Wanneer wordt een foetus als kind beschouwd?
 

Onlangs was er op de VRT (Belgische televisie) een reportage over een koppel waarvan de vrouw zwanger was. Toen ze 173 dagen ver was, werd vastgesteld dat het kindje gestorven was en werd besloten om de bevalling in te zetten waarna een meisje geboren werd.
Omdat de zwangerschap slechts 173 dagen ver was had het kind geen recht op een naam, wordt niet ingeschreven in het bevolkingsregister, de vader wordt niet erkend als vader, de moeder heeft geen recht op bevallingsverlof, het kindje mag niet begraven worden op het gemeentelijk kerkhof,...

In dit geval werd het kindje dankzij een initiatief binnen het ziekenhuis gecremeerd en kregen de ouders het as mee naar huis maar in andere gevallen worden ze ofwel met het medisch afval weggedaan of op een voorziene plek op een kerkhof gezamelijk begraven, zonder grafsteen.

Dit alles ten gevolge van een wet daterende uit de tijd van Napoleon die zegt dat een kind geboren vóór de 24e (180 dagen) zwangerschapsweek niet erkend wordt.

De reactie van het ministerie was dat een nieuwe wet in de maak is waarin de grens verlegd wordt van 24 weken naar 20 weken oftewel 140 dagen.
Natuurlijk zullen er nog steeds ouders zijn die ernaast vallen, dit is een delicaat onderwerp want waar trek je dan wel de grens?

Graag had ik hierover meningen gehoord en misschien weet iemand wat de wetgeving in Nederland hierover is.

Mijn tante heeft zo ongeveer hetzelfde mee gemaakt.
Ze moest nog diezelfde week bevallen, anders was het 180 dagen oud.

Nu schets jij het als een groot nadeel, maar mijn oom en tante hebben het als voordeel ervaren. Was het kindje namelijk een week ouder, dan mocht er geen onnatuurlijke bevalling worden ingezet. Dan moest mijn tante nog een aantal maanden met een dood kindje rondlopen.
Uiteindelijk hebben zij er vrijwillig voor gekozen, hoewel het in beide gevallen natuurlijk heel erg is.

Maar je moet nou eenmaal een grens stellen wanneer een kind nog mag worden weggehaald en het nog niet als 'kind' wordt gezien.

Dat is weer het gevolg van een andere wet,waarbij je tante en oom dit waarschijnlijk niet zagen zitten (en terecht!).
Wat ik bedoelde was dat de ouders eigelijk een kindje verliezen dat niet erkend wordt, ik denk dat dit emotioneel moeilijks is. Maar ik begrijp wel dat je ergens een grens moet trekken.