Keuze van haar hart
 

In schaduwen leeft ze,
alleen en verlaten voelt ze
de nevel als een touw
om haar lichaam gebonden.

Ze kijkt, de zon komt op.
Ze probeert te warmen
haar handen voelen niets,
geen stralen bereiken.

Versleten door regen
en pijn, weet ze niet,
kent ze niet: de keuze
van haar hart, haar leven.

Ze is alleen. Verlaten in
donker gebergte zoekt ze
naar liefde, naar geluk.
Wil ze leven, wil ze zijn.

ik vind hem bijna mooi; alleen regel 6 en 8 niet zo.

eens

verder begin je een zin aan het eind van een regel, vind ik erg lelijk staan, maar voor het lezen is het geen probleem :)

weergeeft een duidelijk beeld in gedachten :)

Dat heet enjambement. :p
Dat staat meestal ook niet zo mooi nee, maar ik heb het wel met een reden gedaan: ('alles moet een reden hebben' volgens Willem Frederik Hermans :)) ik wilde extra nadruk geven aan bepaalde woordgroepen.

Aan regel 6 en 8 zal ik nog wel werken. Bedankt!

Aah, Anne aan het experimenteren!:D. Ik vind het een leuk, vernieuwend gedicht. qua vorm, ritme, verwoording.


Offtopic: Hoe is het met je?

Inderdaad vernieuwend..... Verder niet zoveel zinnig commentaar op dit moment...

Toch niet autobiografisch he?
Spreek je snel weer, meis..

Kimry