|
De Rode Roos
Langzaam bezwijkt het tere steeltje
onder de kracht van haar vingertoppen Ze brengt het rode knopje naar haar mond en drukt vluchtig haar lippen er tegenaan Maar de blaadjes begonnen te verwelken De rode liefde van eerder verdween te snel toen de blaadjes een voor een verdorden en uiteen vielen op haar zachte handen Nog een keer pakt ze de rode roos en brengt het naar haar vochtige gezicht Ze voelt de doornen in haar lippen prikken en de rode haat loopt langzaam in haar mond |
wauw...., echt waar (y)
|
Wow, dank je :)
Ik ben er zelf nog niet helemaal tevreden over, er mist nog niet iets. Maar ben er nog niet helemaal uit wat... |
Wauw mooi einde!
beetje verhaaltjes achtig, sprookjesachtig... heel magisch! mooi hoor! (y) |
Het einde vind ik... eh... niet zo heel erg mooi. Het is te abrupt, het lijkt niet af ofzo. :confused: (snap het zelf ook niet ;))
Maar het gedicht is verder heel mooi, mysterieus bijna... Goed gedaan! :) (zo, nu lees je de reactie toch vandaag nog. :D) |
Het was juist de bedoeling om het zo abrubt te doen....
De roos symboliseert de liefde van een persoon... Je kiest eerst de allermooiste uit en het lijkt allemaal zo mooi. Zelfs als het helemaal dood is gebloe(i)d, beeld je je nog in dat het kan. Maar als je dat probeert, merk je dat het abrubt over is.... en heb je heel veel pijn Ofzo... :D *wilde het eigenlijk niet uitleggen* |
| Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 01:48. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.