Speer van verdriet
 

Stille krijsen van maagden
raakt het hart van de nacht
verkracht door de demonen
onder pijnlijke zichten
sperma, bloed en terreur
chaotisch in men hoofd
in de wet van duisternis
die triomfeert voor het verdoemde
Bewakers van het maanlicht
brengen de betovering levend
door de speer van verdriet

Wel krachtig stukje dichtwerk, aangrijpend.
Orgineel woordgebuik.

men=m'n?

vind ik wel meevallen eigenlijk

Opzich snap ik er helemaal niks van. Maar na een keer of 5 lezen denk ik te zien wat er nou eigenlijk staat.

Het is niet mijn bedoeling om kritiek te uitte, maar wil toch even een tip kwijt.
Aangezien je een heleboel woorden gebruikt is het misschien aan te raden om met witregels te werken. En dat geld niet alleen voor deze, maar ook voor je anderen gedichten. Het zou een hoop extra houvast geven bij het lezen van je gedichten, waardoor ze een stuk duidelijker worden. Nu leest het een beetje als een baksteen, en das zonde, want (ondanks dat ik hem nu een paar keer heb moeten lezen voordat ik hem doorzag) opzich is je beeldgebruik heel sterk. (y)