"Aantekeningen" maken eer je een verhaal gaat schrijven.
 

Wie doet dit? Vandaag had ik in een bepaalde les werkelijk niets te doen en heb ik, met Iron Maiden op de discman, een redelijk concept gemaakt voor een stukje dat ik ging schrijven. Dit was gewoonweg nodig omdat het een verhaaltje over liefde is. Nu het onderwerp me nogal doet huiveren, leek het me verstandig eerst een plan uit te stippelen. Het ging zo goed, dat ik twee A4-tjes heb geschreven, zoals ik het toen noemde. Toen een vriendin het later nalas (ze had niets beters te doen), leek het nergens op. Ik snapte het allemaal, maar toen ik het schreef, ging het verhaal, zoals alle verhallen die ik schrijf, voor mij leven. Erg spannend om dan te schrijven, maar het handschrift... Overal aantekeningen, kanttekeningen e.d. Het zag er niet uit.

Nu een vraag aan jullie: wie doet dit nog meer? Stel: je hebt een lastig onderwerp waar je wat over moet/wil schrijven en je komt er niet uit. Ga je dan op papier brainstormen en zo ja, komt daar dan wat zinnigs uit?

Ik werk zelden op papier omdat mijn handschrift zo vreselijk is dat ik ongeveer 80% kan teruglezen en de rest niet. Ik kan me ook niet echt herinneren dat ik korte aantekeningen maak en die later uitwerk... Vaak begin ik aan een verhaal of een bepaalde scene en zet ik het op papier. Ik let dan nog niet erg op de vorm en of het allemaal klopt, maar zet allereerst alles neer wat in me opkomt.
Als ik dan voor mijn gevoel een redelijk rond verhaal heb, loop ik alles nog een paar keer na en herschijf ik de boel totdat het redelijk consistent is en nog leuk klinkt ook.

Soms heb ik wel eens dat ik verhalen heb waar ik al drie dagen mee bezig ben in mijn hoofd en die er dan plotseling uit komen en soms probeer ik die gedachten in één zin in mijn aantekeningenboekje te vangen, maar dat is niet vaak.

Trouwens ben ik nu, eigenlijk ongewild, bezig met een langer verhaal. Ik wilde het kort houden, het werd zeven kantjes en nu moet ik wel nog meer er mee doen, omdat het anders niet klopt. Er zit veel meer in. Maar met zo'n geval raak je soms wel de weg kwijt en kan een aantekeningendocument voor jezelf erg handig zijn.

LUH-3417

Als ik een wat langer verhaal wil schrijven doe ik het zeker en als ik een idee heb op school, dan werk ik het thuis uit. Maar soms komt het verhaal in 1 keer en dan schrijf ik dat gewoon zo op. Als ik er dan tijd voor heb...

Ik werk wel met aantekeningen ja. Vooral nu ik met een NIET chronologisch verhaal bezig ben is het best handig. :D
Hebben jullie dat trouwens ook, dat als je met een langer verhaal bezig bent, en je verzint opeens een hele nieuwe scène, dat je dan eerst daar aan gaat schrijven en daarna weer verder waar je gebleven was?

Of ben ik nou zo vreemd... :o ;)

Voordat ik aan een verhaal begin, tenzij het minder dan een half a-4tje lang is, schrijf ik eerst precies de personages op en hoe mijn verhaal moet gaan lopen en zo... Om een beetje houvast te krijgen, zeg maar... Ik vind het wat handiger met schrijven, anders gaan er dingen niet kloppen of wordt het zo'n vaag, slap verhaal.
en dat is niet de bedoeling, wel?

Anneee, ik heb weleens dat ik mezelf zo ver laat gaan dat ik een scene uitwerk tot iets wat niets meer met het verhaal te maken heeft. Vaak knip ik dat er weer uit en bewaar ik het voor een nieuw, ander verhaal. Wel makkelijk, net stekkies van planten.

LUH-3417

Anneee, soms heb ik dat ook, in een wat minder erge mate dan dat LUH-3417 dat zegt. Ik heb een klein, geniepig notitieboekje, waar in het (afgedwaalde) nieuwe onderwerp dan in schrijf en vervolgens ga ik dat later uitwerken.

Vooral bij dit heb ik die aantekeningen nodig, ik wil een genre schrijven (zeg je dat zo?) dat ik verafschuw.

Schrijven is weer eens heel gaaf. Joepie!

Oeh...dat herken ik. 'k vind wel dat je het prachtig onder woorden brengt. ;)

ik begin met op een apart blad een hoofdverhaallijn en twee bij lijnen te zetten.

dan maak ik een beschrijving van de hoofdpersoon karakter. en eventueel een tweede hoofdpersoon. met namen

dan de bijpersonen die er in voorkomen die een type zijn en wat voor een type zij zijn ook met naam.

meestal heb ik daar aan genoeg maar ik begin tig keer opnieuw aan een verhaal omdat ik een openinszin verrekte moeilijk vind om te zoeken.