mishandeling
 

hallo, mijn beste vriendin word mishandelt door haar vader maar ze durft er nergens mee naar toe te gaan omdat ze bang is dat haar vader er achter komt, hebben jullie misschien wat tips voor mij? :confused:

heel veel liefs,
gabby

Laat haar contact met haar huisarts opnemen. Die kan dan kijken hoe zij en de andere familieleden die er bij betrokken zijn (dus ook haar vader zelf) het beste geholpen kunnen worden.

Maak haar duidelijk dat vroeg of laat haar vader er toch wel achter komt. Laat haar alsjeblieft naar hulpverlening gaan voor het te laat is.
Ik vind het heel lief van je dat je haar probeert te helpen maar jullie kunnen het niet alleen aan. Kindertelefoon verteld niks door dat is alvast een eerste stap. Toch moeten jullie het daar niet bij laten.

Misschien kan ze idd met haar huisarts praten of met iemand op school.

Ga samen met je vriendin naar een vertrouwenspersoon van school. Dan kan zij haar verhaal kwijt en dan adviseert haar vertrouwenspersoon haar als het goed is om naar de huisarts te tgaan. Die verwijst jouw vriendin door naar het maatschappelijk werk, die blijft contact met jouw vriendin en haar ouders onderhouden of ze wordt doorverwezen naar Bureau Jeugdzorg. Zoals je wel eens ziet op t journaal zijn de wachtlijsten erg groot, maar ondertussen kan ze met haar vertrouwenspersoon blijven praten. Zo ging het in ieder geval met mij. En veel steun van een goede vriendin doet haar natuurlijk ook goed! :) Veel succes!

Huisarts of vertrouwingspersoon op school.
Beiden kunnen doorverwijzen naar Jeugdzorg evt Riagg.
Dit proces duurt wel lang en in die tijd is het voor
haar niet over *spreek uit ervaring*

Er moet iets definitiefs gebeuren, dat het stopt..
wat? ik ben weggelopen... maar dat is niet de juiste oplossing..

Uiteindelijk gezins gesprekken, maar ook daarna gaat
het juist vaak fout. Advies daarna; Bij iemand slapen..

Ik kijk geloof ik wel een beetje ver vooruit..
Maar het kan ook nog zolang doorgaan....

Wens haar maar heel veel sterkte !!
Dashja

Ik ben naar de jeugdzorg gestapt, duurde mij alleen allemaal wat te lang, ze spraken daar over "over een paar maanden zal je daar weg kunnen" nou maanden zijn net jaren als je in zo'n situatie zit, dus dat was echt niet haalbaar voor mij.. Op dat moment gingen mijn ouders scheiden dus dat kwam wel even lekker uit.. Maar ik raad haar toch aan om er over te praten, al kan ik me haar angst heel goed voorstellen, maar zo heeft ze alleen zichzelf ermee.. Want wat heeft ze te verliezen?