dilemma
 

Stel dat er bij jou in de familie een ernstige, erfelijke ziekte is...bijvoorbeeld Huntington of kanker....en via erfelijkheidsonderzoek kan je er achter komen of jij belast bent met het gen dat deze ziekte later (als je 30/40 bent) zal veroorzaken.

Wil je dan weten of jij erflijk belast bent?

Ik weet het niet, hangt er vanaf wat je er dan mee kan, met de uitslag, ik bedoel kanker kan je door controles redelijk in de gaten houden (en met goede voeding, vroeg kinderen krijgen, niet aan de pil enzovoorts kan je de leeftijd waarop je ziek wordt uitstellen) , huntington is niets aan te doen......maar aan de andere kant, je doodsvonnis weten is ook niet alles, ook al kan je misschien genezen..........maar in onzekerheid zitten ook weer niet....:confused:
Zouden jullie het willen weten? En waarom?

k zou t wel willen weten.. ik bedoel als je dr pas over zoveel jaar last van krijgt.. ik bedoel je weet toch ook dat je over 50/60 jaar dood bent.. dat wil je toch ook weten of dat weet je toch ook en dat accepteer je toch ook gewoon??
en ik zou t liever van tevoren weten dan zoals bij mn oma is gebeurd.. zijkreeg tumor, huisarts geloofde dr nie. leit dr nie onderzoeken, waardoor ze dr uiteindelijk te laat 8er zijn gekomen zijn gekomen en toen ze t wisten dr nix meer aan te doen was..ik bedoel. tegen die tijd zijn dr heus wel goede medicijnen en als je t nu al weet hoef je je geen zorgen meer te maken. en heb je betere kansen dat je geneest of dan ben je in elk geval nie te laat. en stel dat je t niet heb, en je weet dat, dan hoef je dr ook nie bang voor te zijn

Bij mij in de familie zit een erfelijke vorm van borstkanker. Vanaf mijn 18e kan ik dat laten testen, nu dus eigenlijk. Ik wil dit wel gaan doen, al is het alleen maar om me dan extra te laten testen en er op tijd bij te zijn.
Ik ben niet bang om het te krijgen, als je er snel bij bent is het goed te genezen en er worden steeds weer nieuwe geneesmiddelen ontdekt, de kans dat ik er dood aan zou kunnen gaan is vrij klein en wordt steeds kleiner.
Waarom ik me nu nog getest heb, komt omdat ik er bijna niet over nadenk. Het komt niet echt in me op, ook niet dat mijn moeder zo ziek is geweest. Ik wéét het wel, maar het dringt niet door, na 2 jaar nog steeds niet.

Maar hoe zit dat bij jou dan?

Ik denk dat ik het tog ook wel zou willen weten!!Maar nog niet als je erg jong bent, je loopt er dan heel je leven mee!!
Maar als het een ziekte die ongeneeslijk is zou ik het tog niet willen weten hoor!!

Je gaat toch dood. Als je 30 of 40 bent of als je 80 bent. Ik zou het willen weten, want je zal er altijd aan blijven denken. En als er toch niks aan te doen is. schijt toch. Kap je er 40 jaar eerder mee.

Zou het wel willen weten,
misn als evt 'voorbereiding',
of zekerheid.. (hoewel, gloof niet dat
je zulke dingen 100 % zeker kan weten)

Ik zou het toch zeker willen weten...

want als je weet toch DAT er toch wel een kans is dat je het hebt..., dan zou ik niet in onzekerheid willen zitten...,

natuurlijk is het erg om te weten dat je in de toekomst een erge ziekte zou krijgen..., maar dan kan je je wel voorbereiden...
dan is er ( bij kanker )... meer kans om te genezen...

Ik weet niet of ik het zou willen weten... vind ik erg moeilijk...
Ik denk het wel, maar ik zou niemand vertellen wat de uitslag is, denk ik...

Was het maar zo makkelijk, heb neit het idee dat ej er goed opver nagedacht hebt.....

Okeej, bij mij in de familie is het ook borst- en eierstok kanker, eerst wilde ik het super graag weten, die zekerheid hebben.... maar nu ik mijn moeder aan borstkanker dood heb zien gaan, en daarvoor o.a. me tante ook al....heb ik toch zoiets van wil ik wel weten dat ik zo dood ga....wil ik wel zo'n vooruit zicht hebben? Ik weet ook dat de kans op genezing steeds groter is....maar toch...je weet het nooit....ik dnek ook dat ik me heel schuldig zal voelen als blijkt dat ik het gen neit heb en een van mijn broer of zussen wel....

Als je de mogelijkheid hebt dat je gendrager bent wordt je sowieso elk halfjaar (??) of vaker getest, je bent er dan dus wel snel bij.....