Wat moet ik doen? (ook al over school enz.)
 

Derde topic over school deze week...sorry, maar 't 'moet' ff... :(

't ziet er naar uit dat ik met school (hbo) ga/moet stoppen... Ik ben al een keer (ook met hbo) gestopt (twee jaar terug ongeveer)... Als ik nu weer stop, wat moet ik dan? Ik vind niks leuk verder, ik kan niks...en ik wil niet eens weten wat iedereen gaan zeggen/denken... :( En wat moet ik van mezelf denken? Ik kan op dit moment echt kotsen van mezelf...ik walg van mezelf... Maar goed... :( Iemand een idee wat ik kan/moet doen...? :(

dr zijn ook hogescholen waarin je 1 jaartje lang van alle studies wat probeert. daar kan je dr 8erkomen wat je t liefste wil studeren.. nouwja. k denk niet echt dat je daar nog zoveel zin in heb, je bent al zo lang aan t studeren maar ik zou t toch maar proberen als je t echt niet weet. misschien heb je gewoon niet de juiste studie gekozen.
je moet je geen zorgen maken over wat anderen denken.. ik bedoel, tis wel je toekomst waar je over praat. datgene waar je nu voor studeert ga je later de rest van je leven doen. Wat heb je liever, de rest van je leven iets doen wat je helemaal niet wil of iets wat je wel graag wil??? t zou zonde zijn als je je hele toekomst zou verpesten voor zoiets stoms.

wta zijn je hobbies? Misschien dat je daar een potentieel beroep uit kunt halen en zo voor een studie kunt kiezen

Waarom zou je nou weer van jezelf walgen en wat maakt het uit wat andere mensen denken?

Zij hoeven het niet te doen dus zij hebben makkelijk praten!

Waarom moet je eigenlijk stoppen dan?

mijn vriendin heeft nu het zelfde, die is halverwege havo gestopt en doet nu een mbo opleiding waar ze ook mee wil/moet stoppen dus die heeft helemaal niets, niet eens een mavo/havo diploma.

wat betreft jezelf je moet inderdaad kijken naar wat je zelf graag wil, misschien dan een korte opleiding (dat je gewoon te lang op school zit als je er 4 of 5 jaar over doet) of gewoon kijken wat je kan doen zonder een echt diploma (niet alleen putjesschepper)
dat kan ook heel aantrekkelijk zijn
suc6

propeduetisch jaar voor drie studies tegelijk...

't probleem is dat ik nu dus doe wat ik altijd heb willen doen...ik weet niets anders meer...als ik hiermee stop, dan heb ik het gevoel dat ik niks kan en/of wil... Ik moet waarschijnlijk stoppen, omdat mijn stage onvoldoende gaat worden (al één keer bijna gestopt ook, omdat het niet liep, nu tweede keer gestopt en nu ga ik echt niet meer er heen) en ik niet het idee heb dat het hier ooit voldoende bij gaat worden... Ik hoop dat er iets geregeld kan worden met een andere stageplek en dat het dan wel lukt...maar ik vrees het ergste... Ze hebben me allemaal al zo'n beetje afgeraden door te gaan, omdat ze 'niet weten of ik er wel geschikt voor ben'...tja, 'k vind het heel moeilijk om dat soort uitspraken te negeren...

En het doet me zeker wel iets wat andere mensen vinden. Het is niet bepaald fijn om genegeerd te worden, als oud vuil gezien te worden of dat mensen denken dat je zo stom bent als het achtereind van een varken ed...

En ik walg wel van mezelf, het lijkt als of ik echt helemaal niets, maar dan ook niets, kan. Ik hoef maar 5 seconden even ergens een piepklein beetje in te geloven en er gebeurt wel weer iets dat het weer zo ontzettend mis gaat... :( Als ik stop...dan word ik echt gek...tis dat ik een vriend heb waarom ik zo verschrikkelijk veel geef...

Offtopic: nogwatjuh: Jij was toch geen 23?

Heb ik dus gedaan...in mijn verdere hobby's ben ik niet zo 'ontwikkeld' dat ik daar mijn beroep van zou kunnen maken...zelfs niet als ik het daar zou kunnen ontwikkelen (geloof ik niet meer in).

Ik wil btw geen baan waar ik geen opleiding voor nodig heb...dan heb ik 5 jaar voor niks op school gezeten en van alles en nog wat gedaan...vind ik toch wel erg zonde...

Is het niet iets voor je om een beroepskeuzetest te doen? Misschien komt daar iets uit.

Hoi meiss

het klinkt misschien erg
maar je kan bijvoordbeeld ook een jaar nu gaan werken
tijd voor jezelf nemen
op vakantie gaan van mijn part

ik weet niet hoe je je voelt
maar als je je niet goed voelt zijn studies moeilijker
en heeft je vaak meer moeite met concentratie waarom het niet echt lukt

als je nu bijvoorbeeld moet stoppen
dan doe je dat bijvoorbeeld
ga je een jaar goed voor jezelf zorgen
en als het weer beter gaat kun je weer beginnen
[misschein is het wel te regelen dat je dan gewoon weer verder gaat waar je moest stoppen]

ik noem maar wat hoor
laat je beslissing niet van mij afhangen
maar die opleiding kun je altijd nog doen
ook over 10 jaar
dat je het nu niet kunt
betekent niet dat je het helemaal niet kunt!

Sterkte, Suus

neej maar mn broer zit ook op deze site.. en nee ik ben ook gene man en ik kom ook nie uit gromningen.. hij weet mn nick en k heb ergens gezet dak zijn doos met jawbreakers had gejat en dat weet hij. en hij zei dat hij t ging uitprinten enzo.. dus nu heb k mn profieltje maar veranderd tot ik neiuwe nick heb. maar ik weet nog steeds nix

Toen ik vorige keer stopte, heb ik een half jaar gewerkt...heeft niet geholpen...ik wist zo zeker dat ik dit wilde (wezen studietests ook uit...)... M'n stagebegeleidster (van school) zei ook tegen me 'ik heb het idee dat je niet zo goed in je vel zit' en dat het daardoor minder zou gaan...'t gekke is alleen dat ik vorig jaar ook niet lekker in m'n vel zat en toen leek het prima te gaan... Vind ik dus een beetje vreemd als het daar aan zou liggen dus. Gebrek aan concentratie is het niet echt, denk ik, ik haal al mijn tentamens in één keer (met vaak goede cijfers)...'t is meer m'n stage dat niet loopt (maar of dat nu door mij komt of door de combinatie van mijn en mijn stagementor (van stage)?)

Maar zit je met studiefinanciering (dan moet ik alles terug betalen en dan m'n studie zelf betalen)...plus dat ik dan niemand meer onder ogen durf te komen...of mensen die mij dan gaan negeren ed...vind ik ook niet echt leuk... :S

Ik sluit me hier bij aan...Ga een jaar dingen doen waar je echt van zou kunnen genieten en denk alleen maar even aan jezelf, hoe moeilijk dat ook soms is...
En natuurlijk, overal zitten nadelen aan, maar probeer de voordelen te zien...
Dat je van jezelf walgt komt (zoals je zelf ook al zegt) niet zomaar uit het niets...Als het echt niet gaat kun je misschien hulp gaan zoeken (is heel moeilijk, maar vaak wel goed), maar vertrouw erop dat het goed komt, want dat gaat het komen!!!

Ik had vandaag een gesprek op school, zieden me ook dat ik deze week alleen maar 'leuke dingen' moest doen en moest 'ontspannen' ed... Maar hoe kan je in vredesnaam ontspannen als je waarschijnlijk moet stoppen met je studie?! Dat kan ik op dit moment dus echt niet! Vinden ze dan nog raar ook... Ik weet niet meer of ik er wel echt op kan vertrouwen dat het goed komt, dat heb ik tot nog toe gedaan, maar als ik ook maar even ergens een piepklein beetje vertrouwen in heb, dan gebeurt er wel weer iets om er voor te zorgen dat ik weer heel duidelijk weet dat dat niet mag/kan/enz.

In hulp geloof ik niet meer, ik moet niks van dat psychologische gebabbel hebben. Hadden ze het ook over op school, een 'gespreksgroep' om meer zelfvertrouwen te krijgen ed, om met anderen er over te praten. Tja, dan maar eigenwijs of weet ik het wat, maar dat doe ik dus niet.

Ik weet nu niet meer zo wat ik moet doen, drie mensen op school, die er (mag ik aannemen) toch wel iets van af weten, die zeggen dat ze niet weten of het de geschikte opleiding voor mij is... Mensen die me goed kennen (vriend, vader bv) die zeggen dat ik het wel kan en door moet gaan. Wat moet ik nu kiezen? Door gaan en bewijzen dat ik het wel kan? Maar wat als ik het echt niet kan? Dan bewijs ik ze alleen maar dat ze gelijk hebben... :S

Ik ben vandaag al helemaal gek geworden (arme vriend :()...ik denk nu dat ik opnieuw stage ga lopen, de vakken die ik dat blok mis maak ik wel de vervangende opdracht voor, zodat ik toch tentamens mee kan maken. (Zal m'n mentor wel niet goed vinden, die beweert dat ik tegen overspannen zijn aan zit (zou ze best eens gelijk in kunnen hebben (maar wat doe je er aan? rust nemen kan ik toch niet)).

tnx voor het 'luisteren' naar mijn gezeur.

...maar anders? Als ik dit begrijp, is het beslist geen vrolijke gedachte. En als er mensen zijn die je gaan negeren al stopte je, is dat eigenlijk toch niet erg, zijn betere mensen te vinden.

Als ik het goed lees, is het alleen de stage die niet goed gaat, je hebt geloof ik zelf een vermoeden waarom niet. Zou je niet een andere stage kunnen doen, proberen te zorgen dat het goed gaat, door de dingen die nu niet goed gaan anders te regelen? Als je de rest van de dingen die je moet leren goed kunt, lijkt het me vreemd om op een stage het beroep niet te kunnen doen.

Dus eigenlijk, doorzetten, doorgaan. Dat geeft wellicht zelfvertrouwen. Probeer dan wat je nu doet af te maken, ookal doe je later dan niet 'het' (waar hebben we het over, welke HBO?) beroep gaat doen wat kennelijk het enige is wat je er mee kan. Je hebt dan een HBO af, wat toch ook opzich mogelijkheden moet scheppen.

succes, dan

weet niet of het helpt maar ik heb mijn vwo examenjaar 5 keer gedaan (steeds na 1 of 2 tentamen weken gestopt) en daarna ben ik 3 jaar informatica studeren waarvan ik maar het eerste driekwart jaar heb afgemaakt. Ging ook mis omdat ik niet goed in me vel zit/zat door een depressie die al lang onder de leden zat en omdat ik ook gigantisch eigenwijs ben (weigerde altijd een stap terug te doen: bijvoorbeeld naar de havo gaan dat ik makkelijk zonder wat te doen had kunnen halen) wat uiteindelijk resulteerde in een soort van overspannenheid. Doe nu helemaal niks meer en heb 9000 euro schuld bij de IBG. Zit nu al een jaar thuis en krijg een bijstandsuitkering. Ben uiteindelijk naar de huisarts gegaan en die heeft me doorgestuurd naar een psychiater. Bleek dat ik inderdaad al heel lang depressief was. Ga alsjeblieft (professionele) hulp zoeken en aannemen en niet zo eigenwijs zijn in je eigen nadeel. En school hoeft echt niet perse nu. Zorg er eerst voor dat je weer goed in je vel zit. En uhh zo'n grote loser als ik ben je nog niet denk ik, anders kunnen we wel een clubje oprichten. Als je meer wil weten over hoe je net zo afgleid moet je het maar vragen: misschien word je wijzer van mijn non-ervaring

in het magazijn werken is ook niks, tenzij je van tieten en billenknijpende plebs houdt en mensen die de hele dag schreeuwen en graag de baas over je spelen. Met je havo diploma zou je bijvoorbeeld ergens als trainee kunnen gaan werken. Dan word je opgeleid door het bedrijf zelf

Er zijn geen andere ouders te vinden, was dat maar waar (af en toe). Maar goed, gister ook met m'n ouders gesproken en ze waren op dit moment niet eens super negatief oid, zeiden dat ik door moest gaan, het opnieuw moest proberen en scheit moest hebben aan de mensen die zeiden dat ik het niet zou kunnen (jammer, dat ik zo niet in elkaar zit).

Ik heb m'n p, in één jaar gehaald, ook alles uit het tweede jaar heb ik tot nog toe gewoon gehaald. Het is echt alleen m'n stage, maar ja, toch wel een belangrijk onderdeel van een studie. Ik wil die stage aan de ene kant wel over doen; bewijzen dat ik het wel kan. Maar wat als het me niet lukt? Dan bewijs ik alleen maar het tegenovergestelde. Moet ik dat er dan maar voor over hebben en mezelf eventueel voor lul zetten?

School moet wel nu, anders krijg ik gedoe met studiefinanciering en met m'n ouders en andere mensen ed en daar heb ik geen zin in. Ik heb ooit al heel kort (professionele) hulp gehad, maar dat hield alleen in tegenovergestelde richting ('t klikte niet, oké), daar heb ik geen zin meer in. Wat ik voel en denk, gaat anderen ook niks aan.

Ik ken je niet irl, maar voor zover ik er hier wat van kan zeggen, valt dat loser zijn van jou wel mee. Ik heb via de mavo de havo gedaan, ben naar het hbo gegaan, ben gestopt, ben gaan werken, ben weer hbo gaan doen, en zou nou weer stoppen...toch ook aardig 'lomp'.

Naja, we zien wel, 'k ga van de week naar school en aan m'n mentor (een andere) vragen of ze me wil helpen als ik m'n stage over doe. En of zij nog een idee voor een stageplek heeft, met begeleiders waar ik het gewoon mee kan vinden ed. Zij is de enige die nog niet gezegd heeft dat ze niet in me gelooft... Want hoe kan ik nou werken met mensen die niet in me geloven?

Ik heb al een half jaar in een winkel gewerkt. Leuk voor een half jaar, maar niet voor m'n hele leven. In een bedrijf werken lijkt me ook niet echt leuk...is allemaal economisch (ik heb wel een economisch pakket gehad op de havo) en dat vind ik niet echt super... Maar goed, ik probeer dit eerst nog maar een keer, denk ik...en dan zie ik daarna wel weer verder ofzo.

tnx iedereen voor zijn/haar reacties iig...

Toch nog even een reactie...

Ik herken wel hoe je je voelt [denk ik]
want ook al zit ik nog op de Havo, ik ken de stress en de onzekerheid
Ik ben begonnen met brugklas 1 en 2 daarna heb ik Atheneum 3 gedaan
Omdat ik depressief werd, bleef ik zitten en waren mijn cijfers zo slecht dat ik zelfs niet naar Havo 4 kon
Atheneum 3 over doen dus
nu heb ik dat jaar wel gehaald maar ben ik alsnog naar Havo 4 gegaan
omdat, ook al ging het al beter, ik wist dat het te zwaar was/

Uit ervaring weet ik ook dat school gemakkelijker gaat dan iets in 'de maatschappij' als je niet lekker in je vel zit

je zeg dat het alleen je stage is en dat het daar niet aan zou moeten liggen
maar dat kan wel

Ik denk niet dat je jezelf met bijvoorbeeld een jaar terug kan vergelijken
ook al zat je misschien toen niet lekker in je vel
en nu nog steeds niet, maar [soms zonder dat je t weet] is er een hoop veranderd...

Ik denk dat je die rust moet nemen
hoe moeilijk het ook is
probeer t een en ander van je af te zetten
ergens heengaan wat je echt leuk vind en daarmee even aan jezelf denken in plaats van aan je school!


Ik weet dat het niet makkelijk is
maar echt, t is te doen (y)


Succes, Suus

Dat is niet te doen. Ik zit er over te twijfelen wat ik moet doen (en school is voor mij heel belangrijk), dan kan ik niet iets gaan doen wat ik leuk vind en daar aan denken ipv aan school. Dat moest ik van de docenten op school ook doen, maar zo werkt het bij mij niet. Als ik ergens echt mee zit, kan ik dat niet laten voor wat het is en 'leuke dingen' gaan doen, ook omdat ik op dat moment helemaal niks leuk vind.

dat is waar ja

maar het enige alternatief is beslissingen nemen
en als t kan snel...

vragen aan jezelf stellen zoals;

is dit wat ik wil?
heb ik voldoende motivatie om ermee door te gaan, hoe slecht het ook gaat?
blijf ik doorgaan als het niet gaat?
of stop ik even een tijdje?

Als je heel zeker weet dat je door wil gaan kun je misschien nog een keer met je mentor of docenten of wat dan ook overleggen
of er nog meer oplossingen zijn
en ook al zeggen ze soms van niet...
die oplossingen zijn er altijd.
zeg gewoon dat rust houden nu niet lukt voor jou
kdenk dat er dan wel iets anders uit kan komen hoor

Succes, Suus

Als ik het goed begrijp, voel je je in de studie opzich (mensen daarbuiten gelaten) erg thuis en vind je dit echt heel leuk om te doen.



Als het stukje wat ik hierboven heb getypt, JA oproept bij jou, dan Doorgaan. Als je denkt van "Dat klopt niet". Dan stop je. En dan ga je een maand lang nadenken over wat jij nu eigenlijk wil. Niet wat er van je verlangt wordt ("Ik wil mezelf bewijzen, anders...") Maar wat je echt zelf wil. Niet denken aan die studiefinanciering, maar gewoon een beslissing nemen van wat je zelf denkt. En Pech voor de mensen die het daar niet mee eens zijn. Das mooi hun eigen probleem.

Ik al meer dan een half jaar alleen maar (okee, ook gewerkt, je moet toch iets) nagedacht over wat ik wil, een maand extra geeft geen verschil denk ik. En die studiefinanciering speelt zeker wel mee, het is niet lekker om een schuld van een paar duizend euro te hebben nl. En die mensen spelen ook wel mee, het zijn mijn ouders nl, en ik vind het wel belangrijk wat zij vinden en denken. Ook al zegt iedereen dat ik moet doen wat ik zelf wil/vind/enz, al het andere speelt bij mij wel mee.