..........zelfmoord.......
 

Ey.....
Na dik een jaar aan zelfverwonding te hebben gedaan.......Heb ik nu een hele sterke drang tot het plegen van zelfmoord.....
Ik durf hier niet over te praten...omdat ik bang ben dat mensen dan niet meer hun eigen keuzes durven te maken.....Ik bedoel.....het iz nog al wat alz iemand dat zegt.....Aan me huisarts wilde ik het vandaag vertellen,....maar die blijkt op vakantie te zijn.....duzzz.... :confused: ..........en de invaller....vin ik maar een vaag persoon en zegt dat ik me aanstel :(
Wat moet ik nou........ misschien kan ik met polsbeschermers om naar school gaan???? (ik vind het namelijk echt te slap om me polsen toch door te snijden.....weet namelijk diep in me hart dat ik me vertrouwingspersoon....er zo veel pijn mee zou doen als ik zelfmoord pleeg.....)

kuzzz
Lieve

Hey, meissie, probeer er toch met iemand over te praten. Ga op school naar een docent toe. En misschien is er een andere huisarts waar je terecht kunt? Of de school arts? Zoek iig hulp. Heel veel sterkte en succes.

Ik ga btw even overleggen over deze topic, op psychologie is een beleid over topics over automutilatie enz. (zie announcement), dit kan voor sommige mensen nl als trigger werken. Ik ga dus even overleggen met een andere fb van psych, of we deze topic sluiten of niet.

ik denk dat je jezelf alleen nog maar meer problemen op je hals haalt als je met polsbeschremes om naar school gaat... bovendien kun je ze gewoon af doen als je daar zin in hebt. mensen gaanvragen stellen en je moet er rekening mee houden dat niet iedereen er fatsoenlijk mee om kan gaan. bovendien los je zo de oorzaak niet op. ik zou toch maar eens contact opnemen met bureau jeugdzorg, die kunnen kijken wat voor hulp je nodig hebt en dan wordt het probleem misschien wel opggelost of iig verminderd. dat is beter dan de rest van je leven met polsbeschermers lopen, toch?

Misschien heb je iets aan:
http://forum.scholieren.com/announce...?s=&forumid=51
http://scholieren.com/~paul/psychologie/links.html

Ik heb even met Dusjcrib overlegt en we hebben besloten dat hij voorlopig open blijft, we houden hem wel 'in de gaten'.

Jeugdzorg.....ben ik al een paar keer geweest.....mag nie naar het RIAGG van mijn vader....hij iz bang dat ik helemaal dan door draai........dat ze te erg op me in gaan praten......
......duzzz je denkt dat ik dit allez moet vertellen aan me vertrouwingspersoon......of aan een andere docent....om haar te ontlasten.....misschien.....

kuzz

Lieve

meis, je bent 17,
dan heeft je vader toch niet meer zoveel te zeggen over of je naar de riagg gaat of neit?
mijn vader heeft ook angsten voor de zorg. ik ben in dagbehandeling en ga veel om met "zieke" mensen en hij is bang dat ik er zoveel over na ga denken dat ik het na ga doen ofzo, maar er zitten veel meer voordelen aan de dagbehandeling dan nadelen (volgens mij dan). misschien moet je je vader overtuigen dat je denkt dat het goed voor je is en dat je beter wil worden (wat hij waarschijnlijk ook wil) en dan op jou manier omdat dat het beste werkt omdat jij erachter staat.
iig moet je met iemand gaan praten en het problemen proberen op te lossen en niet alleen de gevolgen tegen gaan werken.

het lijkt me in ieder geval een goed idee om het aan iemand te vertellen bij wie je je op je gemak voelt. Ik denk toch dat dat aardig op zou luchten hoor. een leraar die je aardig vind of idd je vertrouwenspersoon.

veel sterkte meid!

Ik denk dat je iig met iemand moet gaan praten. Desnoods bel je de kindertelefoon, dan kun je iig je verhaal kwijt. Ik weet niet of je er heel veel mee op schiet, maar je kunt er iig met iemand over praten. En misschien kun je toch (nog?) eens met je vader over het riagg praten?

hey meissie!!

ik herken héél véél van wat je schrijft...
ik heb eerst een hele tijd aan automutileren gedaan, dan zat ik met duizenden zelfmoordgedachten in m'n hoofd en nu heb'k ze alletwee...
anyway, ik heb erover gepraat met een vertrouwenspersoon en die heeft me goed op weg geholpen... nu ga'k bij een psychologe en da helpt wel enorm veel!

ik zou je dus aanraden het erover met een vertrouwenspersoon te hebben... nou ja, het zal in ieder geval meer deugd dan kwaad doen als je't mij vraagt...

als je van je vader niet naar de Riagg mag, kan je dan geen andere hulporganisatie zoeken, waar er geen toestemming van de ouders nodig is?? (ik weet niet hoe het precies in elkaar zit in Nederland, maar in België zijn er wel psychologen en zo, waar je terecht kunt, zonder dat je ouders er iets vanaf weten...)

je zegt zelf ook wel, dat je ergens diep in je hart eigenlijk geen zelmoord wil plegen, dus dan ga je het denk ik ook niet doen (dit had ik ook!!) als je bang bent dat je sneller je polsen zou oversnijden als je je polsen moet zien, kun je ook polsbandjes (voor het zweet) of héél veel armbandjes of zo gaan dragen, zodat je ze niet steeds hoeft te zien (dit helpt bij mij en ik doe ze echt nooit af....)

'k hoop dat je hier wat aan hebt!!

veel sterkte!
Liefs,
Ilse

jeugzorg is inderdaad niks, ik ben er ook geweest, en ik had net zo goed niet kunnen gaan, het enige goede was dat ze me ergens naar door deden verwijzen.
verder zou ik er toch met iemand over praten, waarom wil je eigenlijk dood?