relatie moeder slecht
 

ik hoop dat ik m goed gepost heb, anders sorry!!!

ik heb echt al jaren een slechte relatie met mn moeder, is een hele tijd goed gegaan maar sinds een half jaar is de hel weer losgebroken (om het ff grof te zeggen) mn moeder is manisch depressief is gebleken maar ze blijft mij overal de schuld van geven (omdat ik vroeger een moeilijke puber was) het is nu echt tot een punt gekomen dat ik er zelf gewoon aan onderdoor ga want ze speelt t zo dat zelfs mn familie zoiets heeft van: je moeder is manisch depressief en daar moet je maar tegenkunnen als ze onredelijk is, maar ze verwijt me alles echt alles gewoon, ik ben heel vaak bij mn vriend thuis omdat het daar wel gezellig is en om mn moeder te ontlopen en als ik dan thuis ben dan weigert ze boodschappen te halen want ik ben toch liever bij mn vriend thuis zegt ze dan maar ik voel me zo schuldig tegenover de ouders van mn vriend dat ik daar zo vaak ben t kost hun natuurlijk ook geld, en dat vind ik vervelend...
ik wil heel graag op mezelf of samenwonen maar om nog 3jaar te wachten tot ik iets toegeweze krijg is me echt teveel! heeft iemand een idee hoe ik hiermee om moet gaan? ze weigert zelfs om me wat geld te geven nu ik mn baan (door een knieoperatie) ben kwijtgeraakt en helemaal zonder geld zit. herkent iemand dit en weet iemand hoe ik er t beste mee om kan gaan zonder nog meer gezeik dat nergens over gaat over me heen te krijgen???

alvast bedankt voor het lezen!!

gr Anka

Hey meisje,

echt heel erg wat je meemaakt! Ik was meteen ff stil, toen ik het las... Ik vind het steeds zooooo erg als kinderen geen 'normale' of 'aangename' relatie hebben met hun ouders!
Ik kan alleen raad geven, om je moeder toch zo goed en zo kwaad mogelijk te steunen! Het aan je 'schoonouders' te verklaren waarom je zoveel bij hen thuis zit!
En een leuke,aangename job te zoeken om wat geld bij elkaar te rapen, zodat je zo snel mogelijk opnieuw verder kan leven in een leuk eigen stekje!

Ik zou helemaal niet weten wat voor andere raad ik je kan geven! :confused:

Misschien pijnlijke vraag, dan alvast mijn excuses, maar wat vindt jouw vader hier van?

ik heb het zelfde gehad en ben 2 weken naar een internaat geweest en toen heb ik geleerd een goeie relatie met mijn moeder te hebben

die is al jaren niet meer in mn leven, maar das nie erg want das echt een *piep*zak

thanks, mn schoonouders weten ervan, aangezien mn moeder opgenomen is geweest vorig jaar dus kon t nie echt verbergen, en soms als ze weer dom bezig is gaat ze ook over mn vriend mauwen (waar ze naderhand schijnheilig over doet) en dat heb ik ook tegen mn schoonouders gezegd, mn moeder dreigt ook elke ruzie naar hun op te bellen om me zwart te maken :mad:
tis echt zo kut allemaal want ik sta op t moment gwoon machteloos omdat ik over 2wk geopereerd word en niemand neemt me nu voor vast aan omdat ik eerst van die operatie moet herstellen :confused:

Bestaan er in Nederland geen sociale vangnetten die jou uit je benarde financiële positie kunnen halen? In België kan dat probleemloos: een kennisje van me had het ook erg moeilijk met haar moeder en na haar eindexamen en haar 18de verjaardag wou ze weg en heeft ze in een andere stad een kamer gevonden maar geen werk. Toen is ze gaan aankloppen bij het OCMW (=openbaar centrum voor maatschappelijk welzijn) en die hebben haar netjes 2 maanden lang een leefloon toegekend tot ze werk had gevonden. Of je kan toch naar een dienst voor arbeidsbemiddeling stappen en zeggen: "ik wil wel werken maar omwille van een operatie krijg ik de kans niet" Er moeten toch mogelijkheden zijn in Nederland....

Sterkte.

Hmmm. Sorry. Ik heb niet echt tips ofzo. Op jezelf gaan is nu de beste oplossing, maar misschien zorgt dat er voor dat je straks ook geen contact meer hebt met je moeder...Ik denk dat je het er met mensen die de situatie goed kennen, bijvoorbeeld familie, eens goed over moetn hebben.