Eeuwige leven.
 

Na gister The Green Mile gezien te hebben. Dat overigens een hele vette mooie film is. Die moet je echt gezien hebbe.
Vroeg ik me toch af of iemand echt wel onsterfelijk wil zijn.

Voor diegene die het nu ff niet snappen.
Gister in die film werd iemand heel oud.

Maar hij omschreef dat het meer een vloek was dan een zege.
Eigenlijk had ie ook gelijk als je het op zijn manier bekijkt.
HIJ mocht dan wel heel oud worden maar iedereen waar hij om gaf ging dood. Zijn zoon, zijn vrouw en alle andere waar hij om gaf. Citaat: "lang voor ik dood ga zal ik al naar de dood verlangen"

Als je het zo bekijkt zou jij dan het eeuwige leven willen???
En voor de mensen die de film gezien hebben wat vonden jullie ervan???

Ik heb de film niet gezien. Maar mijn antwoord op de eerste vraag, ik zou niet onsterfelijk willen zijn! Dan zie je iedereen om je heen sterven. 't Leven is juist mooi omdat het kort is en we daarom meer genieten. Moest ik weten dat ik 900 jaar kan worden dan zou het leven enerzijds saai zijn en anderzijds zou ik denken dat ik nog zoveel tijd heb om vanalles te doen dus er niks van maken. Geef mij maar 60 jaar, dat is ideaal :)

lijkt me verschrikkelijk.

je ziet al je vrienden en familie leden dood gaan, en op den duur heb je alles al gedaan, is er niks spannends meer. je kijkt dan nergens meer van op of om. dan wordt je leven heel saai; dan wil je wel dood

mits een of meer soulmate(s) ofzow ook onsterfelijk zou worden, zou ik dat graag zijn.

Ik zou het in ieder geval niet willen zonder ook Eeuwige Jeugd erbij. Anders krijg je van die nare situaties (wat voor een ouderdomsverschijnselen vertoon je nou niet na 1000 jaar?)

aan de ene kant verschrikkelijk!!hellup

toch, als je zo lang leeft moet je waarschijnlijk ongelofelijk wijs en zo zijn. kan je mss een middel uitvinden tegen kanker, aids.. je kan het zelfs op jezelf uittesten, je zult er niet dood van gaan :D
dus wel pr8ig voor de wetenschap, maar voor uwzelf.... :( :confused: don't think so

ik zou nooit eeuwig willen leven; denk dat voor mij het leven zn waarde zou verliezen....

heb de film ooit wel gezien, maar heb weer eens niet opgelet, dus dit x gemist :( had m op willen nemen

green mile heb ik opgenomen.


eeuwig leven? ik geloof toch al dat ik eeuwig leef maar niet in een fysiek lichaam. alleen als ik vitaal blijf, gelukkig word en bljf en mij omringd heb door goede vrienden of een grote groep liefdevolle mensen wil ik eeuwig leven, en dan de ontwikkeling van de aarde gadeslaan.

dus.
dan verlies je mensen.
mensen kunnen vervangen worden, is het niet...

ja, ik wil onsterfelijk zijn.

mensen zijn zoals boven me gezegd vervangbaar.

En het lijkt me gewoon interessant om menselijke ras te zien ontwikkelen, ruimte in, enz. En alle kennis die ik dan wel niet zal bemachtigen :)

ik ga btw ook proberen de dood een paar honderd jaar uit te stellen (samen met productieve levensduur) - geen gebrek aan ambitie :cool:

ik wil het best zijn, maar dan wel zonder besef van tijd.. 100 jaar leven lijkt me al zwaar vermoeiend.. laat staan 1000

Hell, ik had het nog niet op die manier bekeken...

Mensen zijn waarschijnlijk wel voor een groot deel vervangbaar...Het is zoiets als geleidelijk van klas veranderen tot je plots allemaal nieuwe klasgenoten hebt :)

Het kan best heel klote zijn dat je de goeie ouwe mensen gaat moeten missen maar diegene die er terug bij komen maken dat voor een deel terug goed met verloop van tijd

En je zou idd heel veel kennis opdoen (y)

enerzijds, zou ik het wel willen. ik zou alle wonderen in het heelal willen meemaken, alles willen zien. aan de andere kant: als je eeuwig leeft, maak je de dood ook nooit mee...

toch je leert alles over de wereld, je kan honderden wereldreizen maken, je kan elke naam van bloem en plant leren, je kan oude mysteries onthullen, je kan elke taal leren die er bestaat, je kan de wetenschappers helpen door je wijsheid (slimheid is erfelijk, wijsheid verwerf je), ontwikkelingslanden helpen, inzicht verwerven in de wereldproblematiek....

zoveel dingen, maar emotioneel blijft het wel moeilijk, want zeg wat je wilt, je kan geen mensen vervangen, beeld je maar es in dat uw moeder overlijdt of uw beste vriend, of zelfs nog maar uw hond of kat of zo...kan je em dan zo makkelijk vervangen?
dacht van niet

ik weenie.. ik heb niet zoveel moeite met het feit dat ik langer dan alle mensen die ik ken zou leven. ik bind me niet zo heel erg aan andere mensen.

Dat kan je ook op 60 jaar hoor. Liever een kort en intens dan een lang en saai bestaan.

wat je daar citeert is echt niet mogelijk in 60 jaar.. of je moet mighty-mouse heten :D

Toch dat is mogelijk, een druk bestaan is toch leuker dan een lang saai leven :) Alle talen van de wereld ga ik niet kunnen leren op 60 jaar dat is waar, dat wil ik ook niet, maar de rest is best mogelijk (y)

wat is dat nu voor zever?
als het dan mogelijk is, probeer dan eens gewoon nog 2 talen bij te leren in 4 jaar, of een theorie te ontwikkelen, jong. 60 jaar hahaha :D en uw algemene vorming is maar aan uw 18 gedaan.

Ik vind het een hele mooie film, en ik zou heel graag ontsterfelijk willen zijn. Okee ik snap dat je je dierbaren allemaal verliest, maar je kan ook nieuwe vrienden maken.

de film heb ik gezien en ik vind hem onwijs mooi (y)

en nee, ik zou niet het eeuwige leven willem hebben want idd, als al je naaste en vrienden enz. doodgaan blijf jij achter, zonder iemand...en die gedachte bevalt me niet, ik ga gewoon dood als het mijn tijd is dus geen eeuwig leven voor moi

ik zou de keuze niet eens willen maken tussen mortal of immortal

het leven is neit voor nix zo lang als het duurt, wij mensjes moeten ons bezighouden met wat IN je lezen is en niet ons leven, het begin en het einde ervan gaan bepalen
niemand weet hoe je eigen leven in het gehele past
laat het blijven zo het bedoeld is

Je kan de dood toch niet meemaken. Want je houdt op met bestaan; het enige wat je dan zult kunnen noemen is het jezelf langzaam weg voelen glijden... - maar als je onsterfelijk bent en je wordt overhoop geschoten dan gebeurt hetzelfde maar je wordt daarna gewoon weer wakker (als we nog een beetje natuurkunde & biologie in het verhaal meenemen)

1) emoties zijn standaardgedragsroutines die je van geboorte en omgeving meekrijgt. Maar als je honderden jaren bezig bent met je verstand en filosoferen zit het er dik in dat je emoties op een zekere manier veranderen of zelfs verdwijnen; simpeler. Als je gedurende 400 jaar iedereen die je kent om je heen dood ziet gaan dan leer je er vanzelf mee leven. - en mensen kan je niet persoonlijk vervangen; hun functie in je leven wel. Ik heb van groep 8; klas 1,1,2; en klas 4,5 (op verschillende scholen) andere mensen gekent die nagenoeg dezelfde functie vervulden.
2) situatie 1: laat me eigenlijk koud, ik doe alleen misschien alsof dat niet het geval is om eventuele verstoting door omgeving te voorkomen
situatie 2: dat is vervelender, maar daar moet je mee leven.... dode mensen gaan haten werkt het best...
3) *fuck* - als ik hond koop dan ga ik maximaal met zijn meest ingenieuze orgaan spelen/experimenteren... zijn hersenen. Dat die hele 'programmering' verloren gaat is dan vervelend. Maar je bereikt niks met verdriet.
4) in ieder geval in functie, en je kunt leren leven met het verlies van het individu of jezelf zodanig 'herprogrammeren' dat je geen emotionele schade aan de dood van mensen om je heen lijdt.
5) dacht van wel

je algemeniseert je eigen vooronderstellingen teveel.


ik denk btw dat ik inmiddels redelijk compatible ben met onsterfelijkheid.

je mag gerust kritiek hebben op mijn mening, maar heb liever dat je zo'n dingen niet zegt

ik veralgemeen mijn veronderstellingen niet, of het is dan zeker mijn bedoeling niet hoor. ik probeer gewoon situaties te schetsen die veel voorkomen zodat jullie zich beter kunnen inbeelden wat ik bedoel.

het is idd wel mogelijk om uw emoties uit te schakelen, maar dan vraag ik me af waar het mooiste deel van het leven gebleven is hoor.

traantjes van geluk als er een kindje op de wereld komt, wenen om onvervangbaar (maar volgens sommigen is alles vervangbaar, nou ja, de 'functie') verlies...

1) Je vat het volgens mij verkeerd op. Ik ben bekend met beleefdheidsregels discusseren en dit was echt niet agressief bedoelt
2) vooronderstellingen. dingen die geïntegreerd zijn in je denken en die je voor normaal aanziet, zo normaal dat je zelfs niet vanzelf op het idee komt dat ze anders zouden kunnen zijn, waarvan je je anders met een andere fundatie dan logica ook niet kunt voorstellen.
Maar ik ben idd niet ideaal doelwit voor jouw post :)
3) emoties uitschakelen lijkt me bijzonder moeilijk. Ook omdat emoties de impuls zijn tot al je handelen. Je hebt een emotie nodig om de anderen te vernietigen. - je kunt emoties wel afzwakken maar uitschakelen... ik denk het niet.
4) sluit mooi aan bij punt 2. ik kan me wat je zegt emotioneel niet voorstellen... - maar ik ben er al erg lang bekend mee dat ik 'een beetje' anders ben... - de functie ja. Alles in je leven is een functie en alles draait om functie en efficientie... all beyond a normal person's wish to comprehend.

je bent idd anders

ik wist niet dat ik zo overkwam of zo ben
het woord vooronderstelling had ik nog nooit gehoord... :o

mss heb ik het dus wel wat mis opgevat
dus ik kom nogal over als iemand die niet openstaat voor andere ideeën, of hoe bedoel je het nu eigenlijk? :confused:

dat is net zoiets als zeggen: "achter die gesloten deur is niets" omdat je het niet kunt zien wil nog niet zeggen dat er niets is. de dood is een van die dingen waar je alleen achterkomt als je het meemaakt.

en dat laatste.. denk ik aan 'Highlander' ofzo :D

het mooiste deel van het leven, dat zou idd wel kunnen. maar daar kan ik eigenlijk niet over spreken :o

en verlies is een onderdeel van het leven. je staat er even bij stil, en pakt de draad van je leven weer op. in theorie iig :rolleyes:

1) Je kwam niet slecht over hoor. - ik kreeg het bij filosofie in kop gestampt, en begreep het pas een half jaar erna
2) ja; maar daar kon je weinig aan doen.
3) nee - ik gaf alleen wat informatie om je beter in staat te stellen andere mensen te begrijpen.

er zijn volgens mij 2 'manieren':

1) je takelt lichamelijk af
2) je blijft zoals je nu ben, alleen je 'geest' wordt ouder, het vampier-idee

nr.2 lijkt me wel wat, als klassieke vampier kun je er ook zelf een einde aan maken door in de zon te gaan zitten. Bovendien kun je zelf een aantal mensen ook onstervelijk maken. Wel lijkt t me uiteindelijk meer een vloek dan een zege. Bij vampier-idee zitten natuurlijk ook de nodige nadelen als nooit in de zon en de behoefte aan bloed.

of onsterfelijk worden door je lichaam te verlaten. je geest digitalizeren bijvoorbeeld.

hehehe... onsterfelijk door clonen... en dan je hersens translplanteren.... hehehe... is flauw eigenlijk, maar het zou misschien nog wel kunnen... maar goed...

het "higlander" idee staat mij wel aan eigenlijk... ( ook grootendeels door het zwaardvechten, maar is hier irrelevant) door wat ik ben... wat ik ken en door de wijsheid die ik bezit zou ik veel kunnen betekenen... is nu ook een soort streven van mij... dan zou ik dat ook "echt" kunnen bereiken denk ik...
mensen om je heen gaan dood ja, dat is wat minder natuurlijk, maar ik bedoel... als je ouders ooit doodgaan ga je daarna toch ook door??? waarom zou je dat niet kunnen, lijkt me wel belangrijk dat je emoties er blijven...

als je geen emoties meer hebt ofzo... zou je alles als een of andere computer gaan bekijken... denk niet dat je de mensheid dan nog erg ... euh... nuttig vind ofzo... je zou je wijsheid en kennis dan wel eens tot slechte dingen kunnen verdraaien... kan je ook nog wel door de emoties, maar ik zou wel mijn menselijkheid willlen behouden eigenlijk...

iedereen is ontsterfelijk ,je dood is maar slechts een soort van rustpauze.
zie het als het naar bed gaan en volgende dag weer wakker worden. :)

Deze film heb ik ook gezien, het was inderdaad mooi, maar eeuwige leven zou ik niet willen hebben. De punt is het zien dood gaan van je geliefde is harstieke erg en dan ook nog voor een hele lange tijd een voor een. Ik vind dat een vloek is ja, omdat hij al zei "Ik heb een gods creatie gedood en daarvoor wordt ik gestraft"

Groetjes

Crashzone

Als je het eeuwig leven hebt kun je het zien als een last, zoals te veel mensen het leven als een last zien.
Maar je doet zoveel ervaringen op. Je moet niet zoals zoveelmensen aan je directe omgeving denken, je familie, je vrienden in het hier en nu, bekijk het van de cosmische kant! Hoeveel kennis kun je niet vergaren, hoeveel inzichten over het menselijk doen, denken, het leven zelf. Ik wil zoveel leren dat ik er bijna zeker van ben dat ik niet genoeg tijd zal hebben. Misschien haal ik de 80, misschien niet, misschien ben ik vanaf mn 80ste voor 20jaar dement en heb ik nauwelijks nog een bewustzijn voor ik sterf. Hoeveel kennis kun je wel niet opdoen als je het eeuwig leven hebt? Je ziet de mens ontwikkelen, volledige verkenning van de aarde, van het heelal, de dood misschien zelfs. Dat zou toch extreem fascinerend zijn?
Wel maak je dan ook de ondergang van de aarde mee. Hoe de zon zal groeien tot een rode ster en op aarde alles zal verschroeien tot ze de aarde zelfs opslokt en zal imploderen tot een zwart gat. Hoe het heelal zal blijven uitdijen tot ze inelkaar zakt en ook implodeert om weer te exploderen en waarbij nieuwe sterren, nieuwe planeten, nieuwe manen worden gevormd, en misschien nieuwe planeten met leven dat zich weer vanaf een eencellige ontwikkeld. Dat is fantastisch om als onsterfelijke mee te maken, als ware je een god. Maar zou het op den duur gaan vervelen als je slechts toeschouwer kunt zijn? Of zou het keer op keer zo fascinerend en geweldig boeiend zijn dat het je blijft verbazen, en blijft bezighouden voor miljarden jaren, voor de eeuwigheid?
Net als de dood kun je het niet weten, het is iets onbekends, iets waarover niemand je bewijs of zekerheid heeft kunnen geven.
Net als het leven zou ik van het eeuwig leven maken wat ik er van maken kan met de middelen die tot mijn beschikking staan.
Waarom ernaar verlangen, zoals soms iemand naar de dood kan verlangen, als je niet weet hoe of wat het is? Komt het op je af, gebeurt het je, dan gebeurt het je.

Niet te moeilijk doen. :P
Green Mile is overigens een heel goede film, veel diepgang, metafoor en filosofie. ^_^

Hmm misschien heb je gelijk om van de andere kant te bekijken, maar zal je dat wel willen al die ervaringen op doen en dan niet te denken om de aarde te zien vergaan dat is ook zo iets. :o Maar ja iedereen heeft zijn eigen mening zal ik zeggen. Persoonlijk zal ik dat niet willen, ik bedoel wat wou je gaan doen in een lichaam van een hele oude gozer, je kunt bijna niks meer dan. Maar ja.


Groetjes

Crashzone

ik vind het ook wel heel positief dat je dan zoveel ervaring en inzichten kunt verwerven, maar langs de andere kant, wat ben je met die inzichten als je ze met niemand kunt delen?
aangezien je zo'n diepe inzichten zult verwerven zal nl niemand u kunnen volgen of evenveel diepgang kunnen bezitten als jezelf é.
dacht ik toch

grtz phensic ;)

Ik zou niet het eeuwige leven willen hebben omdat:
1. Zoals je zei, je ziet iedereen van wie je houdt doodgaan. Keer op keer.
2. Omdat er geen risico is om dood te gaan, ga je je ontzettend vervelen. je kan tenslotte alles uithalen. Bungeejumpen met een te lang touw? Ja hoor. Uit een vliegtuig springen zonder parachute? Geen probleem.
Je sterfelijkheid is geen factor meer dus de kick van het leven is weg.
3. Wat moet je in vredesnaam met zoveel tijd? Na een tijdje heb je alles wel gezien en gedaan.
4. Naarmate de tijd verstrijkt zal je cynischer worden als je ziet hoe deze wereld verloedert. Ik wil nooit zo oud worden dat ik geen enkel lichtpuntje meer zie.

Lang leve de sterfelijkheid.

jadie,
1. mjah, dat is kut. maar er valt wel mee te leven (voor mij dan)
2. dit is enige wat ik als voorwaarde zou willen voor het eeuwige leven: wel dood kunnen door anderen ofzow. dus niet lichamelijk aftakelen door de tijd, maar intact blijven. Elven-idee dus.
3. ik denk dat er eeuwig nieuwe dingen blijven.
4. woord.
maar toch zou ik het willen.

als ik wel dood kon door ander dan leeftijd. dan kon ik nog altijd zelfmoord plegen oid.

3. Op technologisch gebied zal alles zich constant in rap tempo vernieuwen.
Maar ik denk dat de mens in zijn basis hetzelfde blijft. Mensen zullen altijd gedreven zijn door liefde, haat, hebberigheid, jaloezie, verveling etc. Als je dit eeuwenlang ziet besef je dat er nooit iets nieuws onder de zon is. Dit sluit aan op punt 4.