Verloren
 

Pijn,leegte,eenzaamheid
liefde,hoop,verliefdheid
angst,depressie zelfmoord,
In mijn gedachtes hangend aan een koord.
Er is niemand die mij hoort.
In mijn handen gaten geboord
Ik ben kapot van binnen,
dood,een plas bloed op de grond,rood
Ik probeer opnieuw te beginnen
Maar ach,wat heeft het voor nut?
Er is toch nooit iemand zijn die me zal beminnen.
terwijl ik dit schrijf,
gedempt licht van een enkele zwarte kaars,in dit donker verblijf
...snak ik naar een sigaret.
Ik ben bezig de punten te zetten achter de zinnen,
..in mijn leven...fled
Maar mijn hoop is gevlogen
En alles is verloren.

Van dezelfde persoon:

Para

hier zittend vraag ik mij af wat ik heb bereikt,
niks bedenk ik bij me zelf
ik wacht maar op de helpende hand die mij nooit toereikt.
hopend dat die al mijn problemen wegdrijft.
maar nee...ik zit hier verstijfd
want ik zie hen
zij die er lang niet meer zijn
ik blijf me steeds afvragen
of ik niet 1 van hun ben
dit mysterieuze doet me pijn
stemmen en gegrom hoor ik in mijn hoofd..verdwijn!
..doe mij alsjeblieft geen pijn..hoewel wat maakt het uit?
ik zie schimmen en duistere gedaantes,die de hele nacht bij mij zijn.

ik weet nu wat echte vrijheid is,dat is als je niets te verliezen hebt
en dat is wat ik nu heb beseft
dus kom me maar halen
en maak mij niet langer bang met julie verhalen
De zon begint op te komen.
en het geluid sterft langzaam af,
bij het aanbreken van de dag

Eerst even dit: na een komma volgt normaal een spatie vooraleer je met het volgende woord begint. Als je dit zou doen zouden en tal van regels geen opgepropte indruk geven en meer kans geven op rustig en aandachtig lezen (denk ik.)
Je eerste deel zou dan bv zijn:

Pijn, leegte, eenzaamheid
liefde, hoop, verliefdheid
angst, depressie, zelfmoord

Toch vind ik een opsomming van deze lengte niet zo sterk om te beginnen. Beter zou zijn een kortere indrukwekkende opsomming van drie begrippen. Verder is je begin goed. Persoonlijk vind ik je hoogtepunt van het gedicht waar je schrijft over een zwarte kaars. Dit vind ik zo omdat je rijm en taalgebruik me dara het meest aanstaan. Doch vind ik je einde ook niet slecht. Het leest makkelijk en lekker maar het laat geen erg grote indrukken achter. Daarvoor is denk ik je sfeer die je creëert toch al vrij cliche, en te simpel gebracht. Enkele knappe woorspelingen zouden er al heel wat meer van maken denk ik.

Verlaten.

Ik wil deze wereld verlaten
niet meer alleen staan in de nacht
niet meer lachen om dingen, terwijl ik niet lach
ik wil gaan
antwoorden hebben
moet ik gaan?
of mag ik blijven?
is er iemand die mij tegen zal houden door een arm om me heen te slaan en niets te zeggen?
niet vragend, niet vragend naar het waarom?
ik wil ...
ik ga ...
stop me niet ...
laat het rusten ...
dood ...

.....................................

De ziel der armen

Een persoon
lichaam en geest
ziel
vol van vreugde
maar toch vol van pijn
geen uitweg wetend
zoekend naar een antwoord
op de vraag naar vrijheid
die toch nooit te vinden zal zijn
of wel?
als iedereen ernaar zoekt zal alleen degene die niet zoekt
vrijheid vinden in de zoekende weg van anderen
maar als deze persoon alleen op onderzoek was gegaan in zijn eigen ziel
dan ligt het antwoord dat vrijheid betekent voor de hand
In de ziel der armen...

.......................................