[Schrijfopdracht] Bedrog
 

Wow, dat is al weer lang geleden...

8 delen gehad, en counting. Ik heb een recente writersblock kunnen doorbreken (ik dank daarvoor Brad Pitt als Louis en Tom Cruise als Lestat vooral. Kenners weten waar ik het over heb) en dus heb ik weer wat schrijf-voer voor jullie...

Eerst:
[deel 1] [deel 2] [deel 3] [deel 4] [deel 5] [deel 6] [deel 7] [deel 8]

Furthermore:

Voor de mensen die nog niet weten hoe het werkt:
het gegeven zinnetje/de gegeven zinnetjes moeten uitgewerkt worden tot een gedicht. Je bent vrij om de zinnetjes naar elke taal te vertalen, zolang het maar voor het merendeel van de DoP'ers begrijpelijk blijft (chinees is bijv geen keuze ;) )

En ja, ik weet dat dat letterlijk gecopy-paste is van [deel 7], maar rond deze tijd heb ik totaal geen zin meer om nog veel zelf te typen.

Mensen, ajuus, welterusten, en suc6. Breek je hoofd maar even over dit kleine zinnetje, waar je o zo veel mee kan:

Ik heb altijd willen winnen,
In de hoop zo gelukkig te zijn,
Maar hoe dieper ik zonk,
Hoe donkerder de wereld werd.

De kleine beetjes liefde,
Werden misbruik, zomaar,
Veel vriendschappen verloren,
Alleen maar om te winnen.

Nog 1 kans zou ik krijgen,
Voordat het einde kwam,
Ik heb mijn kracht misbruikt,
Voor mezelf, tegen anderen.

Springen zou ik, kwetsen,
Sterker dan hen zou ik zijn,
Daar stond ik dan,
Tranen in mijn ogen,
Luisterend naar haar.

"nee" riep ze,
"nee" schreeuwde ze,
En toen wist ik zeker,
Dat ik mijzelf zou gaan bedriegen,
Dat ik over mijn gevoel zou liegen,
Want ik moest en zou sterk zijn,
Want ik moest en zou winnen.


Hmz, tis beetje vreemd geworden...

"Ja hoor eens mij maak je niets wijs
je doet toch wel wat je zelf wil
weet jij wat het met jou is? Jij
bent zelf je eigen advocaat."

zei ik tegen mijn spiegelbeeld

en mijn spiegelbeeld lachte
en zei:

"Nou en? Vertel mij wat
je gelooft me altijd nog
ik zal jóu nu trouwens
eens iets gaan vertellen..."

ja het was weer zo ver
ik wist al weer zeker
dat ik mijzelf bedriegen zou
ik loop er ook altijd weer in!!!

Ik keek hem aan en dacht
wat als hij nu eens lacht
zal ik dan kijken om te zien
of hij het meent, misschien?

Zijn ogen spraken
zonder mij te raken
zijn lippen vormden woorden
maar toch kon hij me niet bekoren

Ik dacht te weten wat hij voelde
ook dit keer, waar hij op doelde
Ik ging er niet op in
't had vast weinig zin

Maar ook ik zwichte
door hem begon ik te dichten
Ik rijmde alles aan elkaar
raakte hij dan toch mijn gevoelige snaar?

Hij leek de ideale preker
Ik kon niet tegen mezelf liegen
en toen wist ik zeker
dat ik mezelf zou gaan bedriegen....

een beetje vreemd misschien, maar dit zinnetje erachter vind ik wel heerlijk gevonden...

:)

Waarom vreemd?

zei je dat niet zelf? Dat het een beetje vreemd was geworden...


Een beetje vreemd kan dan zijn, maar... etc. :)

de inhoud van het gedicht was vreemd geworden ja :)