hersenspinsels
 

hersenspinsels doordrenkt
met genegenheid en argwaan
eerlijk
op zich een niet te verwezelijken doel
wel een mooi ideaal

zwart
wit

grijze hersenmassa is verward

links
rechts
middendoor

doorkruis mijn woud
wijk af van mijn pad

zaag een boom met tranen om
steek een brug met een glimlach over
dwaal door diepe donkere dalen
schitter zwevend door de wolken

laat wat bagage
neem souvenirtje mee

zet mijn tentje op
kijk naar de ondergaande zon

vlucht voor het
donderende
donkere
duistere
doemende
onweer

eens schuilen
dan weer bescherming bieden

en zo gaat het door
zoals de dag de nacht
en de nacht de dag opvolgt

nu vraag ik me af, is dit nu poëzie of eerder een verhaaltje?
wat vinden jullie van dit gedicht?