para
 

hier zittend vraag ik mij af wat ik heb bereikt,
niks bedenk ik bij me zelf
ik wacht maar op de helpende hand die mij nooit toereikt.
hopend dat die al mijn problemen wegdrijft.
maar nee...ik zit hier verstijfd
want ik zie hen
zij die er lang niet meer zijn
ik blijf me steeds afvragen
of ik niet 1 van hun ben
dit mysterieuze doet me pijn
stemmen en gegrom hoor ik in mijn hoofd..verdwijn!
..doe mij alsjeblieft geen pijn..hoewel wat maakt het uit?
ik zie schimmen en duistere gedaantes,die de hele nacht bij mij zijn.

ik weet nu wat echte vrijheid is,dat is als je niets te verliezen hebt
en dat is wat ik nu heb beseft
dus kom me maar halen
en maak mij niet langer bang met julie verhalen
De zon begint op te komen.
en het geluid sterft langzaam af,
bij het aanbreken van de dag

maximum twee topics per dag