Superman!
 

Superman!

God is superman,
de redder in nood,
aanbid en heb lief,
anders laat hij je dood.

God, een fantast,
door fantastische mensen,
in tijden van kilte,
door hopeloze wensen.

God komt op,
in "de wreedheid der aard"
het publiek kijkt aandachtig,
hoe een wonder openbaart.

God heeft geen tekst,
maar wij kunnen souffleren,
hij spreekt onze zinnen,
en laat ons hem vereren.

Het doek is gevallen,
het applaus lijkt verstomd,
de wereld kan weer lachen,
onnodig dat superman komt.

God is dood
Superman bestaat niet.


*dancin'angel*

Slecht einde, het loopt niet. Jammer. Met de inhoud van het gedicht, vooral de laatste strofen, ben ik het niet eens, maar het is niet slecht geschreven.

Ik hou niet van gedichten over god, dan wel positief, dan wel negatief. Dit is een boodschap, gedicht zelf is niet bijzonder...