stuck
 

pubertijd, iedereen is bezig te bedenken wie en wat hij/zij is.
Twijfel, welke weg moet je inslaan.

De grote vraag is wat WIL je zijn en wie wil je zijn?
De meeste mensen zitten vast tussen 2 "opties", bijv. de weg van je ouders of de weg van je vrienden. De weg die de ene helft van jou wil of de weg die de andere helft wil.

Iets concretere voorbeelden gebaseerd op mij :)
*het leven is een grap, have fun. maar aan de andere kant, hoe kan het leven een grap zijn als het voor zoveel mensen kut is, kan ik het wel maken om gewoon "hersenloos" maar leuk leven te hebben, maar aan de andere kant als ik mijn leven mensen help vergeet ik mezelf dan niet?
*heb ik de ideen van mijn ouders? nee te rechts en egoistisch, maar heb ik dan de ideeen van linkse vrienden, nee want daar ben ik te rechts voor.
*welke kleding zal ik kopen? ik vind zoveel mooi, polos (is mama blij :P) of toch een wijde broek

okay die laatste is toch niet op mijn gebaseerd :) maar heb m erbij gedaan speciaal voor de mensen die t enkel over kleding hebben hier :)


alweer vage topic, die wel aansluit bij die ander "hoe wordt de rest van jouw leven".

Waar zit jij tussen vast, wat zijn jouw twijfels......
pleur alles wat je ook maar denkt dat hier betrekking op heeft hier maar neer..

ik zit vol met twijfels, ik weet nooit of ik wel doe wat ik wil doen, en in mijn ogen ben ik ook niet wie ik wil zijn, maar daar leg ik me bij neer. Dit trouwens alleen maar over hoe ik NU ben, zoals ik al in je andere topic zei, heb ik het voor later allemaal al voor elkaar.
Eigenlijk maakt het me intussen helemaal niet meer uit, ik leef gewoon :confused: :)

om nog even iets te zeggen over wat je hier noemt.. ik vind dat je hier niet echt twijfels over moet hebben.. jij bent toevallig positief ingesteld en iemand anders niet, dat is nou eenmaal zo. De ene wordt geboren met een handicap en de ander niet, maar dan doe je toch ook dingen niet omdat zij wel een handicap hebben en jij niet? De ene heeft dit mee, en de ander iets anders.
Nouja, ik weet niet of je die twijfels dus ook echt hebt, maar ik wou het even zeggen :)

Ik ga veel af op dingen die mn ouders zeggen, tzijn intelligente mensen dus waarom zou ik hun adviezen in de wind slaan? Tuurlijk tis de leeftijd dus ik ga er af en toe ook wel tegen in.

Wat je zegt heb lol, maar er zijn zoveel mensen die het slecht hebben, dan kom ik uit op wat is het nut van het leven? Continu medelijden hebben met andere? Nee naja imho is dat wat proberen te doen voor je medemens.

Van vrienden, hangt er van af van wie, neem ik niet zo enorm veel aan, ik ga mn eigen gang. Kga zelf op mn smoel en daar leer ik wel van

Wat betreft wat ik met m'n leven wil doen luister ik niet naar m'n ouders, maar die hebben toch niet echt een mening daarover en vinden dat ik het zelf moet weten en laten me ook wel vrij in wat ik met m'n leven doe, ze geven hun mening wel, maar verwachten niet dat ik me daar wat van aantrek :).

Verder neem ik het leven ook niet al te serieus, doe zoveel mogenlijk leuke dingen en zo min mogenlijk minder leuke dingen, ook al moet dat soms wel,ik ken mijn verantwoordelijkheden wel. Ik leef van dag tot dag en kijk wel wat het leven mij brengt. ik plan bijna niks in m'n leven en heb ook geen idee hoe mijn leven er over 5 jaar uitziet, ik denk er ook niet over na omdat het zoveel kan zijn dat het geen zin heeft om er over na te denken.

Ik zit eerlijk gezegd nergens tussen vast? Kan goed met mijn ouders overweg, en mijn vrienden zijn ook niet enorm anders dan ik. De enige enigzins belangrijke keuze die ik op dit moment moet maken is wat ik wil studeren, maar dat is mijn eigen keuze die ik baseer op wat ik zelf wil; en mijn ouders respecteren en accepteren dat, natuurlijk. Bij het maken van die keuze denk ik dan ook niet over wat ik zou moeten kiezen om mijn ouders trots te maken, o.i.d, maar echt over wat ik wil doen, hoe ik het voor me zie.

is de vraag nou of ik wil zijn wie ik ben??? :confused:

Ik voel me eerder vastzitten 'tussen' mezelf zeg maar, aan de ene kant vind ik dat ik op een bepaalde manier moet zijn, aan de andere kant vind ik van niet.
Ik heb een hoop ideeën hoe ik vind dat ik moet zijn, maar die lopen niet helemaal gelijk met de realiteit kom ik vaak achteraf achter. Vooral dan dat ik uitvind dat ik helemaal niet zo kán zijn. En ook dat het niet echt samengaat met hoe de omgeving er over denkt ja.

ik zit vast tussen mn eigen gedachten :/
ik weet nooit echt goed wat ik wil, al ben ik de laatste tijd wel wat meer mn eigen weg aan het gaan en ik houd totaal geen rekening meer met wat mn vrienden of mn ouders leuk vinden. mn moeder vind mn huidige kledingstijl best leuk en ze vind het goed dat ik zo goedkoop kan shoppen. nu lijkt het stom dat ik zo moeilijk doe over iets onbenulligs als een kledingstijl, maar kleding is toch een belangrijke manier om me te uiten en als ik kleding draag die ik niet bij mezelf vind passen voel ik me niet op mn gemak.

Ik herken het wel, maar dan vooral een ouders-ikzelf-situatie, niet tegenover vrienden. Ik neem niet snel de mening van vrienden aan, maar voor opmerkingen van mijn ouders ben ik erg gevoelig. Tegenover vrienden heb ik over het algemeen niet de behoefte mezelf te bewijzen, ouders wel. Mijn moeder heeft me jarenlang naar de ideale dochter proberen te vormen, maar helaas faalde ik enorm op bepaalde gebieden. Qua kleding loop ik er over het algemeen niet bij zoals zij zou willen, maar op momenten dat ze dit van mij verlangt ben ik toch weer zo braaf om dat wel te doen. Ik hou er niet van om mensen teleur te stellen dus probeer me zoveel mogelijk aan te passen, waarbij ik mezelf weleens vergeet. Ik probeer me gewoon zo veel mogelijk te gedragen zoals ik zou willen, maar vaak mislukt dat. Ik ben denk ik nog niet de persoon die ik zou willen zijn, maar dat komt nog wel, zodra ik zelfstandig ben en de dingen kan gaan doen die ik wil doen. :)

Kijk, dit is wat ik bedoel,

je hebt zoveel keuzemogelijkheden dat ik het niet meer weet, de ene helft wil dit en de andere dat.

Wie dit leest is gek.

Ik zit zo vaak vast.

Momenteel zit ik heel erg vast met school, ik doe nu het jaar over maar overgaan is nog steeds een groot probleem omdat ik momenteel gewoon vast zit.
En nu zit ik met de vraag stoppen met school gaan werken en dingen doen waar ik gelukkig van word, of mezelf gewoon botweg dwingen school af te maken.
Qua kleding heb ik geen problemen hiermee eigenlijk, ik bind mezelf niet aan 1 stijl.

ik ken dat wel, vooral bij het nemen van sommige beslissingen zit ik te twijfelen of ik t wel of niet moet doen en hoe ik t zou moeten doen.
maar door het maken van enkele beslissingen die mn leven voorgoed zullen veranderen, ben ik minder vast komen te zitten zoals dat ik weet waar en wat ik wil gaan studeren.
Er zijn nog altijd wel een paar dingen waarin ik 'vast' zit, maar zoalng dit niet ech theel erg is, is er voor mij niet echt veel aan de hand en als ik het kwijt wil, kan ik het altijd aan een paar mensen kwijt.

verder vind ik t met kleding altijd leuk om adviezen te krijgen om een bepaald kledingstuk wel of niet te kopen en wat er verbeterd kan worden om bijpassende kleren te kopen, maar uiteindelijk beslis ik erover of ik dit wel of niet doe en ik laat me daarbij helmaal niets opdringen door anderen.
Al vind iemand anders dat ik walgelijke kleren draag, dan zou ik me daar niet door laten beïnvloeden, zoalng ik mezelf er goed in voel blijf ik er gewoon in lopen.

Ik raak vaak gefrustreerd van mijzelf omdat ik iedere keer weer met mijn neus op de feiten wordt gedrukt:
Ik ben niet dat meisje dat ik van mezelf moet zijn. En wil zijn.

Maar ik heb ook het idee dat dat 'ideaalbeeld' dat ik van mezelf heb, voor een groot deel gebasseerd is op wat anderen van mij verwachten. En dat vind ik slecht. Ik wil niet zijn, zoals anderen mij het liefst zien. Maar toch pas ik mezelf iedere keer weer aan, en probeer daarmee dus steeds meer mensen tevreden te houden.

Dat breekt me dan een keer op, en sla ik over naar de andere kant. Ik wil niets, doe niets, luister naar niemand en kwets alleen maar mensen. En zo ben ik ook niet.

Dan maar op zoek naar die Gulden Middenweg: diegene die ik écht zelf ben...

(Sorry, vaag verhaal zeg! :))

EDIT:
Nog even iets: Ik kan geen keuze maken over wat ik wil gaan studeren, en waar. Iedereen adviseert iets anders, en ik ben er zelf nog absoluut niet uit. Het is zo moeilijk om een keuze te maken die bepaald hoe 'de rest van je leven' eruit komt te zien... :(