het Woord van kerstmis, eens gegeven, nu verloren, tranen vallen, van de toren,
 

op de grond

en weer zijn daar woorden, als bladen in de nacht
vermag ik niets meer dan zeggen, wat ik er van vind

ik wacht
op lachende personen
op tranen die wonen
waar ik kerstgedachten slacht

zoveel drama neer te zetten, gaat niet helpen
vermag niet eens de traan, laat staan het bloeden stelpen

ik schrijf slechts om te zwijgen
daar ik niet weet, wat troost
in triestheid zal ik woorden rijgen

en zelfs de duivel bloost

Als gevoelsgedicht vind 'k m mooi.

geweldige laatste strofe....