat in gevaar komt.
Voorbeeld hiervan is een ons allen wel bekende demissionair minister die voor de doodstraf* is en vervolgens geëmotioneerd met de moord op zijn partijleider komt aanzetten. Doordat deze persoon betrokken bij iets is wil hij een andere straf dan dat iemand anders zou willen.

* Foutje, hij is als demissionair minister tegen, als mens voor en als voormalig partijleider heeft hij geen mening (dacht ik) :D .