Mijmerinkje...
 

De klok tikt,
zachtjes verstrijkt de
Tijd

Daar gaat het jaar
Vol van emoties
...
En in mijn hart
komen ze voorbij

Pijn was eens
in samenkomst
met woede en verdriet

Verscheurd van binnen
Tranen in kille klanken
Verkleurden langzaam
En blijven niet

Hoop gloort opnieuw
Ik berust en heb vertrouwen
Dat ook in het nieuwe jaar
Ik aan mijn leven zal bouwen

'k vind het wel wat hebben...aan het eind vind ik het wat minder worden, das wel jammer, vind ik. 'En blijven niet' is opeens tegenwoordige tijd, dat vind ik een beetje vreemd staan. De laatste strofe vind ik helemaal wat minder, beetje te simpel en te gerijmd.