[verhaal] Sisyphus
 

:eek: Morgan zet hier weer eens iets neer! Komt ook niet al te vaak voor :D
Ik heb dit zo'n anderhalf à twee jaar geleden geschreven, toen ik nog KCV had. Vandaar ook het onderwerp ;)
Ik heb er vrijwel niets aan veranderd toen ik het uittypte... dus als je foutjes ed ziet, zeg het maar. Het kan zijn dat ik je twee weken verontwaardigd negeer, maar uiteindelijk zal ik wel luisteren :p

~*~

Sisyphus zuchtte en zwoegde, al zijn kracht aangrijpend om de zware steen omhoog te krijgen. Zijn spieren trilden van spanning en zweetdruppels rolden hinderlijk in zijn ogen en verblindden hem, maar hij kon het zich niet permitteren zijn arm op te tillen en ze uit zijn ogen te vegen.
Hij blikte langs de grote steen. Nog maar een klein stukje. Hij zetten zijn schouders schrap en duwde uit alle macht.

Ja! Ja! Hij was er! Eindelijk. Na al die jaren zou het hem lukken!
Hij greep razendsnel de extra stenen en begon het rotsblok zo goed mogelijk te stutten. Nu zou dat rotding blijven staan.
De rots trilde. Sisyphus’ ogen werden groot. “Nee, nee!” Hij zette zich schrap en probeerde de steen tegen te houden, maar het was onmogelijk. Als de rots eenmaal aan het rollen was, rolde hij ook door tot aan beneden. Daar was geen houden meer aan.

En ja hoor. Langzaam versnelde de steen, rolde en bonkte en sprong verrassend ver in de lucht voor zo’n grote rots. Een lawine van kleinere stenen, gruis en zwand volgde en een stofwolk daalde langzaam neer. Sisyphus hoorde de laatste zware dreun die aangaf dat het rotsblok weer lag waar hij begonnen was.

Sisyphus zonk moedeloos op de grond. “Ik word hier niet goed van!” mompelde hij voor zich uit. Na al die eeuwen met alleen het rotsblok had hij de gewoonte aangenomen om tegen zichzelf te praten. Of tegen de steen, als hij in een erg chagrijnige bui was.
“Maar dat was dan ook de bedoeling,” vervolgde hij en ging verder met het nauwkeurig uitschelden van de grote steen op een kleurrijke en uitermate gevarieerde manier.

Na een tijdje zweeg hij weer en schopte gefrustreerd tegen een kleine steen. Het deed pijn, maar dat kon hem niet zoveel schelen.
“Okee, dus die steen wil niet omhoog,” begon hij weer en staarde met zijn hoofd in zijn handen geïrriteerd naar beneden. “Maar dat wist ik al. Nou ja, omhoog wil hij wel, maar dan wil hij onherroepelijk weer naar beneden. Stutten helpt niet. Smeken, mopperen, schelden ook niet. Als die steen beneden blijft liggen, kom ik niet weg. Die steen moet dus naar de top van die berg.” Hij zuchtte. “Maar hoe?”
Hij keek nog eens naar de berg. Hij was steil, hoewel niet té steil, maar de top was vlak. De steen zou moeten blijven liggen. Maar natuurlijk waren zulke natuurwetten niet geldig in de Tartaros, niet als het Zeus niet uitkwam.
Hij gromde. “Ik haat je, steen!” schreeuwde hij naar beneden. Zijn stem echoode door de Tartaros en Sisyphus meende een ethirisch grinnikje te horen. Binnensmonds vervloekte hij de oppergod en zijn hele bende.
“Ik ben toch niet achterlijk,” bromde hij toen terwijl hij weer tegen een steen schopte. “Als die steen niet boven blijven wil, moet de top gewoon naar beneden. Als er geen naar beneden meer is, kan die rots er ook niet meer heen rollen.”
Het zou lang duren voor hij de hele berg weggegraven had, maar tijd had hij genoeg. Met een zucht stond hij op en ging weer aan het werk. Eens zou het hem lukken.

Leuk verhaal... dat einde is best wel onverwacht :)

“Maar dat was dan ook de bedoeling,” vervolgde hij en ging verder met het nauwkeurig uitschelden van de grote steen op een kleurrijke en uitermate gevarieerde manier.

Leuke zin :D

:D

Ik zat al helemaal zo van 'Waarom lees ik dit? Ik ken het einde toch al...', maar nee :D

(y)

Ik mag Sisyphus! Wat een heerlijke gast, wat een genie! De berg weghalen, leuk bedacht.

Je hebt een leuke toon en het leest lekker weg. Waarom schrijf je niet meer verhalen? :)


Nog wel wat over de spelling en de stijl:

"Zijn spieren trilden van spanning en zweetdruppels rolden hinderlijk in zijn ogen en verblindden hem, maar hij kon het zich niet permitteren zijn arm op te tillen en ze uit zijn ogen te vegen."
Lange zin. Hap hem eens in een stuk of drie. :)
"En ja hoor. Langzaam versnelde de steen, rolde en bonkte en sprong verrassend ver in de lucht voor zo’n grote rots."
Beperk je tot één 'en' per zin.
"“Ik word hier niet goed van!” mompelde hij voor zich uit."
Je moet het uitroepteken hier vervangen voor een komma.
"Na al die eeuwen met alleen het rotsblok had hij de gewoonte aangenomen om tegen zichzelf te praten. Of tegen de steen, als hij in een erg chagrijnige bui was."
Nu mag ik hem wel. :D
"Hij was steil, hoewel niet té steil, maar de top was vlak."
'Hoewel' is hier redelijk nutteloos.
"“Ik haat je, steen!” schreeuwde hij naar beneden"
Je moet het uitroepteken hier vervangen voor een komma.

Mr, was er eigenlijk een einde aan dan? :o

En dank jullie :)

Bll, dat met die komma's doe ik niet, ik vind dat dat met uitroeptekens niet hoeft. Punten wel.
En die en daar achter elkaar... ik vind het daar een stijlfiguur, dus dat gaat ook niet weg. :p
Die zin is idd lang, en ik had 'm eerst ook in verschillende, maar toen vond ik 'm ook niet goed... zal er nog eens naar kijken.

En waarom ik niet méér schrijf... tja, ben nu heel erg druk met school en kunstacademie dingen ... daarna heb ik hopelijk weer meer tijd. Of ik het hier neerzet weet ik echter niet ;)

Ha, als Mozes niet naar de berg komt, moet je de boel maar afbreken, zei Vivian de filosofenpunker in Young Ones eens. Erg leuk om de Griekse mythologie te herschrijven en er een eigen draai aan te geven. Ik vind dat je Sisyphus goed een gezicht gegeven hebt.

Maar als hij nu die berg afgegraven heeft, waar laat hij het zand? Onherroepelijk ontstaat er dan ergens anders weer een berg waarop de steen moet komen. Tenzij hij al het zand gelijkmatig over de oppervlakte zou verdelen, maar dan staat er verderop weer een berg. Dan zou hij dus alle bergen op aarde weg moeten bikken... kan je beter nog met die steen in de weer zijn. :)

Leuk verhaal.

LUH-3417

Mr, ik dacht idd meer aan het overal verspreiden... maar dat heb ik er niet ingezet, shame on me :o Nou ja, dan komt die arme Sisyphus er maar na eeuwen achter dattie met het weggegraven zand dat ding weer een volgende berg op kan duwen :D

Heej, cool! Maar dat wist je al :p

Ik moet even nadenken, waar was die naam Sisyphus ook al weer van. Ik had het toch ergens gehoord, maar waar? (Ik heb geen KCV gehad) En toen ik jou stukje las wist ik het weer. De Sisyphus vloek. Ow, ja.
Leuk stukje, ik kan me het goed voorstellen, zo’n oude Griek die een steen de berg op moet rollen. :D Commentaar heb ik eigenlijk verder ook niet.