:( dit is zo vervelend!
 

Ik voel me de laatste tijd zo beroerd en slecht. Het lijkt allemaal niet goed te gaan, ik kan er echt niet meer tegen. Ga niet naar school, omdat ik gewoon nergens zin in heb. Daardoor krijg ik weer problemen met school en met mijn ouders. Het lijkt wel of niemand me begrijpen kan. Het lijkt wel of mijn ouders het niet willen begrijpen. Ik begrijp mezelf niet eens! Ik heb ook erge problemen in de liefde. Het sloopt mij echt met wat er allemaal gebeurd. Ik heb het hele verhaal daarover weleens in liefde en relatie gezet. Ik kan er dus echt niet meer tegen. Het liefst wil ik wegvliegen en nergens meer aan denken. Het enige wat me nu goed kan doen laten voelen is in de armen van mijn 'geliefde' liggen. Het lijkt wel alsof ik zonder hem niet gelukkig kan zijn. Heb m een brief geschreven met hoe ik me voel en of hij me nou eindelijk eens duidelijkheid kan geven. Het is zo'n lieve jongen. Maar hij heeft zelf de nodige dingen meegemaakt waardoor hij het heel moeilijk heeft. Ik kan het gewoon niet uitleggen. Wat moet ik doen, dit maakt mij en me familie kapot. Ik wil gewoon normaal zijn, naar school willen gaan en zorgen dat mijn ouders trots op me zijn. Tegenover iedereen doe ik alsof er niets aan de hand is. Tegen een vriendin heb ik het wel verteld, maar volgens mij begrijpt zij er ook niets van. Het komt ook in vlagen, er zijn dagen dat het goed met me gaat. Dan ben ik vrolijk en heb ik er weer helemaal zin in. Maar ik ben zo moe nu en ik wil alleen maar niets doen. Rook ook echt een pakje per dag weg. help me!

Kan je neit eens met een psycholoog ofzo gana praten?
Ik zou iig weer een keer naar school gaan, ook al wil ja neit, probeer die stap te zetten, je kan ej altijd weer ziek melden....maar lukt die stap je wel ben je al weer een beetje verder op weg...succes ermee!

Probeer er eens met iemand (ouders, huisarts, mentor, vertrouwenspersoon, oom/tante, wie dan ook) over te praten. Je hebt het al geprobeerd, maar probeer het nog eens, iemand anders begrijpt je misschien wel.

welja, typ even mijn levensverhaal neer.. damn.. :|
heb ik dus ook nog steeds last van. de enige soort van remedie die ik heb kunnen vinden : een hobby zoeken. iets waar je in op kunt gaan, waarmee je je terug kunt trekken.. afleiding is de beste oplossing hiervoor..

Als je iemand nodig hebt kun je me altijd mailen op cestzoe@dolfijn.nl en ik ben heel vaak online op cestzoe@hotmail.com Je kunt altijd bij me terecht. Ik weet dat het moeilijk is om te praten met een psycholoog :( dus ik hoop dat je wat aan mij hebt. sterkte knufz* Esther

eigenlijk herken ik je verhaal heel goed...
kweet niet echt hoe ik er mee om ga, eigenlijk niet (sorry als het vaag klinkt)
ik denk ook dat het beste is praten, of schrijf alles op in een dagboek, ja een dagboek kan niet terug praten maar je bent wek even alles kwijt....en inderdaad zoek afleiding
maar je moet je niet gaan afsluiten...
ik heb ook vrij veel gespijbeld maar uiteindelijk kwam ik dara alleen maar meer in de shit en een tijdje voelde ik me er beter voor maar niet lang...ik ben gestopt met spijbelen en probeer me stap voor stap meer tussen de mensen te gaan, weer het gewone leven in stappen (als ik het zo mag zeggen)
leer met je gevoelens om gaan maar stop ze niet weg...
ik snap je maar al te goed en als je wilt praten ik sta voor je klaar... maar ik weet ook zeker dat er vast en zeker in je omgeving echt wel iemand is die je snapt, de meeste laten het niet zien omdat ze er bang voor zijn
heel veel succes
liefs me

ff een vraagje...weten je ouders wel wat er aan de hand is? Heb je ze al geprobeerd iets te vertellen? Anders weten ze ook niet dat er iets te begrijpen zou moeten zijn en wat dat dan is, enz.

tjeetje en zulke verhale ken ik zoveel

iedereen krijgt/heeft un kutleven...en da is nie zo 1,2,3 op te losse

zelf voel ik me ook nie zo vaak ut zonnetje in huis hoor, 9% van me tijd voel ik me depressief/klote/bedroeft enz.
en ik heb ook zoown jonge online die me helpt enzo, kann gwoon nie zonder um leve weetjewel....maar hij heb ut zelf ook moeilijk gehad en heeft ut nog steeds moeilijk dus kan moeilijk elke keer met mijn probleme op um af kome zette....

als ik jou was zou ik gewoon hulp gaan zoeke

praat met je vriendin, ouders, mentor, psychiator (of hoe skrijf je da??

zal je goed doen

Haj met een mededorpsbewoner. Ik ken jou dus al een aantal jaartjes en volgens men ligt het gewoon aan de leeftijd. Alles is nieuw want je zit in de brugklas. Nog ff en je bent alles gewent. Daaaag, nog ff iets tegen andere brugjes: Zorg dat deprisief zijn geen rage gaat worden!!

Waarom zien veel mensen een psycholoog als de oplossing? Dat begrijp ik niet, enerzijds kost die veel geld en anderzijds is het niet gezegd dat hij je helpt maar je nog dieper de put induwt...

Om even ontopic te blijven, ik heb hetzelfde gevoeld als jou, helemaal en ik kon er ook niet mee omgaan, begreep mezelf niet. Eén ding moet je zeker weten en dat is dat tijden kunnen omslaan. 17, 18 jaar is een moeilijke leeftijd voor sommigen maar er kan nog zoveel gebeuren waardoor je leven en je gevoel veranderd. Dat was bij mij het geval!

aan de ene kant benk t met je eens aan de andere kant nie. veel mensen hebben de psygoloog nodig maar k vinn wel dat iedereen veel te snel mnaar psygoloog rent of je dr heen stuurt.. ze ontlopen t probleem zo aleen maar.. k denk dat je de meeste dingen zelf wel kan oplossen en heel vaak maak je je alleen maar druk om nix..

Gelukkig worden ze daarom vaak vergoed. ;)

tja, de kans dat het niet helpt is er altijd, niks doen helpt vaak alleen ook niet. Kun je het beter proberen, denk ik. En als het echt niet bevalt stoppen of overstappen naar een ander.

Je ontloopt je problemen doordat je naar een psycholoog gaat... :confused: Die heb ik nog nooit gehoord. Volgens mij zie je dan juist je problemen onder ogen en je leert er mee om te gaan. Voor veel mensen is een psycholoog iets dat heel ver van ze af staat, waardoor de stap om er heen te gaan enorm is geworden. Voordat je naar een psycholoog gaat moet je immer wel gek zijn, toch? Ik denk wel dat je het eerst moet proberen met de mensen in je omgeving, die ken jij ook beter en zij jou, maar als dat niet werkt denk ik niet dat je niet naar een psycholoog moet gaan. En ik denk zeker niet dat je dan voor je problemen probeert te ontlopen. Integendeel.

Is waar, eerst proberen met vrienden en familie over je probleem te babbelen, en enerzijds jezelf proberen te begrijpen, want alleen jij kan er iets aan doen, een psycholoog is uiteindelijk slechts een hulp van buitenaf. En is de gemakkelijkste oplossing "hoh ja, ga maar naar een psycholoog". Een hobby of afleiding zoeken is ook belangrijk om anders over jezelf te gaan denken.
Ikzelf zou nooit de beslissing nemen naar een psycholoog te gaan, juist omdat ik weet dat ik het zelf moet kunnen oplossen, ik heb geen hulp nodig, zeker niet van iemand die ik totaal niet ken. Maar dat is voor iedereen anders, bij de ene kan het helpen, bij de andere niet. (een vriend ging naar een psycholoog en is uit zijn depressie geraakt, iemand anders, de ex-vriend van mijn zus, ging naar een psycholoog maar pleegde zelfmoord vorig jaar.)

Hmm, idd, maar een psycholoog kan wel helpen jezelf te begrijpen. ;) Vrienden en familie zijn ook hulp van buiten af. Uiteindelijk moet je het alleen doen, maar iemand anders kan je best een beetje helpen of een zetje geven, soms is dat nodig. En soms is een hobby of afleiding idd genoeg, maar een andere keer verdruk je het er alleen maar mee en lost het alles behalve iets op. Dat is iets dat je voor jezelf uit zult moeten maken, denk ik.

Ik denk niet dat die psycholoog 'mee werkte' aan die zelfmoord. Ik denk eerder dat die jongen zo met zichzelf en alles en iedereen in de knoop zat dat ook die psycholoog hem niet meer kon helpen. Over het algemeen zal een psycholoog best kunnen helpen, maar net als met alle andere mensen waar mee je om gaat, het moet wel klikken.

heey paar strate verderop medebewoner, ook al ken je me un paar jaartjes en ook al zit ik in de brugklas, da heeft er allemaal nix meej te make en die leeftijd ook nie en ik ben allang gewent dusse, d8 ut nie

Maar niet iedereen is het zelfde. ;) Ik ken het hele verhaal niet, maar soms kunnen dingen wel aan de leeftijd (puberteit) liggen. De één heeft er meer last van dan de ander en de één heeft er eerder last van dan de ander. Dat verschilt per persoon.

Precies, als je hier kijkt op psychologie welke mensen het meest depressief zijn de meeste allemaal pubers.

Dat hoeft niet te betekenen dat mensen niet depressief kunnen zijn of dat het niet erg is oid. ;)

nooit een geliefde vinden das pas erg das dus bij mij aan de hand

Kan alleen maar anderen herhalen,
probeer er met iemand over te praten.
Door niet naar school te gaan,
zit je veel meer thuis,
heb je veel minder te doen,
en ga je dus meer nadenken ed.
Zo raak je sneller in een negatief cirkeltje imo..
Probeer naar school te gaan,
je hoeft niet in 1x gelijk weer aan alles mee te doen,
doen alsof er niks aan de hand is enzo..
Maar, hoe langer je thuis blijft,
hoe minder zin je krijgt om weer iets te doen..
(en hoe moeilijker het ook is om weer te gaan)
Leg het aan je ouders uit -als dat kan-,
zodat zij je kunnen steunen ed.
(en, zoals al eerder gezegd is,
praten kan sowieso al opluchten)
Heb je al antwoord gehad op je brief aan die jongen..?
Praat het met hem uit,
die onduidelijkheid doet je volgens mij ook geen goed..
Nja, sterkte enzo.. (y)
De meeste mensen hier zijn ook pubers.
(er zijn iig niet veel volwassenen hier imo)
Besides, volwassenen kunnen net zo goed
depressief zijn.

jah duhhh! nogal dullig wat je zegt: dit is een SCHOLIEREN forum... en scholieren zijn VAAK ook pubers. Dus de mensen die je op dit sub-forum tegen komt zijn VAAK pubers... dan is uiteindelijk ,als ze zeggen dat ze depressief zijn, de kans GROOT dat ze puber zijn...
Dat is toch meer dan logisch, en dus heeft dat niks weinig te maken met of pubers eerder depressief zijn dan volwassen...

Hou zulke opmerkingen voortaan voor je :mad:

Ik denk dat hij meer bedoeld dat het bij een aantal mensen meer aan de leeftijd ligt dan aan dat ze werkelijk depressief zijn.

jah, dat snap ik ook. maar hij gebruikt verkeerde argumenten, waarmee hij mensen (kan) kwets(t/en). en daar hou ik niet van (n)

Ik denk dat je met vrijwel alles wel mensen kan kwetsen.
Maar ik snap wel wat je bedoeld.

De juiste schrijfwijze is "psychiater". Overigens kom ik uit dezelfde omgeving als jij en Ki Fighter, aangezien ik zelf in Beek en Donk woon.