Moeite met mensen geloven
 

Ik heb de laatste tijd veel moeite mensen te geloven. Zelfs de mensen die ik vertrouw. Daar begin ik al aan te twijfelen en mensen die ik niet helemaal vertrouw die kunnen het eerst bewijzen voor ik het geloof.

En zodra iemand zegt wat ze over mij vinden. Dan geloof ik helemaal niks meer. Echt totaal niet.
Ik kan gewoon niks meer aannemen zonder twijfelen. Zelfs dingen waarvan ik zelf al een gedachte had dat het misschien eens zo kan zijn en iemand zegt dat het zo is dan heb ik gelijk zoiets van 'laat je nakijken'

Ik weet totaal niet wat ik er aan moet doen.
Kheb ruzie gehad met een goede vriendin van me. En ik kan absoluut niet geloven dat ze werkelijk nog iets met me te maken wil hebben laat staan dat ze vrienden met me wil zijn.

Ik kan mezelf gewoon niet brengen tot het geloven van dingen zonder bewijs. En zelfs als ik bewijs heb dan twijfel ik nog wel (ik zou bijna een second opinion aan willen vragen maar das lastig bij dingen als vriendschap)

Wat doe ik hieraan?

Minder bang zijn dat mensen tegen je liegen.

Tja, ik weet het ook niet precies... Laat mensen zich bewijzen, waarom is dat fout? Je hoeft toch niet iedereen meteen voor 100% te vertrouwen? Als ze zich bewezen hebben, dan kun je ze vertrouwen, iig meer dan daarvoor. Probeer goede ervaringen op te doen met mensen, zodat je reden hebt ze te vertrouwen. Misschien dat je daarmee je algemene vertrouwen in de mensheid op kunt bouwen en zo mensen apart ook weer wat meer kunt gaan vertrouwen en geloven.

Ik herken heel erg wat je schrijft.. Ookal heb ik vriendinnen waar ik al jarenlang mee bevriend ben, ik blijf aan ze twijfelen.. maar nu is het handelbaar.. Nu is dat zij zeggen mij te mogen genoeg bewijs.

Bij jou kan het, begrijp ik, dus alleen bewezen worden via handelingen? En, ik weet niet of je dat ook hebt, maar bij mij was het dan dat na een tijdje het weer opnieuw bewezen moest worden omdat het oude bewijs was afgezwakt zeg maar, te lang geleden..

En een eventueel iets dat negatief zou zijn, weegt veel zwaarder dan een positief bewijs..

Mja, ingewikkeld allemaal, maar ik snap wat je bedoeld. Het is bij mij tegelijk met dat ik beter in mn vel ging zitte minder geworden. Ik twijfel dus nog wel, maar dat is vooral als ik iemand een tijdje niet heb gezien of gesproken. Als ik diegene dan weer spreek en diegene is aardig, ben ik weer gerustgesteld.

Ik zou eigenlijk niet weten wat je er direct aan kunt doen? Het is bij mij gewoon vanzelf geleidelijk minder geworden.. Het zal vooral voortkomen uit onzekerheid en gebrek aan liefde voor jezelf, waardering van jezelf. Lijkt me dus dat als je daar aan gaat werken, je vertrouwen in anderen ook groter wordt..

Ik herken wel wat je zegt.

Heb je misschien iets meegemaakt dat je vertrouwen heeft geschaadt waardoor je nu anderen ook niet meer geloofd??

Zo is het bij mij wel gegaan.

Het heeft denk ik voor het grootste deel te maken dat je onzeker bent over jezelf, en ook al zeggen anderen positieve dingen, je ziet zelf (misschien) dingen die zij niet zien of die je overdrijft.
Probeer een beter zelfbeeld te krijgen door niet zo negatief te denken, en neem mensen meer in vertrouwen. Bij vrijwel iedereen lijkt het me dat als je zegt dat je iemand leuk/slim/watdanook vindt dat het wat betekent. Als je al een lange vriendschap achter de rug hebt dan betekent dat wat, en als er een meisje veel contact met je heeft. Denk eens in, zou jij je tijd spenderen met iemand die je niet aardig vindt, of qua liefde niet aantrekkelijk op wat voor manier dan ook? Ik niet...
Kijk eens naar de persoon die het compliment/ de belediging geeft, en dan zie je wel of ze serieus zijn.

Succes

hey hey ik denk dat t goed is dat je mensen niet meteen vertrouwd. ben je tenminste niet zo naief. En in deze maatschappij is dat best hard nodig..

Als je niet alles aanneemt van anderen bouw je tenminste ook gen vals zelfvertrouwen op (om t maar ff zo te noemen)

btw als iemand die je niet kent zegt dat je een mooi meisje bent (en tis een jongen) dan is het echt niet verkeerd om daar iets achter te zoeken hoor;) maargoed.. heb jij weinig aan:D maar hou wel in gedachten dat die persoon het goed bedoeld, het gaat er zelf denk ik om of je een optimist of een pessimist bent. Meer niet.

Mensen zeggen van alles om iets voor elkaar te krijgen.. maar of het uit liefde voortkomt of puur uit iets anders.. daar gaat het om.

ik ken het ook, de laatste tijd heb ik ook heel weinig vertrouwen in mensen... helaas weet ik ook nog niet hoe ik er van af kom...
de tijd zal denk ik wel leren
Mijn beste vrienden weten ook wel dat ik gewoon weinig vertrouwen in mensen heb en dat ze het dus niet bij zichzelf moeten gaan zoeken, ik denk dat dat ook wel belangrijk is...
er over praten helpt bij mij wel een beetje, het helpt me om uit te zoeken waarom ik dat vertrouwen nu niet meer heb en vroeger wel...
maarre het is niet helemaal negatief hoor, je trapt tenminste niet overal in en dat is heel belangrijk in deze maatschappij
heel veel succes

Ik twijfel echt aan iedereen...maar meestal met een goede reden.
Maar vaak zoek ik te veel achter dingen...maak ik me teveel zorgen, en maak ik mezelf paranoïde. Soms omdat ik mezelf irriteer, soms omdat ik zo veel om die mensen geef.

Moet ik ook maar eens vanaf komen...maar ja, hoe? Ik vertrouw al jaren bijna niemand...misschien 2 van m'n beste vrienden en misschien mijn vriendin...hoewel, die ook niet helemaal..

Ik heb dat gevoel ook. Ik ben zo vaak gepest en bedonderd in m'n leven dat ik bijna niemand meer vertrouw. Zelfs als mn vrienden aardig tegen me doen vraag ik me af of ze het wel echt menen. Vaak denk ik dat mensen me eigenlijk heel stom vinden maar het alleen achter m'n rug zeggen... Ik word er echt gek van.