Uitmaken of niet?
 

Goed. Nou.
Ik heb 21 maanden een vriend. En het is een schat, dat weet ik. Maar ik ben 18!
De laatste tijd denk ik steeds vaker, he, dit is de tijd dat je een beetje moet fladderen, en je niet voor jaren moet binden...
Ik weet het, ik wil alles: ik wil flirten, maar ik wil ook iemand om me heen hebben. Hem. Maar ik vraag me zo af; hoe zou het met een ander zijn...?
Natuurlijk, het gras is altijd groener aan de overkant, maar ik denk er de laatste tijd sterk over na om het een maandje of zo uit te maken, als hij het daar mee eens is. Dus gewoon een maand vrijgezel zijn, en me ook zo gedragen. En hij ook, natuurlijk. En dan na een maand de kaarten opnieuw schudden. Willen we samen verder, of beviel die maand zo goed dat we liever een vrijgezellenbestaan blijven leiden?
Ik vraag me af, heeft iemand dit ook gehad? Wat vinden jullie?

Nooit gehad, maar denk niet dat het werkt. Of je kiest voor vrijgezel zijn, of je kiest voor hem, moet je niet een maandje gaan 'proberen wat leuker is'.

Mmmm, ik zou het probere ja...
Ik had ook voor 3.5 jaar lang een vriend, ik was 15 toen ik met hem begon...en toen ik 18 was begon dit bij mij ook te wringen...ik wou terug wa meer profitere van het leven (en hiermee bedoel ik niet van den ene jongen naar den andere fladderen) nee, terug wat meer uitgaan met enkel vriendinnen zonder dat je je gebonden voelt....
Ik heb het dus uitgemaakt, in het begin is dit supermoeilijk, je bent het gewoon om alles met je lief te doen en nu val je ineens alleen maar dan moet je doorbijten en veel met je vriendinnen doen, dan komt alles wel goed en leer je mss iemand anders kennen...
Maar de stap zetten om het uittemaken met je vriend is heel moeilijk...Je moet voor je eigen kunnen uitmaken wat je het belangrijkste vindt...
Want in die maand dat je ff vrijgezel wilt zijn kan je vriend mss ook iemand anders tegenkomen he...De kans zit er in dat je mss wel terug wilt naar hem maar hij niet....
Denk toch maar eens heel goed na ;)

Jij wil het beste van twee werelden. De vrijheid van het vrijgezel zijn, maar de gebondenheid van een relatie. Eerlijk gezegd denk ik niet dat dat erg goed samen gaat. Je zult dus moeten kiezen, en eerlijk gezegd hoeft dat niet eens zo'n moeilijke keuze te worden. Want hoe zou jij het vinden als hij in de maand drie verschillende meisjes heeft gezoend en weet ik veel wat meer? Zou je dan nog net zo'n goede relatie hebben als voor die maand?

Hmm daar gaat het toch niet om...je kunt daar dan ook weer conclusies uit trekken.
Bij elkaar blijven, alleen maar omdat je dat gewend bent, is dat wel zo verstandig als je nog maar 18 bent...

Voila dat bedoel ik dus!
Wat ga je missen als je het uitmaakt...je vriend? of de gewoonte???

Daar heb je gelijk in, maar wat mijn punt nou is, is het niet zonde als je een goede relatie op het spel zet voor een maandje even vrijgezel zijn?

Als ze een goede relatie hadden zou ze niet twijfelen om het uittemaken he!

Dit is wel een moeilijke kwestie! Want beiden hebben waarschijnlijk een andere opvatting over dat maandje dat het uit is. Ik ken genoeg mensen die het meegemaakt hebben. Het kan ook best dat je je relatie hierdoor op t spel zet. Aan de andere kant kan het heel fijn en een opluchting zijn dat je even vrij bent. Misschien kun je dan terugkijken op de tijd dat jullie iets gehad hebben en daar je conclusies uittrekken wat jij wil. Maar daar is een maand misschien wel iets te kort voor.

Hmm...nou als iemand daar nou zo ontzettend veel behoefte aan heeft, dan zit er volgens mij niets anders op. :S
Ja ik weet niet...
Als ze elkaar vrijlaten en echt van elkaar houden dan komen ze wel weer bij elkaar terug lijkt me.
En zo niet dan was het misschien maar beter.

Zonder twijfel. Maar zij zegt zelf dat ze een lieve vriend heeft die ze niet kwijt wil. Dus dan heeft ze, in ieder geval in haar ogen, een goede relatie. Toch?

Mja, kweetniet...er zal wel iets wringen eh...
Ik denk dat het ff uitmake het beste is en daarna kan je nog zien..

Ik heb het gehad... vlak voor mn achttiende.. Maar het ging me niet om het flirten, het vrijgezel zijn etc. Het ging me erom dat ik pas 17 was en allerlei dingen liet schieten voor een relatie en me absoluut niet vrij voelde. De relatie had moeten veranderen om dat op te lossen, maar op mn 17e wil ik niet al ontzettend veel tijd moeten steken in een relatie.. Ik wil dat dat aspect tenminste een beetje vanzelf gaat, aangezien al het andere al lastig genoeg is.

Ik heb het uitgemaakt..

En nu voel ik me beter dan ooit. De vrijheid is echt heerlijk.. Ik fladder helemaal niet van jongen naar jongen, maar uitgaan voelt heel anders, veel vrijer.

Je bent denk ik gewoon niet klaar voor de relatie die je nu hebt, en dan gaat het er nu inderdaad om prioriteiten te stellen. Wat is belangrijker?

Maar die vrijheid kan je toch ook in een relatie realiseren :confused: .... en dan doel ik niet op een open relatie...
maar gewoon vrij om te gaan waar en wanneer je dat wil en dat je dat niet ieder moment hoef te melden...

Ik denk niet dat iedereen zo vrijgevig is...

ik zit dus in precies dezelfde situatie. Ik heb nu 17 maanden een virned en ben ook 18 en ik begin het allemaal een beetje beklemmend te vinden. Van de ene kant zou ik dolgraag mijn vrijheid terug willen en lekker stappen met mijn vrienden maar van de andere kant, mijn vriend is echt een schatje. En ik zou niet weten wat ik zonder hem moest, hij is nml ook een hele goeie vriend van me.
Maar is het inderdaad dan mn vriend die ik zal missen of de gewoonte. Ik zit er nu al lang over te denken en mijn vriend weet dat en hij geeft me nu wel iets meer vrijheid, maar het is niet genoeg. Nu moet ik alleen nog maar voor mezelf uitmaken wat het belangrijkst is. En dat duurt nog wel even voordat ik dat weet. Ik hou gewoon van hem, maar ik hou ook van mijn vrijheid.

Ik zou zeggen, heb het er met hem over zodat hij weet waar hij staat. Maar k denk niet dat een maandje ertussen uit iets helpt. Maar je kunt het altijd proberen. Je bent tenslotte nog maar 18!

Ik zou het ook wel als een test zien, denk ik. Als we na die maand elkaar missen, dan hebben we dus een hele goede relatie. Daar ga ik eigenlijk van uit.
En als hij me na een maand niet meer wil, of ik hem niet, of wat dan ook, dan was het blijkbaar niet meant to be...

Die jongen waar ik zo lang mee samen was (3.5jaar) mis ik nog steeds heel hard...alle, hoe moet ik dat zegge...ik zag hem vaak woensdag, vrijdag en int weekend...als ik op die dagen niets te doen heb, heb ik het supermoeilijk...

Maar daarvoor zou er veel moeten veranderen in de relatie die ik had. Daarvoor zou ik persoonlijk moeten veranderen, omdat ik heel snel de neiging heb me aan iemand vast te klampen. Ik vond het gezien de leeftijd die ik had niet normaal dat ik aan mijn relatie moest gaan 'werken' terwijl er zoveel andere dingen waren die ik wou.

Het klinkt misschien heel egoïstisch maar het is de eerste beslissing ooit in mijn leven geweest waarbij ik puur voor mezelf heb gekozen en mezelf op de 1e plaats heb gezet. Een persoonlijke overwinning voor mij. Ik ben erg depressief geweest, en heb sinds het beter ging altijd vriendjes gehad. Ik had geen idee hoe het was om echt op mijn eigen twee benen te staan en had nodig er achter te komen of ik dat kon en hoe dat was..

vandaar..

Dat is inderdaad de grote vraag.. Ik heb er toen zelf ook een volle maand over nagedacht, het al een keer uitgemaakt, toen toch weer aan.. maar de twijfel bleef, het beklemmende gevoel bleef.

Nu achteraf merk ik hem niet te missen, hoe erg ik dat eigenlijk ook vind, maar de gewoonte inderdaad.

Neem de tijd om erachter te komen wat het voor jou zal zijn, praat er ook over met hem en beslis of je de tijd om het te veranderen er in wil steken of niet

Praat er eens over. Als je meer vrijheid wilt, dan kan dat toch gewoon geregeld worden?

Maar ik begrijp gewoon dat je met andere jongens wat wilt. Nou moet kunnen, maar maak het dan eens even heel snel uit en kom dan wel met een goede reden in de plaats van 'ik moet fladderen want ik ben jong'. Tss

Weet jij dan zon reden??

En ik kan het niet laten om nog even toe te voegen:
Denk je nou echt dat het 'goed' komt na die maand..? Natuurlijk niet. Je denkt te veel aan jezelf.
En omdat ik persoonlijk in een dip zit door meiden die willen 'fladderen' zet ik er ook nog ff bij: Ik wou dat alle sletjes in de ontkenningsfase het eens op hun hoofd zetten ofsow... of nee sletjes mag niet.. onzekere-mensen-die-door-middel-van-'fladderen'-hun-zelfvertrouwen-proberen-op-te-krikken-in-de-ontkenningsfase..
MAAK HET UIT
en dan zeggen ze dat jongens erg zijn... nouwhe

Hmm.. dit was wel wat overdreven :D

Ja natuurlijk. De waarheid. De relatie is gewoon doodgebloed, ze heeft duidelijk niet de juiste gevoelens meer voor hem en dus is dat het einde dan. Of je kan natuurlijk erover praten.

Ze is heel jong met hem begonnen...het is logisch dat ze wil weten hoe haar leven er anders zou hebben uitgezien...

Ik zou het ook zo tegen hem zegge, en ff een 'break' in je relatie inlassen, meer uitgaan met vriendinne, maar niet zoeken naar een ander vriendje, enkel wat meer doen met vriendinnen, zonder dat je vriendje erbij is...

Maar ja daar moet je eigenlijk geen break voor inlasse! Stel het hem voor om je wat meer vrijheid tege en zo zal het ook wel in orde kome...

precies.

Hem zomaar aan de kant zetten na 21 maanden vind ik niet netjes als ie nix misdaan heeft.
Vraag dan gewoon meer vrijheid.. je kunt sowieso toch wel uitgaan en lol hebben met je eigen vriendinnen?

Jij bent nog niet aan liefde toe. Waarom concentreer je je voorlopig niet op je films, boeken of fotoalbums.

jah dat probleem heb ik ook we zouden twee maanden uit elkaar gaan en vrijgezel zijn maar het lukte niet ik was binnen twee weken terug ik hield teveel van haar. (en zij van mij)

dat maakt dat je niet gezellig kan uitgaan met vrienden zonder dat ie derbij is?