dilemma
 

dat ik ooit hier iets serieus zou posten zeg (?)

maar ik vraag me af hoe mensen dit zien..

Ik heb een lieve vriend, waar ik 2 jaar terug ook verliefd op was, toen ging het mis omdat zijn exvriendin in the picture was, deze keer is het definitief uit.
Hij is 26 en heeft tot nu toe altijd lange relaties gehad, zijn latste duurde 5 jaar
Ik ben 19 en heb nog nooit langer als een paar maanden een vriend gehad en hou alleen ongelooflijk veel van mijn beste vriendinnetje. Maargoed dat is een meisje:p

Maar het probleem is nu dat hij zegt dat hij van me houdt, en ik dat mijn strot niet uitkrijg, hij wil voortdurend knuffelen en ik hou daar niet van. Ik ben graag vaak alleen en wil alleen wonen, hij wil voortdurend bij me zijn en samenwonen.

Vanavond is dit tot een hoogtepunt gekomen en we kregen ruzie, ik werd totaal gevoelloos en hij moest onwijs huilen.. Hij voelde zich natuurlijk afgewezen..
ALs ik bij hem ben maakt het vaak niet uit of hij ermee kapt of niet, als ik alleen ben zou ik het erg vinden als het uitgaat..

Hij is echt onwijs verliefd en heeft heel veel op het spel gezet voor me, en ik voel me hier onwijs schuldig om. En hij begrijpt dat weer niet..

dilemma dus..

Wat is jullie kijk hierop?

Ik heb hetzelfde gehad met mijn inmiddels ex.

Dat herken ik heel erg en bij mij kwam dat gevoel denk ik
vooral door de angst om alleen te zijn en de angst dat ik iets
moois weggooide. Terwijl ik als ik bij hem was toch voelde dat
de liefde van mijn kant over was.
Wat je kunt doen is een "denkpauze" inlassen van een week of 2
of zelfs een maand. Daarin hebben jullie dus helemaal geen
contact met elkaar & heb jij tijd om na te denken over wat je
nu werkelijk voelt.
Het kan ook zijn dat je wat spanning in de relatie mist of dat
je bang bent om je te binden aangezien dit je 1e lange relatie
is.
Neem iig de tijd om daar over na te denken.
Wat betreft je schuldgevoelens; ik kan me er wel iets bij
voorstellen, maar je hebt je vriend toch niet gedwongen om bij
zijn ex weg te gaan neem ik aan? Daar heeft hij zelf voor gekozen
en aangezien hij al een aantal relaties gehad heeft, weet hij
ook dat het toch nog altijd fout kan gaan.
Verder vind ik het enorm goed van je dat je je realiseert dat
je nog jong bent & dat je je eigen identiteit eerst wilt ontplooien
voordat je gaat samenwonen en zo! Mochten jullie bij elkaar
blijven dan raad ik je ook zeker aan om eerst lekker op jezelf
te gaan wonen, want naar mijn mening word je dan pas echt
zelfstandig en leer je jezelf dan echt kennen & word je je veel
bewuster van je gevoelens en je wensen voor de toekomst.
Succes!!

Btw dit hoort volgens mij op L&R thuis, maar ik ben hier nog een
groentje dus mss heb ik het mis :)