Hun afscheid
 

Haar woorden als een sterke stroming
ze trekt me mee, lawines in mijn hart
Dat wat zij brengt, dat is hun afscheid
die stilaan dit huis verder binnensloop.

Zo zal het zijn een afscheid van een huwelijk,
afscheid van mijn jeugd, haar kleur en geluk.
Geen thuis om straks naar terug te keren,
geen kerst meer samen en ook geen Nieuwjaar.

Niemand die ik kan verwijten, alleen is alleen
en samen gelukkig bestaat dan niet meer.
Ze heeft overwogen, beslist, gesproken
onwetenden die niets zagen zijn verbaasd.

Zij.

Mijn moeder.

Mooi.

1 klein dingetje: is het niet het afscheid, dat in plaats van die?

xxx

Ik vind het iets te veel in verhaalvorm gestoken, ik zou zeggen: maak het iets poetischer, gebruik desnoods metaforen, als dat kan, al vind ik die 1e alinea wel erg sterk!

Anne: hmmz, is dat zo?? :confused: Dat soort dingen weet ik nooit :o

86dagreed: je hebt wel een beetje gelijk, maar het probleem met metaforen is dat je zo vaak bij hetzelfde uitkomt, ik in ieder geval wel! (de zee, de zon, de storm enzovoorts..) En soms wil je gewoon zeggen waar het op staat, of komt het er op die manier uit... Maar iig thnx!