Rouwgedichtjes
 

Ok, misschien niet zo'n gezellig onderwerp maar ik vroeg me af of jullie nog mooie gedichtjes/ tekstjes wisten voor op rouwkaarten. Vorig jaar is mij opa overleden en op zijn kaart stond dit:


Het leven is als sneeuw,
je kunt het niet bewaren
Troost is dat jij er was,
uren,
maanden,
jaren

Herman van Veen

IK zal dit stukje altijd blijven onthouden.... maar ik vroeg me gewoon af of jullie ook van zulk soort stukjes hadden.....

Je hebt toch van die dingetjes die altijd bij rouw-advertenties staan..

iets met elke dag een beetje..en op een dag ben je aan je laatste beetje toe.

*zal wel ff zoeken*

'n Beetje

Sterven doe je niet ineens
maar af entoe een beetje.
en alle beetjes die je stierf
't is vreemd, maar die vergeet je.
Het is je dikwijls zelf ontgaan
je zegt ik ben wat moe.
maar op een keer dan ben je
aan je laatste beetje toe.
(Toon Hermans)

Die vind ik mooi. Ook wel afgezaagd, omdat hij bij zoveel advertenties staat..

Ik heb een boekje met dat soort gedichtjes (lekker ;)), maar dat ligt nog ergens onderin in een verhuisdoos... Bij mijn opa stond op zijn kaart:
Je was een man van weinig woorden,
duidelijk herkenbaar
voor degenen die bij je hoorden.
Een vader en opa waar je op
kon bouwen, met een woord waar
je op kon vertrouwen. Achter je
ligt een leven van werken en
plicht, en juist dat bepaalde
in alles jouw eigen gezicht.
Zo bescheiden als je hebt geleefd,
zo bescheiden ben je gestorven.


Heb ik al eens gepost...vind ik ook een erg mooi gedicht:
Ga nooit heen zonder te groeten
Ga nooit weg zonder zoen
Wie het noodlot zal ontmoeten
Kan het niet meer doen
Ga nooit weg zonder te praten
Dat doet een hart soms zo'n pijn
Wat je 's morgens hebt verlaten
kan er 's avonds niet meer zijn.


Die van Myself! vind ik idd ook mooi.

Er is trouwens ook nog een stukje uit 'Weltrusten, Kleine Beer', dat ik echt heel errug mooi vind...is oorspronkelijk hier wel niet voor bedoeld, maar goed...

he volgens mij heb ik dat boekje..... :D :D Kzal wel ff zoeken....

Grote Beer nam hem in zijn armen en wiegde hem zachtjes heen en weer. 'Kijk eens' zei Grote Beer.
En Kleine Beer keek.
'Kijk, ik heb de maan voor je gehaald. De maan en al die fonkelende sterren.'
Maar Kleine Beer hoorde hem niet meer.
Hij was al in slaap gevallen, veilig in Grote Beers armen.

(uit: Weltrusten...Kleine Beer)

Niet echt een rouwgedichtje, maar misschien dat ik het daarom wel zo lief en mooi vind...'t is iig niet zo standaard en degelijk ed.