zelfmoord asociaal??
 

Ik vraag me heel erg af hoe mensen hier int algmeen tgenover staan.. Ik zelf denk egt VAAK na over zelfmoord, iets te vaak maybe.. maar ik denk niet dat ik het zou kunnen, gwoon omdat ik het erg asociaal vind tegenover mensen die ik 8er zou laten. maar voor MEZELF zou ik t wel kunnen/willen. Ik weet niet.. t lijkt zo lekker rustig.. gwoon geen problemen meer aan je hoofd enzow.. maarja.. je weet ook niet wat er is als je dood bent. Ik persoonlijk denk gewoon: NIX, maar je weet het gwoon niet.. Duss mijn vraag: wie van jullie denkt weleens serieus na over zelfmoord en hoe staan jullie er tgenover als iemand uit j omgeving t zou doen?? btje vreemd miss dit, maar ik vraag m dat heel erg af. en ik durf er niet egt met vrienden over t praten, omdat die zich dan heeeel veel zorgen gaan maken ennn dat willik niet..

xxPlu

Ik vind het niet asociaal tegenover andere mensen, enkel tegenover jezelf;
Ik geloof erin dat je meerdere levens doorloopt, en dat je de problemen die je nu niet oplost, in een volgend leven zal moeten oplossen. Zelfdoding vind ik een goede oplossing, als je stervende bent aan een dodelijke ziekte en heel veel pijn hebt, maar zolang je kunt leven, en problemen hebt, mag je daar niet voor weglopen. Ik denk dat ze je zullen achterhalen.

Ik vind zelfmoord niet asociaal, mits er 100% zekerheid is dat er geen andere uitweg meer is.

Er zijn periodes geweest in mn leven waarin ik veel over zelfmoord heb nagedacht, maar telkens hield de gedachte aan mn broertje me tegen. Hij is nu 10 jaar, hij was dus heel jong geweest dan. Een jongetje van zo'n jonge leeftijd zal nooit kunnen snappen of bevatten waarom zijn oudere zus zelfmoord zou plegen. Bovendien wist ik de kans te hebben mn moeder achter me aan te krijgen.. Dan zou ik mn broertje zowel zijn zus als moeder ontnemen. en mn vader zn dochter en vrouw. Dan verkoos ik daarboven om zelf te 'lijden', als zij maar gelukkig waren.

Nu ben ik ontzettend blij zo gedacht te hebben, want nu vind ik het leven echt heerlijk. Wanneer je dood bent heb je niet alleen geen problemen meer, je hebt helemaal niks meer. Ik vertik het om niet eerst te hebben geprobeerd alles uit mn leven te halen voor ik doodga..

Heb heel veel aan zm gedacht,
nog steeds best vaak,
alleen weet 'k nu zeker
dat er echt iets ergs moet gebeuren dat ik zm pleeg,
tis niet meer zo da'k elk moment
denk aan de manier waarop,
of hoe 'k afscheid ed zal nemen.

Aan de ene kant vind ik het hartstikke
asociaal als iemand zm pleegt, je zal altijd iemand heel erg
veel pijn doen, iemand in de steek laten, of wat dan ook.
Vind het zò aso als iemand anderen id steek laat,
mensen die op diegene gerekend hadden.
Maar ja, aan de andere kant..
Begrijp t heel goed als iemand ècht niet meer
verder wil/kan leven, het allemaal zat is,
en er echt geen oplossing meer in ziet..
Heb ook wel een soort van bewondering
voor mensen die zm plegen,
bedoel, je zal dat niet doen omdat dat ineens
je kop in schiet, denk dat je er toch wel lang
over nadenkt.. En om door te zetten,
mja, heb je lef voor nodig imo.
(zwak is het ook wel ja.. Maar toch)

natuurlijk is het niet asociaal...

omg... ja mag toch wel zelf beslissen wat je met je leven doet?

asociaal? geen flauw idee. ik denk dat het dan snel uitkomt op de manier waarop.. maar ik denk niet dat asociaal een kwestie is als je je zo ongelukkig voelt dat je niet meer wilt leven..
het is wel zo dat als je voor de trin springt, aardig wat mensen een trauma bezorgt... dan zou ik het igg niet op die manier doen.
maar ik denk dat zelfmoord en asociaal zo erg niet bij elkaar passen dat het moeilijk is om erover te beslissen.

Ik vind van niet, je moet zelf over jouw leven beslissen. Het is vaak natuurlijk niet leuk voor anderen, maar niet asociaal.

Ik denk dat als je echt dood wil dat je er dan niet over nadenkt of het asociaal is of niet.. Ik vind het niet asociaal, eerder oneerlijk tegenover jezelf, omdat je jezelf de kans niet meer gunt om ook nog mooie tijden mee te maken...

ik heb wel eens serieus over zelfmoord gedacht toen ik depressief was, als ik het gevoel had dat ik niet meer verder kon en er geen oplossing was.
Zelfmoord zelf vind ik niet echt asociaal... t is meer *tja...* niet fijn voor de omgeving en familie enzo... Een vriend van me heeft zelfmoord gepleegd, ik vond het zelf zijn goed recht, ookal zou ik er nogsteeds vanalles voor willen doen om hem terug te krijgen en te voorkomen dat hij zelfmoord pleegde. Maar het is meer voor mij dat het gewoon pijn doet en niet de eerste de beste 'oplossing' is.

Blackdolfin

Ik denk ook erg vaak aan zelfmoord, kan het alleen niet doen, ben nl depressief en ik had gesprekken maar er kwam niets uit dus nu heb ik alleen pillen, maar het hoeft maar even tegen te zitten .. eigenlijk denk ik er de hele dag aan...

me too en mee eens

Zelfmoord is niet associaal! Ik kan me voorstellen, dat mensen die "serieus" over zelfmoord nadenken gewoon geen andere uitweg zien! Pas als je gaat nadenken over of het associaal is tegen je omgeving, mag je jezelf wel eens afvragen hoe "serieus" jij over zelfmoord nadenkt! Tuurlijk denk ik ook wel eens als er weer iemand voor de trein gesprongen is, van damnn kon diegene er nou niet rekening mee houden dat ik weer vertraging op loop. Maar ik ben er van overtuigd dat er altijd een reden is voor zelfmoord en die reden is groter als de vraag of het associaal is!!

Offtopic: meis tog :( :(

en om nog maar ff de vraag van dit topic te beantwoorden.. nee daar denk ik niet over na eigenlijk.. ik bedoel, ik ben niet egt gelukkig, (en dat weet jij ook al wel) maar niet zo ongelukkig dat ik dat zou overwegen.. en plus ik vind de dood gewoon een ontzettend enge gedachte.. ben daar echt heeeeel panisch over.. :( al denk ik dat dat maybe wel anders is als je echt zwaaaaar depressief bent, dat je dat dan wel anders gaat zien maarja dan moet je eerst tot dat punt gekomen zijn en ik hoop dat niet te gaan meemaken eigenlijk.. en als iemand in m'n omgeving t zou willen doen... sja ik zou egt heel erg gaan proberen om diegene tog op een of andere manier 'over te halen' om het niet te doen... en k zou kapot zijn als t uiteindelijk wel gebeurde :( maja dat zouden de meesten wel zijn denk ik... maar als k vanuit diegene probeerde te kijken zou ik er waarschijnlijk wel begrip voor op kunnen brengen... hangt ervanaf hoe diegene's situatie is...

ja.

ik denk ook vaak aan zelfmoord... ik vind het niet aso, maar je laat wel mensen in de steek... (al geven ze er misschien wel geen f*ck om)... maar ze hebben dan iig geen last meer van mij..
de laatste tijd ging t wat beter... alleen nou heeft me schatje het uitgemaakt na 1.3jr en ik weet gewoon niet wat ik moet doen.. ik weet niet of ik wel zonder hem kan...
pas ook weer bijna gesneden :(

ik vind t van t ene punt wel asociaal, je kwetst mensen en je loopt weg van je problemen

Maar aan de andere kant is t wel te begrijpen,soms is er voor hun geen betere uitweg

en dat weet je nooit

k vind zelfmoord niet associaal. Kijk ik vind het niet "normaal". Maar soms ben je gewoon geestelijk ziek, en vind jij het als persoon die zelf moord wil plegen dat dat de beste oplossing is.

Geestes ziek vind ik erger dan lichamelijk ziek denk ik. Lichamelijk, iedereen brengt begrip voor je op. Maar als je geestelijk niet in orde bent is het echt zo ongrijpbaar. Hoe kan je begrip opbrengen voor iets wat je niet begrijpt.. zoiets ongeveer..

Dus ik vind het niet associaal. Ik vind wel dat er meer hulp moet komen voor mensen die zelfmoord willen plegen.

ik vind het eerder egoïstisch dan asosiaal...

leven is ook egoïstisch... ;)


Zelfmoord is niet asociaal naar mijn mening, er is ook nog eens zeer veel kracht voor nodig. Mentaal vooral, zelfmoord is toch tegenstrijdig met de natuur, mensen zijn er om te leven en zijn bestemd om te sterven aan ziekte, ouderdom en mogelijk nog in de strijd om te overleven. Zelfdoding is zeer apart...

asociaal is een te sterk woord...
het is natuurlijk cker niet leuk voor de mensen om je heen als je zelfmoord pleegt, maar t ligt er gewoon aan hoe rot jij je voelt.
waarom zou je de hele tijd zwaar depressief op de wereld blijven rondlopen als je met zelfmoord veel gelukkiger bent?? :confused:
andere mensen zijn natuurlijk ook belangrijk, maar in eerste instantie moet je aan jezelf denken, in dit geval dan he ;)

dus asociaal: nee, maar denk er wel goed over na wat je anderen aan doet, of t dat wel waard is zelfmoord te plegen!!

En hoe weet je zo zeker dat je met zm
veel gelukkiger bent?

Ik vind het niet asociaal en absoluut niet ziek. 't Is juist zo definitief hé. En langs de ene kant trekt dat aan, want dan ben je definitief van alle miserie verlost, langs de andere kant maakt dat het ook moeilijk want je hebt ook geen enkele hoop meer op beterschap. Om eerlijk te zijn: het enige dat mij nog weerhoudt is de kans op mislukken. :( En dat is zwak.

omdat je dan dood bent, en niet meer de alledaagse sh*t van leven moet doorstaan... daar dus vanaf bent.

Misschien ben je wel van alle ellende af als je zelfmoord pleegt, maar hoe moeten de mensen die je achter laat daar dan mee omgaan?

ja dat wel, in sommige gevallen is dat ook t beste, bijv van een meisje uit mijn oude klas, maar over t algemeen zijn t toch allemaal problemen waar je uit kan komen.

En je weet niet wat voor mooie en leuke dingen je nog krijgt, en god weet wat er na de dood is, dezelfde geld is t dan allemaal wel erger weet jij veel.

In sommige gevallen kan dat makkelijker zijn als iemand zelfmoord pleegt. Stel u (U vanwege leeftijd ;)) voor: Iemand is zwaar depressief, heeft nergens zin in, al 5 jaar lang doet deze persoon helemaal niks, behalve slapen, eten om in leven te blijven en wat andere noodzakelijke dingen, waar deze ook geen plezier meer aan kan beleven. Familie en vrienden proberen vanalles om dit te veranderen, maar alle pogingen falen.
Is het dan makkelijk om met deze persoon om te gaan? Hoe kan je met zo iemand omgaan?

Als deze persoon zelfmoord heeft gepleegd is er tenminste wel enige duidelijkheid. Als er alleen maar zelfmoordpogingen komen, verder geen positieve dingen, dan is het denk ik zelf nog moeilijker voor familie en vrienden om met die persoon om te gaan.
Zelfmoord betekend een einde, het verwerkingsproces kan beginnen. Zwaar depressief (maar dan ook echt de ergste vormen hiervan) zal alleen leiden tot angst en veel (teveel) onzekerheid...

Misschien wel, maar dat is dan afhankelijk van het soort geval, zoals je zelf ook al aangaf. Overigens heb ik er volstrekt niets op tegen als je me met "jij" aanspreekt.

@spacegirl: Na de dood is er niets meer. Het geloof in een leven na de dood komt voort uit de angst om dood te gaan, en door te geloven in een leven na de dood probeert men die angst zo weg te nemen, maar dat is weer een andere discussie.

ja ok dat zou kunnen, maar t is niet bewezen dat er niks is, dat is jou mening, maar dat is inderdaad een ander onderwerp

ik weet niet wat er hierna is dus ik doe er geen uitspraak over

Nee, het is niet makkelijk om met zo iemand te leven.
Maar het is nog veel moeilijker om te accepteren
dat iemand werkelijk zm heeft gepleegd.
Ja, ok, je hebt zekerheid, er is duidelijkheid..
Maar wat moet je met schuldgevoelens,
verdriet, woede en dat soort dingen?
'Had ik maar dit en dit gedaan',
'Als ik dit gedaan had, had zij/hij nooit zm gepleegd'etc.
Bovendien heb je met de zekerheid
dat diegene echt dood is,
ook gelijk de zekerheid dat de laatste jaren
van die persoon ronduit klote waren,
dat diegene een hele tijd als 'zombie' geleefd heeft.
Is ook moeilijk om mee om te gaan imo.

Persoonlijk denk ik zelf ook heel vaak aan zelfmoord....heb ook heel lang aan zelfverwonding gedaan.....en misschien iz dat gelijkertijd ook wel de uitweg geweest om geen zelfmoord te plegen.....
Het gene wat me stopt iz vanwege m´n vertrouwingspersoon denk ik wel het meeste.....ik zou het haar gewoon niet aankunnen doen om nu te gaan.....
Alz iemand anders het in me omgeving (directe omgv) zou doen....zou ik er echt kapot van zijn....en het misschien zelf ook wle doen.....ik zou er niet mee kunnen leven denk ik...zker nu niet...

dikke kuzzz
Lieve

PS: Praten erover helpt wel.....

ik zei dus in een reply daarvoor dat je daar indd ook aan moest denken, hoe de mensen die je achter laat ermee om zouden gaan :p

dat, en hoe erg je leven is, moet je dus tegen elkaar afwegen.
klinkt heel moeilijk, en is het ook :eek:

maar ik zeg dus iedergeval niet dat je je niks aan moet trekken van de mensen om je heen, zij kunnen er ook depressief van worden als je zelfmoord pleegt, en dat wil je toch ook niet op je geweten hebben?

Eigenlijk.. je merkt dat niet als je dood bent.
Sorry, ben een beetje lullig..
Snap wel wat je bedoelt. :o

haha mooi zo... :D(y)
ik heb ook wel es gedacht, boeiend, ik ben van mn leven af, en dat die andere mensen t erg vinden kan me niks schelen, maarja je kan t gewoon niet maken eigenlijk ;)

Hehe sociaal kan je het niet noemen natuurlijk...

Maar als de enige reden voor een persoon om nog te leven is, dat hij bang is dat z'n nabestaanden hem een zelfmoord zouden verwijten, vind ik dat hij beter af dood is.
Ik zou persoonlijk (maar ik weet dat ik nogal alleen in die mening sta) liever iemand die ik graag zie, dood zien dan langdurig dood- en doodongelukkig.

Misschien heb ik er ook te diep zelf in gestaan om hierop te antwoorden.

Ik had het inderdaad gezien.

Dat is in ieder geval duidelijk. Wat dat betreft zijn we het goed met elkaar eens.

(y), haha :)

als je dood bent is je geweten weg :confused: als er geen leven, 'bestaan' na de dood is, heb je ook geen geweten meer :p maarjah...

zelfmoord is zoals eerder gezegd is niet erg sociaal, aangezien asociaal, zonder sociaal besef => onmaatschappelijk betekend...


Sociaal
1 geneigd om in groepen te leven
2 betr. hebbend op de menselijke samenleving => maatschappelijk
3 gevoel hebbend voor de noden van de medeleden van de samenleving

1] Na zelfmoord leef je niet meer in een groep van 'levenden'
2] Zelfmoord heeft enigzins wel voor een bepaalde periode betrekking op de samenleving
3] Medeleden voor de noden van de samenleving zijn niet geheel van toepassing....

Conclusie: Geloof dat 't iets meer naar de asociale kant neigt