verschrikkelijke onzekerheid
 

Ik heb dus nu sinds een maandje een nieuwe vriend, alles gaat helemaal perfect, ik ben echt stapelgek op hem en andersom ook.
Wat ik (nu al) voor hem voel heb ik nog nooit eerder voor een jongen gevoeld, alles gaat zo diep. Ik kan het gewoon niet beschrijven.
Maar het probleem is dus dat hij hierheen gevlucht is, hij woont al 9 jaar in Nederland maar heeft nog steeds geen verblijfsvergunning.
Aan het eind van deze maand moeten hij en z'n moeder voorkomen en krijgen ze te horen of ze wel of niet hier mogen blijven.
Ik trek het nu al ongelooflijk slecht, alleen het idee al dat hij terug zou moeten naar Iran maakt me helemaal gek.
Het gevoeld dat ik zo machteloos ben dat ik hem op geen enkele manier kan helpen zit me ook absoluut niet lekker.
Het klinkt misschien heel gek omdat we toch niet zo heel lang een relatie hebben maar ik zit nu al in de zenuwen en ben al helemaal hopeloos. Als hij terug zou moeten pleeg ik nog liever zelfmoord ik weet echt zeker dat ik dat niet aan kan en ik weet echt niet meer wat ik moet doen :(

Ik begrijp hoe je je voelt, en zoals je zelf al zei, je kan er niets aan doen. En dat maakt het, zo mogelijk, nog erger. Ik kan je alleen maar sterkte wensen, en hopen dat ie mag blijven!

Ik begrijp dat het heel erg is, maar zelfmoord plegen is overdreven. Er was een leven voor hem, dus kan er ook een leven na hem zijn.

Sterkte.

Je relatie is een maand oud, niet echt iets om zelfmoord om te plegen.

Denk even logisch na. Dat is soms moeilijk, maar MOET soms.

Als hij uitgezet wordt, is dat niet anders. Je kunt er niets aan veranderen.

Ja ik heb nu ook echt van die wisselstemmingen, het ene moment kan ik er nuchter mee omgaan en weet ik ook heus wel dat zelfmoord overdreven is en het andere moment voel ik me echt ongelooflijk down en krijg ik weer een huilbui :s