Blaadjes aan de bloem..
 

Het groene gras lijkt hemelshoog te stijgen,
als de zon zacht door de bomen gaat schijnen,
en de wolken in de droom hun naam verkrijgen,
dan liet ze het laatste blad van de bloem verwijnen ...


Toen
die zomermorgen
Wintertranen koud
enige nacht zonder zorgen
wist ze dat
hij van haar houdt






Die heb ik een keer geschreven omwille van mijn vriend, ik las hem terug en ik smolt weer... Dit is een van mijn kriebels in de buik gedichten, of misschien eerder kriebels in het hart.

:)

'k vind het een mooi en lief gedicht, klein minpuntje vind ik de tweede regel, die loopt niet zo mooi en past daardoor (niet qua betekenis) niet zo goed.

Ik vind van beide stukjes de laatste zin niet mooi. Hij is te gerijmd, daardoor veel minder mooi. Het laatste stuk vind ik te cliché. Het heeft iets liefs, maar zo zonde, want het begin is mooi...

1e zin erg mooi verwoord. Mooie beginzin!
2e zin vind ik je laatste woord niet mooi, dit gezien de andere zinnen(vooral gezien de 1e zin) Ik denk omdat je de eind- woorden allemaal met "ij" hebt, klinkt het wat eentonig.(ontkracht het).
Ik zou eerder van zin 2 maken: Als de zon zacht door de bomen schijnt/ straalt....komt t krachtiger over naar mijn idee.
Vanaf zin 3 loopt het niet mooi. (in elkaar over)

Wanneer de wolken in een droom, hun naam verkrijgen
Laat ze het laatste blad, van de bloem verdwijnen.

>>Zo rijmen de woorden niet zo mooi als bij jou;), maar naar mijn idee loopt het zo wel beter.

Toen die zomermorgen
Wintertranen Koud
Enige nacht zonder zorgen
Wist ze dat
hij van haar houdt.


Ik vind het niet cliche, Wintertranen koud> mooi, leuk juist na de zin van Zomermorgen. Net alsof je Lang met Koude tranen hebt gezeten, maar op een dag(zomermorgen), je tranen worden verwarmd.(misschien had je daar nog iets verder op door kunnen gaan?).(ik weet niet wat voor betekenis jij hebt verleend aan dat stukje?)

Overloop naar de 3e regel, klopt niet. Heel ander ritme en zo'n plotselinge overgang. (Een enkele nacht, zo zonder zorgen) En wist ze....dat hij van haar hield.....(zoiets misschien???)>>ik zou die laatste zin, t laatste woord, gewoon in de verleden tijd zetten.


Ik vind het in z'n geheel een mooi puur gevoelsdichtje, maar waar ik nog wel wat aan zou schaven;).

Persoonlijk vond ik de eerste versie toch beter:


Het groene gras lijkt hemelshoog te stijgen
als de zon zacht door de bomen straalt
en wanneer de wolken in een droom, hun naam verkrijgen
ziet ze dat het laatste blad van de bloem neerdwaalt.

Toen,
die zomermorgen
Haar wintertranen koud
Verloren in de ijzige mist

Toen,
die winternacht
Haar verdriet opgewarmd
het was zo dat zij het wist.


Voor hem...

Deze versie vind ik beter. Had je die al eerder geplaatst of is dit een verbeterde versie?

(Zin 4 1e strofe; moet ik t ritme wel echt zoeken.
3/4e zin laatste strofe qua ritme ook iets minder)