Biologische klok?
 

Ik droom constant over babies (en stiekum wil ik ook al 3 jaar een kindje, maar ben verstandig, don't worry :p). Is dit mijn biologische klok of gewoon wishfull dreaming?

Je bent dan pas 21...ik denk dat het nog niet je biologische klok is...kan wel, maar goed, 'k weet het ook niet. En waarom is het onverstandig om op je 21e een kind te nemen? Als je dat echt echt wilt, een baan hebt, een vriend (dus een vader van/voor je kind), je leven op orde hebt, enz. is het dan ook onverstandig?

Ik wil idd rond m'n 21ste zwanger zijn/worden van m'n eerste kindje, maar ik bedoelde dus dat ik al vanaf m'n 15 een kindje wil, dus dat ik verstandig genoeg ben om daar nu nog niet aan te beginnen.

Sorry, ik ben een beetje moe. ;) Maar idd, 15 is wat jong, dat ben ik met je eens. Ik ken het gevoel, ik heb het gevoel ook al zo lang ik me kan herinneren. Ik denk niet dat het je biologische klok is; je hebt nog tijd zat. Ik ben nu btw 21, maar ik wil toch echt eerst m'n opleiding afmaken, anders heb ik 'niks', kan ik niet werken ed, lijkt me niet echt handig.

Zo voelt het niet :(

Maar iig bedankt voor je reactie en succes met je opleiding, dat je die maar snel afgerond mag hebben ;)

Ik heb dat ook, al een hele tijd... Zeker vanaf m'n 15de... Maar ja, ik wil gewoon eerst school afmaken en goed werk hebben, dan maar eens echt over na gaan denken..
(Er is een tijd geweest dat ik het zó graag wilde dat ik er élke nacht over droomde en er zelfs over dacht misschien 'per ongeluk' zwanger te worden (door mijn pil niet langer te slikken oid).. dat heb ik gelukkig niet meer..)

Maar ja, leef zoals je nu leeft, leef er iig niet naar toe ofzo.. gewoon doen wat je nu moet doen van jezelf (school bijvoorbeeld) tot je het idee hebt oud genoeg en 'gesettled' (kut woord :P ) te zijn :) (Maar je mag af en toe natuurlijk wel lekker over een toekomstige baby dromen :P Hoewel, lekker? Ze zijn niet altijd even lief ;) :) )

(overigens denk ik dat het meer een 'wishful dream' is dan je biologische klok.. )

Je kunt tot je 40ste over het algemeen nog wel zwanger worden, das nog 22 jaar, das meer dan je nu hebt geleefd.

tnx :D

Realiseer je je wat een baby en de zorg daarvoor inhoudt?

Waarom wil je al zo lang graag een baby? Omdat er dan iemand is die onvoorwaardelijk van je houdt?

ik heb ook al een jaar of 2 dat ik kinderen wil en t gevoel wordt alleen maar erger sinds ik ook echt zwanger ben geweest, ik denk dat t wel een biologische klok is, of dat je gewoon vol met moeder gevoelens zit, mijn vriend wil 7 jaar ( :eek: wat lang) wachten omdat hij bang is dat we er financieel niet voor kunnen zorgen, daar heb ik een andere mening over, maar ik respecteer zijn standpunt en wacht totdat die tijd gekomen is, hij is tenslotte de vader, en krijg ook een hele verandwoording op hem af geschoven

kep daar ook al een paar jaar last van kan t nie helpen echt nie, maar kep er goed met mn vriend over gepraat en over 2jaar ongeveer gaan we t proberen :) dusss

(y)
hopelijk ben je er dan aan toe enzo.... gaaf, hoor!!!

jah khoop t ook :)
Thankx

"pas" 21. je realiseert je wel hopelijk dat dat een uitspraak is die gebaseerd is op de normen en waarden van onze maatschappij? biologisch gezien is 21 zat oud om kinderen te kunnen krijgen. 15 is vaak al oud genoeg.

biologie trekt zich niets aan van cultuur :p

Ik realiseer me maar al te goed wat voor verantwoordelijkheden er bij komen en daarom wil ik misschien juist zo graag. Als ik ergens een baby zie of een zwangere vrouw dan denk ik: "Dat wil ik ook!" En niet omdat er dan onvoorwaardelijk van me gehouden wordt want babies worden ook pubers :p
Ik zit gewoon vol met moeder gevoelens.
Heerlijk, constant vieze luiers verschonen, uit bed komen als hij/zij huilt... gewoon alles wat er bij komt kijken. Het lijkt me fantastisch!

(Leonoor)

15 mag dan biologisch gezien oud genoeg zijn, maar is het dan qua opleiding, geld, jouw eigen ontwikkeling enz. ook? Het kan wel, maar de meeste keren is het dat, denk ik, niet. Dat heeft niet alleen met de waarden en normen van de maatschappij te maken, dat heeft ook te maken met de mogelijkheden om een kind op te voeden.

ik snap je helemaal :)
ik denk ook altijd: tijd kan nie snel genoeg gaan voor het zo ver is :)

En gelukkig heb jij Wim die daar net zo over denkt :);)
Geluk en plezier gewenst! :D

nou, dat klinkt al lekker posifiet.

"ff proberen".

nah.

ik denk dak pas tegen me 25e of ouder die kant op ga.

heb nu 0,0 vaderlijke gevoelens :p

en aangezien ik plannen heb om officier inlichtingendienst te worden kan het nog wel veel langer duren voor ik me "settle", dat zou nl. betekenen dak constant op uitzending/dienstreis ben, info verzamelen enz. enz.

anders krijg je het klassieke "ik ken mijn papa niet want hij is/was er nooit verhaal"

jah :D

ik denk dat het toch meer wishful dreaming is... ik hou dan ook niet echt van de uitdrukking 'biologische klok', op zich ben je met 18 jaar meestal lichamelijk grotendeels ontwikkeld dus is biologisch de tijd er wel rijp voor, de evolutie wil immers dat we zo veel mogelijk mensjes maken... misschien is het ook zo dat je overdag veel aan zwanger zijn etc denkt en daardoor er 's nachts van droomt?

zelf heb ik dat helemaal niet, ik lijk hier wel het enige meisje daarmee te zijn, ik vind babytjes hartstikke lief maar zou er absoluut geen zelf willen krijgen, kinderen idem...
kan later nog veranderen natuurlijk

Dat heb ik nu ook best wel. Mijn moeder heeft een paar jaar lang oppaskinderen gehad en ik heb heel veel kleine neefjes en nichtjes, ik weet hoe vervelend kleine kinderen kunnen zijn :) .

En sowieso als ik een baby-tje van een paar maanden oud zie, dan heb ik zoiets van: het ziet er lief uit hoor, maar that´s it.
ik zou zelf ook pas over meer dan 10 jaar een kind willen, zeker niet eerder.

You are not alone :D
Kleine kindertjes kunnen inderdaad schattig zijn. Soms.
Maar om ze zelf te hebben? Absoluut niet. Gewoon een stelletje vermomde carrière-belemmers zijn het...

idd. :p

naja... 0,1 dan... ;)

precies... hoe kan ik nu ooit een goede eigen dokterspraktijk opzetten met kinderen? zit je er maanden uit, kun je daarna een paar jaar part-time gaan werken want zo'n minibaby op de creche dumpen vind ik ook niets... en pas beginnen met kinderen als alles al goed gaat, tegen die tijd ben ik veertig, da's niet leuk voor de kinderen, zulke oude ouders... en dan is t ook niet meer gezond

Dromen moet je meestal niet te letterlijk nemen. Het kan ook betekenen dat je toe bent aan iets nieuws ofzo... :)

Volgens mij ben je pas te jong voor een kindje als je geen verantwoordelijkheid kunt/wil nemen. Als je je kindje geen liefde, veiligheid en vertouwen kunt geven. Tuurlijk, kleintjes kosten errug veel geld. Luiers, kleertjes en de hele uitzet (bedje, commode, badje, box, kinderwagen, maxi-cosie, autostoeltje enz.) zijn erg duur. En de eerste kleertjes zijn ze na 2-3 weken al ontgroeid. Dus een beetje een financiële basis zou wel handig zijn. Maar het belangrijkste wat je een kind kunt geven, is liefde.

Het hele idee trekt me ook niet. Verantwoordelijkheid voor zo'n vervelend klein ding, het verschonen, de hele tijd opruimen... Nope, niets voor mij. Mijn moederinstinct verstopt zich gelukkig heel goed. :)
Puppy's gaan nog wel, die zijn oké. :)
Maar baby's... Nope, nope, nope.

En toch gaat het wel, ik ken een meisje met twee kleine broertjes, haar ouders zijn allebei huisarts. Ze hebben een eigen praktijk, waarboven ze wonen. Toen de kinderen klein waren, sliepen ze gewoon boven tot ze begonnen te huilen. Ze hadden beneden een alarmpje, dat twee keer pieptje ofzo wanneer een van de kinderen huilde. Dus patienten hadden er ook niet echt last van.. Ze is nooit gedumpt bij kinderopvang toen ze nog een baby was, haar broertjes ook niet.. Toen ze een peuter was ging ze naar een peuterspeelzaal en tja, daarna naar de basisschool, dat scheelt toch wel veel.. Daarnaast hebben haar ouder na drie uur geen gesprekken meer, alleen een enkel noodgeval en papierwerk. Dus dan konden ze bij de kinderen zitten...
Dus het gaat wel :)

Dat ben ik helemaal met je eens. Maar als je de keus hebt tussen een kind in een situatie waarin je geen baan hebt, geen vriend (dus een vader), je leven niet op orde hebt (dan is het btw ook moeilijk, zo niet onmogelijk, om liefde, veiligheid en vertrouwen te geven) of in een situatie waarin je dat allemaal wel hebt, dan vind ik het verstandiger om het te doen in de situatie waar je dat wel hebt. En ik denk ook wel dat dat logisch is.

Is idd wel logisch. Maar soms kom je in en situatie terecht, waarbij je geen keuze hebt. Mensen zeggen zo makkeleijk: ik NEEM wel kinderen als het mij uitkomt. Maar ten eerste NEEM je geen kinderen, maar heb je het geluk dat je ze mag krijgen. En ten tweede zullen er misschien altijd wel dingen zijn, waardoor je zegt ik wacht liever nog even. Opzich is dat wel verstandig, want je moet geen kinderen willen als je er zelf nog niet aan toe bent. Maar als je ze wel graag wil, moet je er natuurlijk ook niet te lang mee wachten. Maar ik ben het wel helemaal met je eens, dat je het beste kunt zorgen dat je een stabiele basis hebt voordat je aan kinderen begint.

Je neemt ze wel, ik zeg het iig altijd zo, niet als in 'ik neem een nieuwe bank' oid, maar je neemt ze wel en je krijgt ze ook, allebei. Je moet idd niet te lang wachten, maar is 21 oid te lang? Als je 40 bent, dan heb je te lang gewacht, als je nu 18 bent heb je nog tijd zat.