De woorden die ze spreekt
 

Haar woorden zijn zo nietszeggend
Haar ogen lachen niet met ze mee

Maar kijken schichtig om zich heen
Zodat haar grote kinderogen niets zal ontgaan

Als ik mijn handen naar haar uitstrek
En haar aanraak, ben ik bang dat ze breekt

Ze doet zo breekbaar en doorschijnend aan
Een fragiele gestalte in fladderende kleren

Weggezakt, verdwenen in de bank
Lijkt ze alles te zijn vergeten

Maar de woorden die ze spreekt
Zijn net zo kwetsbaar als voorheen

(zit stukje uit een (bestaand) verhaal in)

hij is erg mooi...

ontroerend vin ik uhm... :o

tnx :)