Als licht in troebel water
 

Als het goed is, snappen jullie niets van dit 'gedicht'.

Autobiografisch.

Ik zink, alleen om weer te rijzen.
Ironisch, hoe het lot verkeerdom lijkt te zijn.
wat ik heb gekozen, wil ik met niemand delen,
Noch wil ik dat met dat
Buiten mijn greep.

Mijn leven spijt me, mijn dood nog meer.
Geleefd in pijn, dood herinnert nimmer weer.
Toch heb ik gevonden waar mijn hart om riep.
En nu dit, schrijvend vanuit een oud leven.
Denkend hoe de mist ligt om wat hem dierbaar is.
En wat mij dierbaar is,
Klinkt in woorden even diep.

Toch bleek slecht zicht toen mijn redding.
Zorgeloosheid soms zelfs mijn doel.
En nu ik denk liefde gevonden te hebben,
Lijkt mijn bestemming weer vervlogen,
Niet te doen.

Nog voor de dood heb ik mijn licht gezien.
Veel te vroeg, en toch te laat.
Na de onschuld verkregen, en voor wijsheid van jaren.
Gedoemd te vervliegen, me in onrust te laten.

Mijn zicht was helder, doch overbodig.
Want ik bevond me...
...In troebel water.

_{En ik wil even opmerken dat Simon & Garfunkel hier in geen zin iets mee te maken hebben gehad}

Wat goed dat je uit de kast gekomen bent!

zo van: ?

@Type: meesterlijk. goed en mooi en interessant om te lezen. echt.

Mee eens...

Ik ben claustrofobisch, en zal dus nooit in enig soort kast kruipen, what so ever. No thank yer...
Kan er dus ook nooit uitkomen... ;)

Citaat:

@Type: meesterlijk. goed en mooi en interessant om te lezen. echt.

Thx.

oh dan snap ik hem niet echt ;)

Ik vond hem al mooi op papier, maar na hem rustig te hebben gelezen op mijn beeldscherm ben ik het eerlijk gezegd wel meer gaan waarderen. Waar het precies over gaat is me niet duidelijk, maar ik denk dat dat een van de redenen is waarom ik het mooi vind.....snaps?

cu tommorow:)

whauw... vet mooi...
hoe heet dat? als je uh... een metafoor?
nou ja... vet mooi in elk geval