Problemen met emotionele afhankelijkheid
 

Ik zal dit proberen uit te leggen aan hand van een voorbeeldje. De persoon waar dit om draait, is een jongen genaamd X. Hij vindt een meisje Y erg leuk en ontwikkelt gevoelens voor haar.

Nu is het zo dat Y twijfels heeft over X zijn gevoelens en hem daardoor afstoot en op een afstandje houdt. Misschien wel met de intentie te zien of X het echt meent. X heeft echter een probleem, hij laat en zal zich niet laten kwetsen door anderen. Hij moet sterk zijn voor zichzelf en wil niet zoveel pijn voelen en onderdrukt daardoor zijn gevoelens. In plaats van dat X blijft proberen, neemt hij afstand. Y zal daardoor denken dat X nooit echt gevoelens had.

Goed. Het schijnt dat veel meisjes zoals Y redeneren. Dat ze ervan uitgaan dat als iemand echt verliefd is, dat hij dat ook blijft en niet zo snel opgeeft. X wil dat zichzelf echter niet aandoen, kan zulke pijn niet verdragen en beschermt zichzelf door zijn gevoelens te onderdrukken en zichzelf af te leiden (hij rent ervoor weg). Gevolg is dat X kansloos bij Y is, zelfs als beiden gevoelens voor elkaar hebben.

De eigenlijke vraag: zit X met een probleem? Zal dit hem altijd bij relaties in de problemen brengen of heeft hij in deze situatie gewoon pech gehad? Hoe denken jullie erover?

ik kom veel mannen tegen die dit hebben.. vooral waarvan ouders zijn gescheiden of slechte band mee hebben. Vriendin van me is er ook een slachtoffertje van.. of andersom;)

Ik denk dat echte liefde altijd overwint

Liefde is iets anders dan verliefdheid. Ik vrees dat een dergelijke breuk in het gevoelsleven van de jongen, X, de vlindertjes van hun vleugeltjes berooft.

Gevolg is dat hij nog steeds veel geeft om Y als ze zich toch openstelt, maar dat het niet meer hetzelfde voelt als in het begin. Het speelt altijd in zijn hoofdje mee. Hij zou tijd nodig hebben ervoor, en zij vertrouwt het dan helemaal niet meer.

Conclusie: amor non omnia vincit.

Dat denk ik ook.
Ikzelf ben ook eenbeetje als persoon y, ik denk al gauw dat een jongen toch niks van me moet hebben als hij wat afstand neemt. Maar als die gevoelens echt diep zitten dan is er op de een of andere manier toch wel iets wat jullie samen brengt denk ik.

Of misschien moet je dat gevoel proberen te overwinnen? Door wél te tonen wat je voelt, door het wel te wagen, ook omdat je weet dat zij gevoelens koestert voor jou. En bang zijn verliefd te zijn dat ken ik maar dat gevoel kan pas verdwijnen als je het wél probeert en er niet voor wegrent...

PS. Je hebt het over pijn, maar welke pijn bedoel je? De pijn verliefd te zijn? Of begrijp ik het verkeerd?

Onbeantwoorde gevoelens koesteren voor iemand. Daar is X enorm bang voor. Het maakt hem zwak en verdrietig, terwijl hij dat volgens zijn verstand niet hoeft te zijn. Gevolg is een redenatie: "waarom zou ik me rot voelen als zij me toch niet wil? dat is nutteloos en kinderachtig". Dit doet hij geheel vanzelf, hij verdringt de gevoelens. Hij heeft er niet eens grip op. Uit zelfbescherming gaat die schakel gewoon om in zijn hoofd.

Mijn ervaring is dat meisjes hier allergisch voor zijn :o

Maar in jouw verhaaltje koestert meisje Y wel gevoelens dus heb je al een zekerheid. Het probleem is uiteraard dat je daar nooit 100% zeker van kan zijn, vandaar je onzekerheid.
Maar dat is de stap die je moet proberen zetten. Onderdruk niet je gevoelens, probeer ze te uiten tegenover het meisje en als het tegenvalt, dan heb je het tenminste geprobeerd, daar geraak je wel bovenop. :)

Jongens zouden vaker moeten openstaan voor hun gevoel.

jaaaaaah!
hoe kun je nou verdringen wat je voelt?!
dat vraag ik me altijd af bij jongens....
mja ze schijnen t idd echt te kunnen!
knap hoor!

knuffels....

Misschien ziet X dat niet op het moment dat het belangrijk is? Hij ziet alleen dat ze afstand neemt en ziet dit als afwijzing.

Was het maar zo simpel :p

Als zij diepe gevoelens heeft dan zal ze niet makkelijk afstand nemen denk ik.
Het is inderdaad allemaal spel van toeval maar waag je kans gewoon, meisjes vallen meer op zelfzekere jongens ;)
Of misschien zet zij de stap wel naar jou toe wie weet?

Dit zal altijd een probleem blijven tenzij X een andere houding aanneemt. X is te zelfbeschermend en beseft niet dat zijn 'sterk zijn' hem alleen maar zwakker maakt. Niemand kan van een steen houden. Als X wil dat Y of een andere vrouw gevoelens voor hem ontwikkeld zal hij emotioneel toegankelijker moeten worden. Nu bedoel ik niet dat hij gelijk alle sluizen open moet gooien maar gewoon stukje bij beetje. Ik vind je aardig, Ik vind je leuk, Ik krijg vlinders van je. *enige tussenstappen zijn mogelijk*

Ik denk dat het enorm slecht is wat X zichzelf aandoet... Als je verliefd wordt is er altijd een kans dat je gekwetst word... maar wie zich voor dit niet kan openstellen, heeft ook weinig kans dat het ooit iets wordt... Zoals voorheen gezegd maakt het je enkel maar zwakker... Misschien moet je X eens proberen te vertellen dat hij Y misschien kwetst omdat ie net zen gevoelens niet kan tonen... wie niet gekwetst wil worden, moet anderen ook proberen niet te kwetsen...

Anyway, ik hoop dat het hem lukt :)

greetz

K herken je situatie wel een beetje, maar dan in 1e persoon.

Mensen die heel duidelijk affectie voor me tonen stoten me een beetje af, zeker wanneer ze niet op m'n golflengte zitten.

Hoe ik met zo'n dingen omga : ik blijf op een of andere manier mezelf, en maak met iedereen die ik "leuk" vind, gewoon op manier van denken ofzo, meer oogcontact en schenk er meer aandacht aan. (dit geld zowel voor m als v).

Als het echt interessant wordt, dan probeer ik meer contact te hebben... En als er na ee ntijdje mss iets kan groeien, dan pols ik naar hoe zij over relaties denkt. Bv praten over de gemiddelde relaties, en hoe je erover denkt, helpt al veel op gang... En als je dan die uitleg doet, over hoe je exact over relaties en gevoelens denkt, wel dan weet ze 't ineens... En dan verklaar je je reacties direct.

Dat adviseer ik X dus : laat hem haar 'ns uitleggen hoe hij over relaties en gevoelens denkt, of hij lange of korte relaties wil, wat hij in een relatie zoekt... Veel kans dat zij dit dan ook zegt, en jah zo ga je snel diep in een gesprek.

Heh, ik kan me zeker wel vinden in die situatie.

Gelukkig keek mijn vriendin wat verder dan haar neus lang was :)

En wat is nou je probleem? Dat je alweer aan de volgende denkt en denkt dat het bij haar ook mis zal gaan? Misschien is je volgende vriendinnetje heel anders. Misschien is ze helemaal niet zo'n onzekere zeikerd.

Waar ben je nu eigenlijk bang voor? Dat je nooit echt verliefd zult worden? Nou ja, de 1 wordt dat gewoon makkelijker dan de ander, niets aan te doen. Jouw tijd komt ook nog wel een keer hoor, wees maar niet bang.
Maar ga niet gevoelens proberen op te wekken, dat is echt verspilde moeite. Je verliefdheid is weg, tot zover is het iig duidelijk. Probeer iets nuttigs te doen met die duidelijkheid.

pfffff hij heeft in deze situatie "gewoon pech gehad". Volgende keer beter. Hop, naar de volgende.
(n)

Dat denk ik niet...

Idd. 'Liefde'? Voor mij bestaat er in zo'n situatie nauwelijks liefde.
Liefde is iets dat je voor elkaar opbouwt uit ervaringen e.d., samenzijn, niet iets dat zomaar ontstaat als je elkaar leuk vindt...dat is verliefdheid, toch iets heel anders lijkt me.

Ik denk dat je hiermee meer vriendschap/familieband liefde bedoeld, er bestaat ook een liefde wat een soort onwijze aantrekkingskracht is. Verliefdheid die groeit in dat dus.

Ik dacht er anders over, maar ervaringen hebben mij dit geleerd :D

en er is ook een soort van voorbestemming waarin ik geloof.. als het voorbestemd is om bij elkaar te komen gebeurd dat ook (niet in de vorm van 'lot'. Eigen verantwoordlijkheid boven alles)