vervlogen liefde
 

mijn hart was vol passie..
Zo hevig, zo krachtig,
dat je je vingers eraan branden kon

Wat heeft de tijd met ons gedaan
ze vloog zomaar voorbij
seconden, minuten,
en toen uren, dagen
voordat we elkaar weer zagen
Ik wil niet eens meer weten
waar je gisteren was

Nu is het verlaten,
vervreemd van liefde
En niemand die dat nog
aanraken wìl.





Dit gedicht is in vrij korte tijd ontstaan, dus ik ben benieuwd...
Overigens twijfel ik zelf ernstig aan het woordje "en" in de 2e regel van beneden.

Ik vind het een mooi gedichtje, niet uitzonderlijk, maar met een hele mooie gedachte erin. Het eerste deel vind ik zeer mooi, de tweede strofe vind ik wat minder (maar wie ben ik... ;) ), de 'en' zou ik echter wel laten staan.

'Nu is het verlaten
zeer koud en kil'

Kun je daar niets aan veranderen?

dankjewel :)

Ik heb de laatste strofe aangepast, maar zit nu weer te twijfelen over een woordje, het woordje "dat"..

maar goed, boeije :p

't Is veel beter zo, "dat" zou ik ook laten staan. Anders ontbreekt er iets, vind ik. Anyway, (y) .

Ik vind de laatste 3 regels van de middelste strofe een beetje... vaag... Ik weet het niet, geen uitleg ervoor (i'll try to get back to you on that) maar voor de rest is het idd (y) :D!