Ouders verloren?
 

hoi
ik heb ff een vraagje
zijn hier ook meiden of jongens waarvan (op jonge leeftijd) een of beide ouders (plotseling) zijn overleden?
Hoe zijn jullie hiermee omgegaan?
Ik ben zelf 5 jaar terug (was toen 13) heel plotseling mijn moeder verloren, ik was er bij toen ze overleed. Nu ik een vriend heb bij wie ik voor het eerst het gevoel heb dat ik hiermee verder wil en mijn hele leven mee verder wil heb ik er meer moeite mee.
We fantaseren over de toekomst, samenwonen, trouwen, kinderen krijgen vanalles, op sommige momenten kan ik blij zijn en ondertussen heel verdrietig omdat ik dan besef dat mijn moeder er niet bij kan zijn...dat doet me dan heel veel pijn.
Ook bij mijn vriend thuis zit je echt in een gezinnetje, ik voel me er heel erg thuis, maar dan zie je gewoon hoe leuk ze het hebben met z'n allen. Ik woon nog alleen met mijn vader (mijn 2 oudere zussen zijn het huis al uit) dat is ook heel gezellig, maar toch is het anders. De band tussen ons is sinds het overlijden van mijn moeder sterker geworden!
Zijn er mensen die dit ook een of beide ouders zijn verloren en hier met mij over willen praten? laat dan ff een berichtje achter.

neej, het enige is dat ik mijn vader nooit gekend heb. maar daarom niet vergelijkbaar met jou want ik weet dus niet wat ik mis. ik heb dan ook een geweldige stiefvader.
ik snap wel dat je het er moeilijk mee hebt. op je 13e is ook een leeftijd waarop je heel bewust meemaakt dat je moeder er opeens niet meer is.
veel sterkte ermee!

hej,
Ik heb niet een ouder verloren door overlijden maar wel door psychisch ziek zijn en ik weet helemaal hoe je je voelt!
Ik heb soms echt het gevoel dat mijn vader dood is (kijk ook bij psychisch; ff heel serieus; ik meen het!)!

Dat klinkt misschien heel raar maar mijn ouders zijn gescheiden en mijn vader kan er niet zo voor me zijn als andere vaders dat wel kunnen.Zo kan je overleden moeder er nooit meer voor je zijn hoe graag ze dat ook zou willen en jij ook natuurlijk...Ze zal er niet zijn op je bruiloft, ze zal je niet kunnen meehelpen als je gaat samenwonen, ze kan je geen raad geven of gewoon een luisterend oor zijn wanneer jij daar behoefte aan hebt...Ow meid ik voel echt met je mee!

Als je me wil mailen kan dat altijd!
meizzie15@hotmail.com

Ik denk helaas dat je weinig aan me zult hebben omdat mijn vader nog wel leeft (alleen dan anders)....
Heel veel sterkte
en geluk in je leven met je vriend!

heej. Mijn vader is een halfjaar geleden heel plotseling overleden aan een hartaanval. Ik was dus wel 6 jaar ouder dan jij, toen hij overleed, maar ik vind 19 ook best wel jong om een ouder te verliezen.
Ik herken me ook helemaal in jouw verhaal. Mijn broertje van 16 woont ook nog thuis, maar toch.... Het is wel anders geworden dan toen m'n vader nog leefde. Ik wil er graag met je over praten als je wilt. email staat in info.

Ik heb hetzelfde bijna 3 jaar geleden meegemaakt. Mijn vader is overleden aan hartaanval; nooit ziek geweest niks..

Ik heb ook een sterkere band gekregen met mijn moeder en mijn zus en wij vinden het heel belangrijk dat we veel dingen samen doen om zo sterker te zijn en je gelukkiger te voelen.

Mijn moeder woont nu alleen, mijn zus en ik studeren allebei, maar ze heeft sinds een aantal maanden een vriend. Dat is zo raar, het liefst trap ik hem het huis uit, omdat ik het als verraad aan mijn vader zie, wat natuurlijk helemaal niet zo is. Het is volgens mij een natuurlijke reactie van een kind. Jouw vader hoort bij jouw moeder en niet een rare vogel van buitenaf.

Nu over je vraag:


Het is heel erg belangrijk dat je praat over wat er gebeurd is en over hoe je je voelt. Praten is in mijn ogen, op huilen na, de enige uitlaatklep. Niet iedereen kan huilen, maar je mond bewegen moet toch kunnen;). Ik vond praten over de situatie in het begin te moeilijk, maar je moet je daar overheen zetten en het toch proberen en het heeft me zo geholpen. Als ik naar mijn zus kijk, die heeft alles opgekropt en is nu nog steeds een lopende tijdbom qua emoties. Er hoeft maar iets verkeerds te worden gezegd of ze huilt, terwijl ik door het van me afpraten een schild heb opgebouwd om me heen en zo raken opmerkingen me veel minder.

Wel ben ik een keer door het lint gegaan. Ik had ruzie met een jongen op school en toen zei hij tegen me: " Je zal snel je vader zien". Ik heb hem toen een harde klap gegeven en moest van school als het weer zou gebeuren.

Ik ben nu bijna 3 jaar later redelijk uit het dal gekropen, maar heb nog steeds terugslagen. Ze weten er op mijn opleiding van, zodat ze niet raar opkijken als ik opeens een periode heel slecht presteer.

Je moet ook niet denken dat anderen jouw ellende niet aan willen horen, omdat het al een paar jaar geleden is. Ik vind dat ook nog moeilijk om er zelf over te beginnen, maar soms moet het gewoon.

Ik hoop dat je veel steun hebt aan je vriend, want de steun die ik van mijn vriendin krijg is zo hartverwarmend..

En zorg een beetje goed voor je vader..

succes en onthoud dat je veel sterker bent dan je zelf denkt

Mijn vader is ongeneeslijk ziek ( kanker ) en heeft niet meer zolang te leven ( hoelang kunnen ze niet precies zeggen, ligt eraan hoe snel de kanker groeit enz. )

heeel errug klote....

hey italianboy heel erg bedankt voor je reactie. Ik zal goed voor mijn vader zorgen hoor! Tuurlijk heb ik heel veel steun aan mijn vriend, maar ik heb zelf altijd het gevoeld dat hij het "niet begrijpt" als je zelf zoiets meemaakt weet je wat die ander meegemaakt heeft. Maar hij is heel lief en wil er ook altijd over praten, en troost mee heel lief en is echt een hele steun voor mij hoor! En als ik naar mijn moeder wil dan doet hij ook helemaal niet moeilijk en gaat dan met me mee.
Bedankt voor je reactie!!! En jij ook heel sterkte! Als je erover wil praten via mail of msn dan hoor ik het wel!!!
xxx

Heej!

Mijn moeder is 4 maanden geleden overleden.....ik heb nu sinds twee maanden een vriend en tja precies hetzelfde verhaal als bij jou....hij heeft een happy family en kan het zich nauwelijks voorstellen hoe het is....hij diet wel zijn best en ik kende hem ook al op het moment dat mijn moeder overleed dus hij heeft het ook wel redelijk dichtbvij meegmaakt....

Hij kende alleen mijn moeder niet en ik vraag me nu vaak af wat ze van hem zou vinden, wat er anders zou zijn als zij nu nog leefde enzovoorts. HIj vraagt het zich ook af, wil haar graag leren kennen helemaal omdat hij steeds hoort van iedereen dat ik zo op mijn moeder lijk...

En dat ze er niet bij kan zijn op mijn bruiloft, bij kinderen enzo....dat heb ik ook met mijn diploma, rijbewijs, ze weet niet wat ik ga studeren en waar, dat ik het huis uit ga....
De band met mijn vader, broer en zussen si bij mij nu ook sterker, je realiseerd je beter wat je aan ze hebt en hoe het si om ze niet meer te hebben, dat je dus moet genieten van de tijd samen....

Het enige verschil bij tussen ons is denk ik dat mijn moeder niet plotseling is overleden. Ze had kanker en is in totaal 10 jaar ziek geweest.....

Als je wilt mailen, msnen ofzo....sluuselpluusels@hotmail.com

jah ik vraag me ook vaak af wat mijn moeder van mijn vriend zou vinden? :( maar ik zal het nooit weten :mad:

Misschien wel, je weet maar nooit.....het is nog nooit bewezen dat er geen leven na de dood bestaat! ;) Altijd hoop houden!
Doe ik in ieder geval wel.....voor mij staat het vast dat ze nog ergens is!

Ik zat hier ook mee... Tis nou uit, en 1vd redenen was dat k t te moeilijk had met de dood van mijn moeder... Niet alles, maar ook ik vroeg me af hoe ze m zou vinden, enz... Weet hoe klote t is... Als je wilt kun je me mailen ofzo. Liefs, Heleen.

Heej ???, ik zag dat je een mailtje had gestuurd, maar toen ik terug wilde sturen was m'n email-acount vaag aan het doen. Ik kan nu niet op hotmail, en heb geen idee hoe lang het duurt. Maar niet boos worden, ik stuur zo gauw het kan een mailtje, goed? x mamo

Misschien een vreemde reactie maar als het uit is doordat je neit weet wat je moeder van hem zou vinden, hoe kan het dan wel met een ander goed gaan? Of begrijp ik je nu helemaal verkeerd? Het is in ieder geval niet gemeen bedoeld ofzo hoor!

Op dat moment ging ik net alles van mn moeder pas verwerken. Daarom was t toen zo moeilijk. Ik besefte in die tijd dat mn moeder nooit meer terug zou komen, etc. Dat moest ik allemaal accepteren, en daarbij kwam dan ook nog dat ze mn vriendje niet kende. Ook zei ik dat t 1 vd redenen was. Er was veel meer aan de hand, maar t had r toen mee te maken. Natuurlijk heb k t r nu ook nog moeilijk mee, maar ik kan er nu mee omgaan. Weet dat ze niet meer terugkomt, maar dat ze wel bij me is. Bij elke relatie die k krijg zal k r bij stil staan, maar zoals k al zei, ik kan r beter mee omgaan.

gelukkig.......ik had vanmorgen ook opeens toen ik bij me vriend in zijn armen lag dat ik me moeder heele rg miste, ik wil zo graag dat ze hem leert kennen en begon spontaan te huilen, ik heb al tijden niet meer gehuild waar iemand bij was dus me vriend schrok wel.....hij heeft me toen ff uit laten huilen en getroost...maar het voelde op dat moment zo kut....

Maar goed, maakte me ff zorgen om je maar dat is gelukkig neit nodig, wil ej er over praten of wat dna ook, me emailadres taat hier ergens boven.

Dat is moeilijk ja :( Tis goed dat je hebt gehuild denk ik, dan weet je vriend ook wat er aan de hand is. Voor jou geld tzelfde: als je wilt praten, mail of msn me, ok? Sterktexxx

Tnx, heb je toegevoegd op msn...

ah, dat ben jij dus! ;)

:D :D :D

mijn vader is overleden toen ik net 15 was en ik word er ook wel verdrietig van dat als ik er aan denk dat hij nooit dat meer zal meemaken, en dan troost ik mijzelf altijd met de gedachte dat ie eigenlijk altijd bij je is, ik heb iets meegemaakt waardoor ik dat weet.

hej! Mijn vader is ongeveer 2 jaar geleden overleden. Hij is 2 jaar ziek geweest. Maar hier heb ik nooit met mijn vriendinnen over gepraat. En dit heeft het me echt heel moeilijk gemaakt. Ook al is het dan 2 jaar geleden, dan nog wordt je er elke dag wel aan herinnerd. Zelf ben ik er ook erg mee bezig van wat hij allemaal wel niet zal mee maken, hoe slecht ik hem eigenlijk nog maar kende, terwijl ik toch wel 17 was toen. Vooral zo na de feestdagen en je verjaardag vind ik het erg moeilijk. En ook nu andere bekenden van je ziek zijn komt het allemaal weer naar boven zetten. Iedereen kan vd een op de andere dag ziek worden, of voor de trein komen. Zo erg!
Blijf vooral jezelf, geniet zo lang het kan en blijf het goed over de herinneringen hebben!!
Heel veel sterkte er mee he?!