Schaduwen der nacht
 

Donkere nacht, sluipt schaduwenzacht
Nadert, omringt mij, geluidloos en wacht

Zo kwetsbaar, zo angstig, zo bang lieve kind
Maak je niet klein voor de dwalende wind

Mijn stem wordt ontkracht, mijn roepen verstilt
Het hart bonst de kamers, mijn denken op tilt

Denk gedachten tot dromen en kijk niet met ogen
laat de wereld voor even, geheel onbewogen.

Mantel van schaduw, los op in het licht
Breng rust in mijn wezen, slaap in, ogen dicht.

zeer mooi!
vooral de manier van rijmen spreekt me aan,
ga zo door!

Lindosenika...

Heel mooi.

:)

Ik vraag me toch steeds opnieuw af hoe je het voor elkaar krijgt zulke mooie gedichten te schrijven! Ik heb geen kritiek eigenlijk...