Ik voel me zo verdrietig...
 

Hoi,

Het is niks voor mij om dingen negatief te bekijken, maar op dit moment kan ik niet anders. Ik weet gewoon niet meer wat ik wil, voel, ben. Ik zal het kort uitleggen:

Ik ben twee jaar heel verliefd geweest op een meisje uit mijn vriendengroep (dat is inmiddels ook alweer twee jaar geleden). Zij wilde toen echter niks meer dan vriendschap met mij, waarna we elkaar bijna een jaar niet gesproken hebben. Het laatste jaar echter zijn wij wonderbaarlijk naar elkaar toe gegroeid en trekken heel veel met elkaar op en vertellen elkaar onze diepste geheimen.

Nu is ze echter verliefd op een jongen (ik ken hem ook, op zich best aardige kerel). En hoewel ik dacht dat ik niks meer voor haar voelde dan vriendschappelijke gevoelens, begin ik nu echt te twijfelen. Het raakt me namelijk toch best wel nu ze iemand anders heel leuk vindt, zeg maar gerust dat me dat best wel pijn doet. Ik gun het haar enorm, maar het doet me wel veel pijn.

Ik heb me nu voorgenomen om de komende tijd maar een heel stuk afstand van haar te nemen (ondanks onze beste-vrienden-vriendschap); zo kan zij rustig proberen of het met die jongen iets wordt en kan ik proberen het allemaal maar te accepteren. Wat lijkt jullie hiervan?

Sorry voor mijn gemauw, maar ik word echt helemaal gek...

het lijkt mij heel moeilijk afstand te nemen als je zo close bent, maar ik denk wel dat het zo wat 'makkelijker' is. Weet zij dat je nog best veel voor haar voelt? of is het meer dat je een zwak voor haar hebt en dat het daardoor zo moeilijk is?

Tja... ze weet wel dat ze voor mij nog altijd heel bijzonder is, maar niet dat ik het me nog zo erg aantrek. En dat dat afstand nemen moeilijk zal zijn, dat weet ik wel zeker... Maar ik denk dat het voor mezelf gewoon echt even het beste is: haar toch proberen even los te laten, en voor mezelf alles op een rijtje te krijgen. In ieder geval bedankt voor je reactie!

geloof me, je wilt geen afstand nemen. Daar krijg je spijt van. Ik heb dit nu al 6x meegemaakt ofzo :S Hele goede vrienden maar ik was verliefd, vervolgens laat ik niks meer van me horen omdat ze verliefd is op iemand en ik daar niet tegen kan terwijl ik het haar hartstikke graag gun. Anyway, als ik jou was zou ik juist veel contact met 'r zoeken, niet meer dan normaal maar gewoon zorgen dat jullie goede vrienden blijven, mocht het dan niks worden of(in jou positie veel positiever) gaat het na verloop van tijd uit, dan gaat ze naar jou toe om troost te zoeken, en sjah
ehmz
ik hou m'n mond wel :p

Je kunt i.d.d. beter geen al te grote afstand nemen. Ik weet natuurlijk niet hoe zij is maar ík zou het echt niet fijn vinden als een goede vriend van mij in een keer minder met me omgaat...kweenie.....je moet je proberen in te denken hoe zij dat zou vinden denk ik...

Mjah... te veel afstand wil ik ook niet nemen, maar misschien toch wel iets. Ik weet dat het voor haar (en ook voor mij hoor) echt niet leuk is, maar ik wil mezelf niet onnodig met dingen confronteren die mij toch wel een beetje raken.

Kijk.... nu trekken wij superveel met elkaar op, zowel in het weekeinde als doordeweeks, ook heel vaak alleen met zijn tweeën (dus zonder de rest van onze vriendengroep). Ik denk dat ik dat iig wat moet minder moet gaan doen, omdat ik het mezelf gewoon niet te moeilijk wil maken. Het klinkt misschien wel wat egoistisch (iets wat ik écht niet ben), maar ik weet het anders ook niet.

Hoe dan ook: allemaal hartstikke bedankt alvast voor jullie reacties, en nieuwe ideeën zijn natuurlijk van harte welkom!

Grtjes,


Apresskier