angst
 

Ik had dit stukje al eerder bij letteren geplaatst, maar ik denk dat ie hier eerder thuis hoort. of niet?
Maar ik zou ook graag horen of deze leuk leest. Ik wil graag kritiek horen, positief of negatief. Dus… alvast bedankt. Tips hoor ik hartstikke graag.


Ik kan er niet tegen. Mensen gaan schreeuwen als ze hun zin niet krijgen. Dat zijn voor mij heel aparte mensen. Waarom? Ze luisteren niet eens. Ik zie ze steeds vaker. In de meeste gevallen zijn het van die mensen die me de les proberen te lezen. Velen denken ook mij te moeten verdedigen. Dat is ook een manier van iemand de les lezen. Toch?
Waarom kan iemand zelf niet zeggen wat hij of zij denkt. De ene heeft er meer tijd voor dan de andere. Verlegen mensen hebben angst om te praten. Dat is gewoon een feit. Ze voelen zich totaal niet ontspannen en daardoor durven ze niks te zeggen.
Maar nu komt het… iemand die een ander de les probeert te lezen heeft ook angst.
Tenminste… in zo een situatie. Ik heb er eens over nagedacht. Als je tegen mensen ingaat die je de les proberen te lezen dan worden ze boos en kwaad.
Ik durfde het nooit uit te proberen omdat ik niet tegen het geschreeuw kon. Maar als iemand kwaad wordt dan gaat hij in de verdediging. Dat doe je omdat je bang bent.
Bang, omdat je bijvoorbeeld niet wil horen dat je ongelijk hebt. Maar zulke mensen hebben nog veel meer angst. Ik ben ervan overtuigd. Mensen die gaan schreeuwen zijn zwak. Het kan niet anders. Ik heb er zoveel over nagedacht. Helden zijn niet bang, dus ze schreeuwen ook niet. Bij helden gaat ook meestal bijna alles goed. Dus waarom zouden ze gaan schreeuwen? Zij kennen meestal geen angsten. Zij zijn kalm.
Ik zie steeds meer mensen die me de les proberen te lezen met desnoods te schreeuwen. Weer een reden om er niet tegen in te gaan: ze hebben angst.
Dus misschien moet ik medeleven en medelijden tonen. Als je erop let dan zie je het ook wel, als iemand gaan schreeuwen, dan trilt diegene ook. Het maakt niet uit of hij staat of zit. Is dat dan de angst die zich ook naar buiten uit? Dat is niet de bedoeling bij zulke mensen toch? Ik zelf had het ook…, daarom probeer ik het te vermijden. Ik schreeuwde alleen maar als ik angst had om mijn mening te verliezen. Nu wil ik wel leren luisteren. Maar ik sta nu ook vaak aan de andere kant. Wat moet ik nu doen? Weglopen of niks zeggen en lachen als een boer met kiespijn. Nu begrijp ik mezelf nog niet… nu sta ik aan de andere kant te lachen als een boer met kiespijn. Ook angst? Ik ga er op letten hoe gek het ook klinkt. Het houdt mij best bezig. Dus daarom ff dit stukje tekst om het van me af te schrijven…

Dit doet me denken aan een scene uit Donnie Darko.

Je kan niet alle verschillende scenarios waarbij iemand schreeuwt en alle verschillende mensen die schreeuwen lekker op een hoop gooien en indelen bij angst.
Er zijn meerdere redenen waarom iemand zou schreeuwen. Omdat hij boos is en het oplucht is volgens mij de meest voorkomende. Heeft niks met angst te maken.

Ik dacht juist dat het het vaakste met angst te maken had, maar misschien lette ik daar teveel op.

ind... dacht ik ook gelijk aan...

je kunt niet alle emoties een gevolg van angst noemen, zo simpel is het niet ("Life isn't that simple!").. de emotie 'angst' opzich is volgens mij uiteindelijk helemaal niet zo belangrijk... het zijn combinaties van emoties die gedrag veroorzaken

denk ik.

T is Woede he? ik heb het eigenlijk ook letterlijk zien staan.
Woede is een verdedigingmechanisme: een teken van angst.
Maar euhm... er is nooit vrede op de wereld (ff apart voorbeeld hoor), al die oorlog komt ook voort uit woede. Dan denk ik bij mezelf: die wereldleiders hebben ook angst.
Ook een teken van zwakte volgens mij, dat je het leiderschap niet aankunt.

Ik zie totaal geen connectie tussen woede en angst om eerlijk te zijn. Het zijn twee totaal verschillende emoties.

Natuurlijk, zoals sublime al zei, komen combinaties denk ik wel veel voor. Iemand die woedend en angstig is.

mensen gebruiken schreeuwen als macht. Als zij niet meer ann de beurt zijn geweest met praten en ze krijgen geen kans om te praten gaan mensen schreeuwen. Zo krijgen ze tenminste de aandacht om hun mening te uiten. Omdat ze bang zijn dat er naar hun mening niet geluisterd wordt. Sorry maar da wou ik ff zeggen

misschien waar, maar als mensen echt kwaad zijn, vanwege een gemene streek of iets oneerlijks dat gebeurd is. Hebben ze ook de neiging te schreeuwen, niet tegen iemand, maar gewoon hun frustratie uiten. Op wat voor angst is dat gebasseerd?

Dat lijkt me angst door fouten. Je hebt er spijt van. Maar je durft het eignelijk niet te zeggen. Dan komt uitstellen. Dan komt het moment dat er geen excuses meer zijn. Omdat je angst hebt om die aan te bieden. Denk ik hoor... misschien is ut anders. Hoor ik graag.

Dat is niet waar, hoor. Sommige verlegen mensen hebben gewoon niet zoveel te zeggen, of denken dat ze niet veel hebben te zeggen, zonder dat ze bang zijn iets te verkeerd te doen ofzo. *wijst op zichzelf een aantal jaar geleden*



Wat/wie stel jij je voor bij helden?

Volgens mij kunnen mensen ook gaan schreeuwen uit gewoonte. Omdat ze hebben 'geleerd' zo te doen wanneer ze hun zin niet krijgen...

Spiderman en Superman zie ik als helden. Die vergelijk ik soms ook wel een beetje met elkaar. James Bond is ook een held, maar dat vindt ik weer wat anders.