de gevallen vogel met gebroken vleugels
 

de gevallen vogel met gebroken vleugels

ligt daar, lijdend aan zijn pijn,
zijn trots gekrenkt
de hemel zal hij nooit bereiken
slechts de wind die hem verplaatst

zijn ogen dapper, doch gehuld in diepe droef,
zijn stem ontschelt
het wezens onzin lijkt ontvouwd
ook duiven kunnen sterven


ik weet niet zeker of het nou ontvouwd of ontvouwen moet zijn?Ik weet niet of ontschelt een woord is, ik bedoel met die regel in ieder geval dat hij een toontje lager zingt. Misschien zou ik er verzwaard of zoiets van moeten maken? Ik twijfel ook of ik nog een regel achter het gedicht zou moeten plakken. Het lijkt niet helemaal af. Dit is slechts mijn mening. Reacties zijn zeer welkom.

ik vind de eerste strofe erg mooi, in de tweede strofe zou ik de tweede en derde regel veranderen; ontschelt zou ik vervangen, al weet ik niet direct waarmee... ik zou zelf denken aan iets met zwijgen, maar das misschien moeilijk te verwerken.

en de derde regel zegt me gewoon niets, ik vind m niet in het geheel passen

ik zou er niet nog een regel achterplakken, vind juist dat het nu goed eindigt... simpel, maar het laat je wel achter met een beetje een droevig gevoel > goed getroffen :)

Die twee regels heb ik inderdaad het meeste moeite mee. Ik heb ze aangepast. Ik heb van die ene regel geen zwijgen gemaakt, omdat ik de betekenis van die regel niet wilde veranderen.

de nieuwe versie:

de gevallen vogel met gebroken vleugels

ligt daar, lijdend aan zijn pijn,
zijn trots gekrenkt
de hemel zal hij nooit bereiken
slechts de wind die hem verplaatst

zijn ogen dapper, doch gehuld in diepe droef,
zijn stem verzwaard
komt hij ongelovig tot 't besef;
ook duiven kunnen sterven

Ik kijk nog of ik iets anders van die derde regel van de tweede strofe kan maken, ben er nu nog niet tevreden over...

vind t zo al veel beter; 3de regel 2de strofe past zo veel beter in t gedicht...