Onverwoestbare liefde
 

Lang vervlogen tijd
Onverwoestbare liefde
Zoute smaak van tranen
Rollen over mijn wang
Om te sterven op mijn kussen
De pijn is ondragelijk
Maar jij zegt niets
Je doet alsof je
Het niet ziet of hoort
Je praat enkel over
Jouw problemen
Deze beschouw ik ook als de mijne
Maar dat aanvaard je niet
Er is iemand nieuw
Enkel haar naam zeg je
Zij si de enige die in je
Gedachten leeft
Lang vervlogen tijd
Onverwoestbare liefde
Voor jou

herkenbaar, niet bijzonder goed of slecht, kritiek valt er vast wel op te geven maar dat zal een herhaling van hetzelfde kritiek op dezelfde soort gedichten zijn...Wat one in a million dus...komt op me neer als een puur gevoelsgedichtje...